Maandag 13 juli 2020

Dokkum - Uithuizen 72 km totaal 586 km

De man met wie ik bij de afwas aan de praat raak, blijkt een Dokkumer die nu in Heiloo woont. Hij is ruim gepensioneerd en verblijft geregeld op deze camping om oude bekenden op te zoeken.
We blijken beiden afkomstig uit een middenstandsgezin met textiel als thema. ‘Jansen & Tilanus’ komt langs.
En we gaan nog een niveautje dieper als hij vertelt dat hij gisteren voor het eerst sinds de lockdown weer naar de kerk is geweest, een vrije baptistengemeente. De man is verbaasd als hij merkt dat ik weet dat er twee soorten baptisten zijn in Nederland.
Hij heeft het over het sociale belang van kerken, dat zo duidelijk werd tijdens de lockdown. Ik kan het helemaal beamen.
Dan is de afwas klaar en hoef ik me gelukkig niet verder te wagen in een theologisch moeras.

Vandaag nemen we afscheid van Friesland. We fietsen richting Waddenzee en passeren onder andere Moddergat, een dorp dat vastzit aan Paesens. Vroeger een vissersdorp.
In maart 1883 zijn tijdens een zware storm 83 vissers van Moddergat en Paesens omgekomen. Iedere familie had een of meerdere doden te betreuren. De enige overlevende was Gerben Basteleur. Samen met zijn oom bleef hij drijven in het ruim van de omgeslagen ‘Nooitgedacht’. Zijn oom verdronk en de ‘Nooitgedacht’ spoelde na 24 uur aan op Schiermonnikoog. De eilanders hoorden kloppen en de boot werd opengehakt.
Toen Gerben hersteld was ging hij weer vissen en viste hij het lichaam van zijn broer op. Een gruwelverhaal dat tot ons komt bij het passeren van dit mooie, zonnige dorp met zijn grappige naam.

We nemen afscheid van de grote Friese boerderijen met uileborden met altijd twee witte knobbelzwanen aan de buitenkant en een versierde balk in het midden, de makelaar. Deze makelaars hebben per streek verschillende motieven en de kleur kan aangeven of de boer eigenaar is of pachter.
Kerk- en steenuilen konden via het uilengat achter het uilenbord de boerderij binnen en fungeerden zo als nuttige muizenvangers.

Ik merk dat onze wereld hier heel
klein wordt. De grote boze wereld is ver weg. Trump hóren blaten op tv komt toch meer binnen dan een klein berichtje op de NOS-app.
Of komt dit door de omgeving? De rustige dorpjes en het weidse landschap daar tussen?
Maken we ons nu alleen nog maar druk om bijna nutteloze weetjes en leed uit ver vervlogen tijden?

Dan maar weer verder fietsen. Via de Lauwersmeerdijk rijden we Groningen binnen. Een prachtig natuurgebied. De reis eindigt op een kleine natuurcamping bij Uithuizen.
In een oude boomgaard staan we met nog twee andere vakantiefietsstellen. Zij van het ene stel woont sinds maart in Nederland, vanuit Schotland gevlucht voor de Brexit. Hij laat haar op de fiets kennismaken met Nederland.
Het andere stel is een fanatiek duo wereldfietsers van begin zestig. Ze zouden dit jaar fietsen in Alaska. Dan maar even een oefenrondje Nederland. Het gespierde kereltje van het stel let op alles wat we bij ons hebben. ‘We hebben dezelfde mokken, alleen wij hebben ze met een oor’. ‘Dat is wel meer gewicht’ merk ik op, omdat hun hele uitrusting efficiency uitstraalt. Heerlijk om een beetje te sarren.

Joke