Woensdag 2 mei 2018

Silves 0 km
totaal 334 km

Silves moet een van de mooiste stadjes van de Algarve zijn. Tijdens de Arabische bezetting was het zelfs de hoofdstad, het ‘Baghdad van het westen’.
De kathedraal, die vroeger een moskee was, en de restanten van een enorm fort moeten ware hoogtepunten zijn.
Eerst ontbijten we lekker in ons knusse huisje. JM perst het eerste deel van onze gekregen sinaasappels uit.
We willen daarna zo snel mogelijk naar buiten, omdat het in het huisje te donker is om te voelen dat het dag is.

Eerst maar de kathedraal en het fort, de highlights gezien.
Er zijn meer toeristen. Geen drommen. Veel Engelsen en ook wat Nederlandse meivakantiegezinnen. Silves is ook maar een stukje van de kust verwijderd en waarschijnlijk vinden de strandgangers het nog te fris. Herkenbare beelden van pubers die geen zin in hebben in dit onverwachte culturele uitstapje en dreinende kleuters die de zuur verdiende vakantie van hun ouders aan het verstieren zijn.

De kathedraal is aan de buitenkant heel markant, witte muren met een rood stenen portiek.
Vol verwachting betreden we het heiligdom. ‘Silêncio’ staat er met grote letters op een bordje. Het tegendeel is het geval. Het lijkt alsof we een bioscoop in stappen waar de film al is begonnen. De filmmuziek is overweldigend qua volume. We vermoeden dat het muziek van ‘The Last Temptation of Christ’ is.
We proberen ons te focussen op de vrij moderne kruiswegstaties die in de kerk hangen, maar het timmergeluid van de film is zo overheersend, dat ook dit niet haalbaar is. Binnen tien minuten staan we weer buiten.

Dan maar het fort. De muren en de torens staan er nog. Lopend over de muren krijgen we een prachtig 360 graden beeld van Silves en de wijde omgeving. Het lukt nu om een beeld te krijgen van vroeger tijden, waarin eventuele vijanden van verre te traceren waren.
Binnen de muren is er nu een tuin, restaurantje en een tentoonstelling over de Iberische lynx, die ze nu opnieuw uitzetten. En dan maar hopen dat dit beter geregeld gaat worden dan bij de Oostvaardersplassen, want als deze dieren honger hebben ga ik hier niet meer fietsen.

Voor vandaag was het genoeg cultuur op hoog niveau, we gaan wat rondkuieren om te zien hoe de gemiddelde Silvesiaan leeft.

We eten lekkere taart, want Portugezen zijn echte zoetekauwen. We vergelijken uitgebreid het assortiment van de plaatselijke Lidl met die van ons. De bibliotheek kunnen we natuurlijk niet overslaan. Deze is prachtig en de serene rust die er heerst, zelfs op plekken waar veel jongeren zitten, is opvallend, zonder dat er een bordje ‘Silêncio’ staat. Grappig is een aparte zaal voor de allerkleinsten, de ‘Bebeteca’. En dit is niet een verkapte ivf-kliniek.

In een winkeltje krijgen we uitleg over de specialiteit van deze streek: kurkproducten, vanwege de vele kurkeiken. Een heel milieuvriendelijk product, vertelt de verkoopster. De bast wordt van de boom gehaald en deze is na tien jaar weer aangegroeid.
De kurk wordt bewerkt, zodat er een heel sterk dun materiaal ontstaat. We zien schoenen, tassen, hoeden, petten en zelfs een kurken bikini.
In het laatste winkeltje dat we bezoeken zit een vrouw tegeltjes te beschilderen met oude afbeeldingen. Een deel van haar koopwaar ligt uitgestald op een oud harmonium. De vrouw ziet JM ernaar kijken en zegt dat hij gerust even mag spelen, maar dat de spullen erop moeten blijven liggen.
JM improviseert wat zonder dat hij de toetsen kan zien. Er komen van buiten mensen op het geluid af. En als hij klaar is volgt een luid applaus. De vrouw heeft er een filmpje van gemaakt en zegt dat er nog nooit zo mooi op is gespeeld, maar dat zei ze waarschijnlijk gisteren ook.

Hierna strijken we neer in een restaurantje. Net als gisteren merken we dat de enkele welgestelde Engelse toerist, die plateaus vol met schaaldieren bestelt met heel veel égards wordt bediend.
Wij worden zichtbaar anders ingeschat. Bij een norse ober bestellen we een hoofdgerecht en salade.
Op zijn aandringen nemen we ook nog olijven. We krijgen er tien, waarvan drie alleen nog pitten. En dat voor een flinke prijs.
Net als bij ons de gratis pinda’s. Het restant gaat gewoon weer op de grote hoop.
We nemen dus geen koffie hier. Dan maar weer naar het leuke cafeetje waar we gisteren de avond afsloten met koffie/thee en een portje.

We zoeken in alle straatjes, een keer, twee keer en nog een keer. Dan vinden we het, gesloten.

Dan maar naar ons huisje. Gezellig de kaarsjes aan, maar.... geen lucifers. JM gaat met een grote kandelaar naar buiten en vraagt een buurman om vuur. JM mag gelijk mee naar binnen. Even kletsen en .... vuur.

Joke