Zaterdag 2 juli 2022

Gualdicciolo - Sansepolcro

76 kmtotaal 426 km

Dat fietsen niet louter genieten is, maar ook gaat over afzien, jezelf tegenkomen en nog veel meer clichés, gaan we vandaag vast ervaren. Van 135 naar 1000 meter. 53 kilometer stijgen. En dat met temperaturen boven de 30 graden.

We vertrekken om 6:15 uur, zodat we zo min mogelijk in de hete middagzon moeten fietsen.

In het begin hebben we nog onverharde paden parallel aan de hoofdweg, maar uiteindelijk fietsen we op de hoofdweg naar de pas.

Soms lijkt het wel of we in de TT beland zijn. Vanuit de motorrijder gezien een fantastisch parcours. Bocht na bocht. Met snelheden ruim boven de 100 kilometer per uur zien en horen we ze langs gaan.

Ze houden ons in ieder geval wakker.

Tot 11:00 uur tenminste. Dan word ik opeens erg slaperig en wil ik accuut een powernapje doen.

Onder een grote boom vallen we vrijwel direct in slaap. Na een half uur stappen we weer op.

Het vinden van een goed plasplekje is langs deze route lastig. Ik ben nu erg blij met mijn nieuwe gadget (hebbedingetje), mijn paarse ‘Uxi’. Nu kan ook ik naast de weg staand plassen. En als iemand passeert, ga ik gewoon door. Ze denken waarschijnlijk dat ik een man ben. Zelfs als ze de voorkant zien. verandert dat waarschijnlijk niets aan hun observatie.

Al na een paar dagen pittig fietsen voel ik me als een kameel die door de vetvoorraad heen is. Of als een zogende vrouw die aan het eind van de dag constateert dat het leven als melkkoe ook schaduwzijden kent.

Het bewijs van deze aanname wordt snel geleverd door een man

samen met mij onder een boom ‘schuilt’ voor de zon.

Even later meldt hij JM, die al een stuk verder is, dat ‘hij’ eraan komt. Die ‘hij’ ben ik dus.

Deze man hoort trouwens bij een Oostenrijkse fietsclub die naar Rome onderweg is. Voornamelijk op e-bikes en met nauwelijks bagage. Even later snappen we hoe dat kan. We zien een touringcar met ronkende motor stilstaan langs de weg, zodat de airco draait. Daarnaast een partytent met tafels banken. De fietsclub krijgt een heerlijke warme maaltijd geserveerd. Wie wil, kan afkoelen in de bus. Perfect geregeld.

Wij klimmen gewoon door, in een kolkende hitte.

Als we de 1000 meter bereiken is er een heerlijk terras en een schitterend uitzicht. Het was weer de moeite waard.

We vergelijken onze tijden en gemiddelde snelheid. JM reed gemiddeld 11,3 kilometer per uur. Ik maar 9,1.

Hierna volgt een spectaculaire afdaling van ruim twintig kilometer. En weer vergelijken we. JM reed deze dag gemiddeld 13,3 en ik 11 kilometer per uur. Hij deed hierover 5:38 uur en ik 6:47 uur.

Om maar aan te geven dat ik toch echt het vrouwtje ben.

Sansepolcro is onze eindbestemming. Een droomstadje.

Er is geen camping, maar dat vinden we nu even niet erg. Ons hotelletje is ook enoteca. Eten en lekkere wijn. Het afzien is vergeten. En als kers op de taart is er buiten overal live muziek omdat er een jazzfestival is.

We lopen tussen de flanerende locals. Ik natuurlijk in mijn jurkje. Zo ben ik weer een stukje vrouw. Een stukje, want tussen zoveel elegant geklede dames met hun verfijnde sandaaltjes voel ik me een enorme boerentrien op mijn doorleefde Teva-sandalen.

Joke