donderdag 4 juli 2024

Telč - Vranov nad Dyjí

57 kmtotaal 385 km

Soep

Als Joke wat in haar hoofd heeft, kun je haar er niet gauw vanaf brengen. Zo is het ook met eten. We moeten natuurlijk van haar gezond eten met voldoende calorieën. Fietsen kost immers veel energie.

En daarbij: soep, daarvoor is ze altijd in. Waar de eerste woorden van een Tsjech ongetwijfeld ‘máma’ en ‘táta’ zijn, is het woord dat Joke als eerste op de lippen ligt ‘polévka’.

‘s Morgens hadden we ontbeten met onze eigen bolletjes kaas. Na anderhalf uur pauzeerden we voor koffie. Soms doen we dan een cafeetje aan, maar als er geen is, zoals vandaag, maken we onze eigen koffie. Nou ja, de koffie voor mij en Joke de thee. Zij lust geen koffie. Maar onder ons noemen wij dit nog steeds ons ‘koffiemomentje’.

Joke merkt op, dat het ontbijt toch geen voldoende bodem is en steekt mij een dubbele maaltijdreep toe. Ik zeg dat ik nog geen honger heb, maar Joke is onverbiddelijk: ik moet ze opeten.

We spreken af dat we tussen de middag ergens bij een eettentje gaan lunchen. Joke roept meteen al ‘soep!’

Het ziet er na verloop van tijd niet naar uit, dat we een eettentje zullen tegenkomen. Voor dit soort gelegenheden heeft Joke altijd een reservelunch meegenomen, net zoals een noodontbijt en dito avondeten.

We lunchen om 12 uur aan een leuk meertje met een bescheiden couscoussalade, twee sneetjes brood en yoghurt met fruit.

Mijn maag zit vol.

Na een half uur stappen we op de fiets. Ik hoor Joke achter mij roepen: ‘Maar als er ergens soep is, wil ik die nog wel!’

Weer een half uur later zien we een ‘onverwacht restaurantje’. Staat niet op de kaart.

Joke kijkt buiten naar het menu. Maar soep? Staat niet op de kaart.

‘Ze hebben vast wel soep’, zegt Joke en we gaan naar binnen.

We zitten nog niet en de man van de bediening zet een grote pan op tafel. Soep.

En we hadden nog geen woord gewisseld.

We kijken elkaar aan, alsof iemand van ons met deze man in het complot zit. Maar nee, het is een communicatiefout van de keuken.

Joke is zo blij en verrast, ‘een hele pan!’, dat ze spontaan nog twee groente-fetasalades erbij bestelt. Als die op tafel worden gezet, zegt Joke: ‘Sjonge, hele maaltijdsalades!’

Het duurt nog een hele tijd voor we deze tweede complete lunch naar binnen hebben gewerkt. Maar ja, we hebben ervoor betaald.

Ondertussen denkt Joke al weer na over het avondeten.

Soep.

Jan Marten