zaterdag 6 juli 2024

Znojmo - Mikulov

57 km totaal 472 km

We kunnen het toch weer!

We waren bang dat het ons niet meer zou lukken: lange afstanden fietsen. Maar vandaag was een prima dag om dit te testen.

Al met al maar 57 fietskilometers, dus dat is niet echt een mijlpaal. Wel het gegeven dat we daarbij langzaam omhoog reden en de hele weg windkracht 5 met vlagen van 7 vrijwel recht tegen hadden. We waren blij als we dertien kilometer per uur op de teller zagen. De fietsers die de andere kant uitgingen, reden ruim 30. Vals plat naar beneden en dan zo’n windje in de rug. Dat willen we allemaal wel.

Jaloezie is dan de slechtste emotie. Je komt er geen meter verder mee. Gewoon doortrappen is het devies. En daarbij voor Joke: op tijd stoppen en zoeken naar een soepje.

We komen telkens meer fietsers tegen. In dit gebied zijn de laatste tijd nogal wat fietspaden aangelegd, kennelijk met Europese subsidies.

Het is hier minder heuvelachtig dan in andere delen van Tsjechië. Sommige fietspaden lopen kilometers lang rechtuit.

Toch heb je hier geen moment de indruk dat je van Lelystad naar Swifterbant aan het fietsen bent. De lichte hellingen staan vol met zonnebloemen en druiven. Er zijn geregeld bosjes, waar je je kan wagen aan een sanitaire stop.

Sinds gister kijk ik hierbij overigens wel uit waar ik ga staan. Ik was 200 meter vooruit gefietst en had bij een stop net het relevante edele deel uit mijn broek gehaald, toen ik ineens bij mijn rechtervoet wat voelde prikken. Nou: niet zomaar iets, het deed zeer over mijn hele voet.

Ik keek naar beneden en zag een hele kolonie mieren tot over mijn enkel lopen.

Ik wist niet hoe snel ik die beesten van mijn lijf moest halen. Ik sprong de weg op al stampend en vegend. Maar ja, dat betreffende deel hing nog steeds uit mijn broek.

Afijn, Joke kwam langzaam dichterbij en ze had echt geen idee wat ik aan het doen was. Ze dacht aan een erotische dans.

Langs de fietsroutes vind je ook een keur aan fietscafé’s, fietsrestaurants en fietsenmakers. Het lijkt wat dat betreft een beetje op Nederland.

Bij een van die gelegenheden stoppen we. Het is, dat we een paar fietsers uit een poort zagen komen, anders hadden we het gemist. Het blijkt een oergezellig en drukbezocht fietsrestaurant op een binnenplaats te zijn. Erachter ligt een kleine fietscamping.

En ja, er is soep!

Om 14:15 komen we op de camping aan. Kijk, dat bedoel ik met: we kunnen het. In vorige jaren reden we wel 80, 90 of zelfs 100 kilometer. Maar dan kwamen we vaak na achten aan en dan waren de omstandigheden veel gunstiger: wind mee, dalen. Dus die langere afstanden kunnen we prima aan. Alleen: we willen niet. We willen vroeg aankomen om daarna nog een stadje te kunnen bezoeken.

We hebben nu genoeg tijd om Mikulov te bezoeken. Een leuk en oud stadje tegen de grens met Oostenrijk. Er is feest vandaag: het is Hus-dag. De nationale feestdag, genoemd naar de door mij eerder genoemde hervormer, die aan de basis stond van de Tsjechische schrijftaal, Johannes Hus.

Het is gezellig op het stadsplein, er is muziek en straattheater, de eettentjes zijn overvol. Overal is de lokale wijn te krijgen. Vaders en moeders lopen met hun gezin met een glas om hun nek van proeverij naar proeverij. De kebabmeneer haalt een omzet als nooit tevoren. Mede door de reuzenpizza die wij bestellen. Biertje en prosecco erbij. Met salade natuurlijk, want voor minder doet Joke het niet.

Morgen zijn we in Oostenrijk. Zou het daar ook gezellig zijn?

Jan Marten