donderdag 11 juli 2024

Wenen - Krems

88 kmtotaal 697 km

We verlaten Wenen. Tijdens de ochtendspits rijden we dwars door de stad. De fietspaden zijn geweldig. De meeste liggen vrij, zijn tweebaans en groen gemarkeerd.

We fietsen onder spoorbanen en snelwegen, geflankeerd door graffiti muurschilderingen. De meeste maken op mij meer indruk dan de kunst die we gisteren zagen in de Kunsthalle en MUMOK.

Na tien kilometer zitten we op de Donauradweg. Eerlijk gezegd zien we hier wat tegenop. We hebben het idee dat we vandaag bijna drie keer de Afsluitdijk moeten fietsen. En dat in een lange stoet van Drentse Fiets4Daagse publiek.

Gelukkig valt de drukte mee, maar het is ook nog vroeg. Bovendien gaat het vandaag weer boven de 30 graden worden.

Toch is het indrukwekkend om langs deze, op de Wolga na, langste rivier van Europa te fietsen, die door tien landen stroomt, vanuit het Zwarte Woud naar de Zwarte Zee.

Grappig dat fietsen hier de norm is. We zien allerlei varianten van fietstochten. De dagjesmensen die de auto ergens neerzetten en met hun eigen fiets, meestal een e-bike, een stukje van de route doen. Dan zijn er de groepen met huurfietsen, al dan niet deelnemers van Donaucruises. Verder zijn er ook individuele fietsers die een georganiseerde reis doen met bagagevervoer.

De accomodaties langs de route hebben zich ingesteld op deze populatie. Je wordt doodgegooid met Fahrradfreundliche hotels. Wat idioot dat dat erbij gezet moet worden. In een hotel dat niet vriendelijk is voor fietsen moet je überhaupt niet willen bivakkeren.

In de loop van de dag wordt het drukker en drukker. Aan de ene kant irritant als we worden opgehouden door een fietsfile, aan de andere kant ook geweldig dat al deze mensen vandaag niet de auto hebben genomen. Goed voor de planeet en goed voor de volksgezondheid.

Voor al diegenen die meedoen aan de Drentse Fiets4Daagse: blijf dat vooral doen! Een goede oefening voor het Donauradpad. Met name voor het fietsen in een peloton. Er zijn voldoende voorzieningen onderweg en het traject is misschien net iets interessanter dan Drenthe. En mocht het toch tegenvallen doordat de billen meer gaan branden dan in Drenthe: ieder stadje is een wijnstadje en heeft zijn eigen likeuren en bieren. Genoeg om constant pijn te verdoven. De accu zorgt er wel voor dat je je bestemming bereikt.

We fietsen stroomopwaarts en moeten dus een klein beetje stijgen en we hebben iets wind tegen.

Toch hebben we een redelijk tempo en dat moet ook wel, want we willen ruim om 17:00 uur Krems an der Donau bereikt hebben. Er zijn dan pittige buien met onweer voorspeld.

Rond 15:00 uur zeggen alle weerapps nog steeds dat het zeker tot 17:00 uur droog blijft. De realiteit is weerbarstig. Als wolken hun water willen lozen, kijken ze niet eerst naar Weeronline of Buienradar. En al vrij snel wijken we af van de route om te schuilen voor een onweersbui. We vinden een riante bushalte. We zitten daar heerlijk een uurtje te lezen en een dutje te doen.

Helaas blijft het regenen en moet voor het eerst het regenpak aan.

Als we in Krems aankomen wachten we met andere vakantiefietsers tot het droog is. Zeven tentjes worden opgezet op het aparte fietsersveldje. Ik tel vier nationaliteiten. Wij zijn de enige Nederlanders.

We praten een tijdje met een vader met zijn zeventienjarige jarige zoon. Amerikanen. In acht weken fietsen ze van Boedapest naar Nancy. Daarna gaat de jongen studeren, 3000 kilometer van zijn ouders vandaan. Dat is dan nog steeds Amerika.

De jongen vindt het zo fijn om even weg te zijn uit de VS, vooral vanwege het politieke geleuter van de twee oude mannen die beiden graag de nieuwe leider willen worden. Verder vindt hij het verrassend dat je in Europa voor je het weet weer in een ander land bent, met een andere taal en andere gewoonten. In de VS zijn er wel grote verschillen tussen de staten, maar zoveel is ook hetzelfde. Om te beginnen de taal en het politieke systeem.

We sluiten onze avond af een paar honderd meter van onze camping, in pizzeria Firenze. De voertaal is Italiaans. Hier ligt Italië om de hoek.

Joke