Donderdag 27 juni 2024

Praag 0 km

totaal 109 km

Even hebben we het gevoel in een schuilkelder te zitten. Het is wel een vijf sterren schuilkelder. Er is zelfs een barretje met eten en drinken.

Na een bezoek vanmorgen aan de burcht van Praag, het grootste kastelencomplex ter wereld, dat je echt gezien moet hebben als je Praag bezoekt, waren we even helemaal klaar met de drommen toeristen en de talloze gidsen met vlaggetjes met daarachter hun volgelingen.

Nauwelijks voorbereid waren we vanmorgen vertrokken. We moesten vroeg onze tent uit als we nog gewassen en geplast op pad wilden. Het water op de camping is vandaag van 8:00 - 20:00 uur afgesloten.

Vanaf onze camping, die op een schiereiland in de Moldau ligt, liepen we eerst naar een pontje. Dat had JM wėl uitgezocht, vooral omdat er dan even gevaren kan worden. 50 meter. En hij had ook ontdekt dat hij in Tsjechië niet meer voor vol wordt aangezien. Hij mag als 65-plusser gratis met het openbaar vervoer. Ikzelf hoef als 60-plusser maar de helft te betalen. Maar helaas: de aardige schipper wilde van mij ook geen cent zien. En ik nog denken dat mijn zomerjurkje me wat jonger maakt.

Na de Praagse burcht streken we neer in een paradijselijke binnentuin van een vegetarisch restaurantje. Heerlijk eten, wijntje, biertje. Wat dommelen in de zon. Tegen drieën komt er dan toch een plan: beetje lopen door de stad, een museum bezoeken als het buiten te warm blijkt en als afsluiting een jazzconcertje. We liepen over de beroemde Karelsbrug naar de andere kant van de Moldau. Dan zien we opeens donkere wolken op ons afkomen. De verkopers van prullaria en sneltekenaars wisten niet hoe snel ze hun spullen moesten inpakken. Iedereen ging hollen naar een overkant om de beginnende wolkbreuk voor te blijven. Wij renden naar de arcadebogen van een statig gebouw. Met veel anderen probeerden we daaronder droog te blijven. Maar dat lukte nauwelijks. Het kwam met bakken naar beneden en door de storm die opstak stonden we ook daar zeiknat te worden. We gingen het gebouw binnen.

En nu zitten we hier, hutjemutje in de kantine in de kelder van de filosofische faculteit van de Praagse universiteit. Allerlei diepzinnige gedachten over het maken van plannen borrelen op in mij.

Anderhalf uur later staan de straten nog een beetje blank en ligt een deel van het openbaar vervoer stil. De musea zijn al dicht. We wandelen nog wat door de verzopen stad en komen uiteindelijk weer in een kelder terecht. Een jazzclub met enthousiaste muzikanten. Met publiek uit verschillende landen. Engels is de voertaal. We worden naar een tafeltje geleid. JM heeft direct contact met onze blonde buurvrouw. Een echt Engelse dame met bloemetjesjurk. Ze is midden 40 en praat net iets te luid en te veel. Hyacinth junior. Naarmate de avond vordert en ze de nodige Chardonnay achterover heeft geslagen wordt haar applaus na de solo’s steeds uitbundiger. Na weer een nummer houdt ze het niet meer. Als enige geeft ze een staande ovatie. De rest van het jonge publiek is zeker ook enthousiast, maar dit is echt too much.

Wij maken het niet te laat en vertrekken tegen elven.

Pas een uur later lopen we onze camping weer op.

Dat de tent nog overeind staat is een wonder. De meeste haringen zijn er uit. Alles zit onder de modder. Alle fietstassen die in het voortentje staan zijn ook aan de binnenkant kletsnat.

Gelukkig zijn de slaapzakken droog.

Eerst slapen. We hopen dat we morgen alles weer droog krijgen.

Joke