Dinsdag 21 juli 2020

Beek - Elshout 88 km totaal 1052 km

In alle vroegte nemen we met een gepast ritueel afscheid van ons gehavende tentje. Nog eenmaal vouw ik hem nog keurig op en JM legt hem in zijn eentje in de container. Dat kan ik niet aanzien. Maar het leven gaat weer verder, ook al voelen we ons ietwat ontheemd.

Onze eerste missie van vandaag is een nieuwe tent kopen bij De Wit in Schijndel. We moeten hiervoor wel een flinke omweg maken.

Rond drie uur arriveren we bij De Wit. Zo hebben we ruim de tijd om een weloverwogen keuze te maken, want we kunnen er niet nog een nachtje over slapen.
Aan het het meisje van de infobalie vraag ik of ze onze fietsen in de gaten kan houden. Dat kan ze niet, maar ze heeft wel een tip: ‘Zet ze tegenover de oliebollenkraam en vraag daar of ze erop willen letten’.
Dat doen we en ik beloof dat we na het kopen van de tent een olliebolletje komen doen.

We hebben zelfs al wat voorwerk verricht om weloverwogen een keuze te doen.
De eerste tent die we zien is een tweepersoons tent die qua prijs een middenklasser is.
Maar dan blijkt deze ook in een lichtere en zelfs ultralicht exemplaar voorradig. Deze laatste weegt maar 1,85 kilogram. Ieder stapje lichter is alleen wel ongeveer 200 euro duurder.
Dan zien we hetzelfde model ook als driepersoons tent. Een stuk ruimer. Daarin kan je je kont tenminste keren en kunnen we als het regent op onze lichtgewicht stoeltjes binnen zitten. Keuze te over.

We weten het nu al niet meer. Dan maar even wat andere merken bekijken, want we willen ons tenslotte breed oriënteren.
De goedkopere vallen snel af. We zien duidelijk een mindere kwaliteit. En de duurdere hebben niets extra dat ons doet kwijlen.

Terug naar ons eerste merk. Licht, lichter, lichtst, tweepersoons of driepersoons. Zes keuzes.
Geheel onverwacht is JM opeens heel positief over de driepersoons. Ik weet niet wat ik meemaak. Hij wil altijd met zo min mogelijk ballast vakantie vieren. Zou hij opeens doorhebben dat we een dagje ouder worden en dat de tijd voor zo’n kruiptentje wel een beetje voorbij is?
Wat een heerlijk vooruitzicht dat dit nu zomaar onze gezamenlijke keuze kan worden. Klopt het dan toch dat je bij het ouder worden naar elkaar toe groeit?

Het wordt nu tijd voor hulp van de professional. De knul die ons helpt heeft volgens mij zelf nog nooit in een tent geslapen, maar weet van alles te vertellen over tentdoeken en grondzeilen en doet dat zo luid en duidelijk dat we het gevoel hebben dat hij ons inschat als hardhorende senioren. Ik kan me zo voorstellen dat hij het dan ook wel sneu vindt, dat dit stel op leeftijd niet de overstap maakt naar een caravan of campertje.

Op mijn verzoek haalt hij de zes varianten in hun foudraal uit het magazijn. Zo krijgen we een beeld van het pakvolume en het gewicht. De ultralichte driepersoons is zelfs de helft kleiner dan de lichte tweepersoons. JM ziet zich deze al in zijn rugzak stoppen voor zijn gedroomde voettochten met mij.

Dan opeens na ruim twee uur komt mijn veto. We gaan toch niet zoveel geld uitgeven voor zo’n belachelijk grote tent.
En waarom zouden we die ultralichte doen? Zolang JM zich nog steeds af en toe beklaagt dat ik te langzaam fiets, kan hij best wat extra gewicht gebruiken. Dat komt de sfeer onderweg ten goede. Dan kan hij zijn energie een beetje kwijt.

En dan nu op naar de oliebollen. De kraam blijkt allang gesloten. De fietsen staan er nog.
Om kwart voor zes vertrekken we met knorrende magen. In anderhalf uur fietsen we als idioten nog 36 kilometer naar vrienden in Elshout.
Daar worden we onthaald met een heerlijk maal.
We zetten in een mum van tijd ons nieuwe huisje op in hun tuin met beelden en we sluiten de avond bij af met mooie gesprekken bij een knapperend vuurtje.

Joke