Vrijdag 1 juli 2022

Ravenna - Gualdicciolo (San Marino)

73 kmtotaal 350 km

De fiets in Italië. In Ferrara is de fiets het belangrijkste vervoermiddel. Op andere plekken doet men driftig zijn best om iets voor de fiets te betekenen. Soms lukt dat, maar vaak blijft het bij een goedbedoelde poging, die tot gevaarlijke verwarring kan leiden.

Dat komt, zo analyseer ik, omdat soms maar een deel van een aanpassing wordt uitgevoerd, terwijl de rest gewoon bij het oude blijft.

Vandaag gaat het dan om de aparte fietspaden langs de weg. Meestal heeft men gewoon het voetpad wat verbreed en de stoepranden bij de oversteekplaatsen vervangen door geleidelijke drempels. Twaalf jaar geleden fietsten we in het oosten van Duitsland. Daar moesten we tientallen keren per dag van de fiets stappen om voorzichtig stoepje op en stoepje af te gaan. Voor je het weet rij je zo je voorwiel aan gort…

En Duitsers hadden er nogal een handje van om het fietspad te blokkeren. Met geparkeerde auto’s en vuilnisbakken. Als het kennelijk ophaaldag was van het vuil, was er geen doorkomen aan.

Maar deze reis heb ik tot nog toe geen Italiaan het fietspad zien blokkeren. Dat moet ik ze zeker nageven! De burger snapt het wel, maar de uitvoerders maken hun karwei niet altijd af.

Wat moet je bijvoorbeeld denken van een kruising, waarbij, zo te zien een jaar geleden, links een naastliggend fietspad is aangelegd? Speciaal fietsverkeerslicht erbij, waarvoor we een paar minuten wachten. Dan zien we dat de drukknop voor fietsers nog steeds rechts, dus aan de overkant van de weg, staat. Dat schiet niet op. Tegen de tijd dat je weer terug bent, is het licht voor jou alweer op rood.

Een andere bizarre situatie is vandaag het linksliggend fietspad dat uitkomt op een rotonde van flink formaat. Niet zo-een die je graag met de fiets neemt. We moeten de tweede afslag hebben. Maar wat nu? Het fietspad leidt ons links lángs de rotonde. Met betonblokken gescheiden van de rijbaan. Die wegafscheiding gaat nog een tijdje door, zodat je pas na honderd meter kan omdraaien, 180 graden en dan op de drukke weg. Nu moeten we de dus de dérde afslag hebben.

Rare jongens die Italianen. Of zouden meisjes dit bedacht hebben?

Ik geloof er niets van.

Jan Marten