vrijdag 30 mei 2025

Beaune - Dijon 45 km totaal 140 km

Mooie herinneringen heb ik aan de lange warme zomers van mijn jeugd. Tot mijn tiende was mijn vader boer en fruitkweker. Wij kinderen werden al jong aan het werk gezet. Appels plukken. Ik mocht al heel jong de tractor rijden, die de kar trok, waarop de volle kisten werden gezet. Mijn opa zat er naast. Wat genoten we samen.

We rijden vandaag door eindeloze zonovergoten wijngaarden: De Route des Grands Crus.

Ik vraag me af of de kinderen hier ook worden gebruikt als goedkope arbeidskrachten bij het plukken van de druiven. Of zij ook ‘s avonds uit hun bed gehaald worden om in een dikke jas het liftje in de koelcel te bedienen.

Ik vermoed van niet, want de dorpen en stadjes zien er welvarend uit en tussen de druivenranken zien we vooral arbeidsmigranten aan het werk.

De parallel met ons Westland of onze bollenvelden ligt voor de hand.

Ook hier komt Parkinson meer dan gemiddeld voor.

Maar dat inmiddels al 50 procent van de teelt hier biologisch is vind ik hoopgevend. Een half vol glas voor mij deze keer. Waarschijnlijk omdat ik wel van een wijntje houd.

Opvallend dat er nergens grote sproeiinstallaties staan. Sproeien is niet toegestaan, lees ik. De druivenrassen en traditionele technieken maken dit mogelijk. Toch zien we al veel geel blad tussen het groen. In uitzonderlijke gevallen mag er met toestemming van de overheid wel gesproeid worden. Helaas zal dit veel vaker nodig zijn door de klimaatverandering. De te hete zomers hebben de productie verlaagd.

Zo komt ook hier in dit schitterende landschap de wereldproblematiek binnensijpelen.

Ik richt me toch maar op het halfvolle glas en snap dat de prijs voor een glas wijn hier net zo hoog is als voor een redelijke fles in de supermarkt.

Maar dat neemt niet mijn chagrijn weg van de

€ 17,00 die we gisteren moesten betalen voor twee halfvolle glaasjes waterige Chardonnay.

Joke