woensdag 17 juli 2024

České Budějovice - Písek

53 kmtotaal 1010 km

Bij het vertrek word ik in het Engels aangesproken door een Tsjechische jongen. Samen met zijn vader en twee jongere broers zijn ze een rondje Tsjechië aan het fietsen. Hij vraagt waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Heel bijzonder, want zoiets overkomt ons hier zelden. Ik antwoord en geef hem een compliment dat hij zo goed Engels spreekt en stel hem dezelfde vraag. Ze komen uit het noorden. Hij is vijftien en zit in het eerste jaar van het middelbaar onderwijs. Op mijn vraag of hij ook wel een studie in het buitenland zou willen volgen antwoord hij heel stellig dat hij in Tsjechië wil blijven. Later lees ik dat in de Tsjechische grondwet staat dat iedereen recht heeft op gratis onderwijs, zelfs op gratis hoger onderwijs. Voor degenen die het niet zo breed hebben is het dan logisch om in eigen land te studeren.

Tijdens het gesprek staat zijn vader met zijn twee jongere zoons toe te kijken. Ik denk dat hij geen Engels kent. Ze hebben matige fietsen, heel kleine, niet waterdichte, fietstasjes en geen fietsbroeken. Ik voel me dan ook opgelaten met mijn Koga en fietsbroek uit het hogere segment.

Het is mooi hen even later zo enthousiast te zien vertrekken.

Onze hele reis al valt het mij op hoe actief Tsjechische gezinnen hun vakantie vieren. Dat we dit zoveel zien is een direct gevolg van het feit dat we in het hoogseizoen op pad zijn. Vaak zijn wij de enige ‘bejaarden’ van de camping. Wij genieten van al dat jonge grut dat al vanaf drie jaar met helmpjes op zelfstandig helling op en af rijdt. Zijwieltjes komen er niet aan te pas.

Verder zien we ook overal kinderen buiten spelen. Hoe klein het dorpje ook is, er is een speeltuintje. En dan echt niet alleen een suffe wipkip met een zieltogend glijbaantje, maar een met klimwanden en klimbosjes.

Ik weet dat er meer ruimte is in dit land: per vierkante kilometer wonen er in Nederland vier keer zoveel mensen.

Maar het zou mooi zijn als in ons land ook zo’n aandacht zou zijn voor de speelruimte van kinderen.

Doordat JM de route behoorlijk heeft aangepast rijden we al om 15:00 uur Písek binnen. Na zes dagen camping hebben we hier een appartementje boven een Italiaans restaurant. Het is even helemaal niet erg dat hier in Písek geen camping is.

Zeker niet na afgelopen nacht, omdat wedoor de kletterende regen op ons tentje weinig geslapen hebben.

Na een verfrissende douche hebben we nog genoeg energie om het prachtige stadje te bekijken. JM heeft in no time een route met een einddoel gemaakt: het graf van Otakar Ševčík, een van de leermeesters van Reinhold Glière, de componist die een van de leidraden is van een voorstelling van JM.

Terwijl we zo wandelen bedenk ik dat ik nooit het graf van mijn ouders bezoek en nu na een flinke fietstocht wel de moeite neem om naar dít graf te zoeken. En misschien gek, maar als we daar dan staan op het mooie oude kerkhof is er emotie. Misschien een emotie die verder gaat dan die voor mij totaal onbekende Ševčík.

Joke