Zaterdag 9 juli 2022

Montólio - Montalcino

76 kmtotaal 837 km

Ik loop nu een trap op in het oude stadje Montalcino. Wie kent ze niet: die reeksen smalle treden tussen hoge huizen, eindigend in een poortje?

Onze bed [e-38] breakfast zit halverwege zo’n trap. Ik heb net Joke’s fiets tien meter naar beneden geklauterd. En daarna kruip-door-sluip-door binnenshuis naar boven, naar onze kamer gebracht. Nee, natuurlijk is er geen lift.

Nu moet ik nog míj́n fiets halen. Joke zorgt voor de bagage. Nog een paar handelingen, maar ik ben helemaal kapot. Joke waarschijnlijk iets minder, schat ik in, want ook vandaag heb ik haar gele kooktas meegezeuld. Dat is voor mij vijf kilo meer, voor haar vijf kilo minder.

Vandaag hebben we bijna 80 kilometer gereden. Op zich is dat niet extreem, maar de laatste kilometers van dit hobbelige dagje moesten uit mijn tenen komen.

Ik bestudeer bij het avondeten nog eens onze rit van die dag. Ik kan telkens meer ‘lezen’ uit onze navigatieapp. Ik zie een stijging van 1148 meter en een daling van 1080. Deze cijfers zijn de optelsommen van de reeksen aan beklimmingen en afdalingen. Ik vergelijk ze eens met, wat ik meen, onze grootste uitdaging was: de Pyreneeën over. Van de Franse voet van het gebergte naar de Spaanse, van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Pamplona.

Dat is maar 943 meter stijgen en 650 dalen. En ook nog eens aanmerkelijk minder rijkilometers: 71.

En ik maar denken, dat ik het niet meer kon, maar ik heb gewoon de Pyreneeën over gereden, plus twintig procent!

Wie hier wil fietsen, waarschuw ik vooraf: kijk uit voor Toscane; en neem zeker geen extra gele tas achterop.

Jan Marten