Zondag 5 mei 2019
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
05 Mei 2019 | Duitsland, Dillingen an der Donau
Ellwangen - Dillingen/Donau 75 km
totaal 722 km
Als we vanmorgen na een heerlijk ontbijt vertrekken is het 4 graden. Gelukkig: het is droog. Eerst zoeken we naar een pinautomaat. Die zijn hier altijd ergens verstopt. Ik zie ook nergens een uithangbord ‘pinautomaat’. Ik vermoed dat de uitbaters er niet de aandacht op willen vestigen, als een soort goed bewaard geheim. Wel slim: wanneer je niet aangeeft waar de pinautomaten zijn, hoef je ook niet bang te zijn voor plofkraken. De hele stad met 25.000 inwoners heeft er uiteindelijk drie. Als we er eindelijk een gevonden hebben, blijkt die ‘ausser Betrieb’. Met een behulpzame autochtoon wandel ik de halve binnenstad door naar de andere twee.
Ondertussen heeft Joke veel tijd om zich op de route te storten. Die is eenvoudig aan de andere kant van rivier en rails. Maar hoe komen we daar? Ellwangen blinkt ook al niet uit in duidelijkheid als het over bewegwijzering gaat. Gisteren ging de fietsroute over een van de twee bruggen. Gewoon afgesloten, bouwwerkzaamheden. Zoek het zelf maar uit hoe je met een kilometer omrijden de stad inkomt.
Maar nu. Er zijn een rivier, een spoorbaan en een doorgaande weg.
Een uur nadat we het hotel uit zijn, zijn we tweehonderd meter hemelsbreed verder. Zo halen we vandaag de twee kilometer nog niet!
Gelukkig gaat het verder goed.
De temperatuur stijgt naar een aangename zeven, acht graden. Het is bewolkt en af en toe hagelt of sneeuwt het. Fijn, dat is niet zo nat als regen. Zoals voorspeld zakt de temperatuur na twaalven naar vijf graden. Het deert ons niet. Ik heb een onderbroek aan en een fietsbroek, daaroverheen mijn gewone lange broek en dáároverheen een regenbroek, aan de onderkant dicht met klittenband tegen optrekkende kou. Onder mijn fietsbroek heb ik de fietshandschoentjes in mijn kruis gestopt. Zo worden ze warm als de andere koud zijn. Een minpuntje is dat ik maar één paar wollen sokken aan heb. Morgen doe ik er twee aan.
Over mijn t-shirt heb ik mijn trui. Daaroverheen een donsjas en daaroverheen een regenjas. Op mijn hoofd een buff, als een bivakmuts. Daarop mijn fietshelm. We hebben een heerlijk poolwindje mee.
We stijgen tweehonderd meter en we dalen hetzelfde aantal. Op het hoogste punt, 624 meter, bevindt zich de waterscheiding tussen Rijn en Donau. De een mondt uit in de Noordzee, de ander in de Zwarte Zee. Zo omvatten we op dit punt heel Europa. Joke doet een plasje aan de ene kant van de weg. Dat gaat naar Wenen, Bratislava, Boedapest en Belgrado. Ik doe een plasje aan de andere kant: voor Keulen en Rotterdam. En een klein beetje voor Kampen, door de IJssel. Persoonlijk vind ik het wel moeilijk om bij deze bezigheid uit al die lagen broeken met fietshandschoenen het juiste lichaamsdeel te vissen.
Ik fiets meestal in m’n eigen tempo de berg op. Joke komt dan wat later. Het geeft mij wat tijd om rond te kijken in de omgeving, mijn mail te beantwoorden, de weersvooruitzichten te raadplegen en mijn zonden te overdenken. Dit in willekeurige volgorde. Meestal te beginnen met de zonde, maar dat zal wel door de Heidelberger catechismus komen.
Dit keer haal ik de Belgen in. Dat voelt goed. Ze zijn twintig jaar jonger en goed getraind. Boven wacht ik op Joke en laat ik de zonde voor wat-ie is.
Als we om 18:00 uur aankomen bij de camping is het nog net boven nul. We staan pal aan de Donau, waarvan de kleur toch echt ‘groen’ is, Johann Strauss zal hem wel ergens anders zijn tegengekomen. De zon schijnt nog even zodat we nog wat kunnen laten drogen. We zetten de tent snel op en gaan douchen. Natuurlijk neem ik, zoals gewoonlijk, een (ijs)koude douche. Het houdt je fris!
We trekken alvast ons thermisch ondergoed aan en gaan uit eten bij de Griek. Je moet wat in Duitsland.
Om 22:30 uur schuiven we onze slaapzak in. Lekker dicht tegen elkaar aan. Vannacht gaat het vriezen. Maar niet bij ons...
Jan Marten
totaal 722 km
Als we vanmorgen na een heerlijk ontbijt vertrekken is het 4 graden. Gelukkig: het is droog. Eerst zoeken we naar een pinautomaat. Die zijn hier altijd ergens verstopt. Ik zie ook nergens een uithangbord ‘pinautomaat’. Ik vermoed dat de uitbaters er niet de aandacht op willen vestigen, als een soort goed bewaard geheim. Wel slim: wanneer je niet aangeeft waar de pinautomaten zijn, hoef je ook niet bang te zijn voor plofkraken. De hele stad met 25.000 inwoners heeft er uiteindelijk drie. Als we er eindelijk een gevonden hebben, blijkt die ‘ausser Betrieb’. Met een behulpzame autochtoon wandel ik de halve binnenstad door naar de andere twee.
Ondertussen heeft Joke veel tijd om zich op de route te storten. Die is eenvoudig aan de andere kant van rivier en rails. Maar hoe komen we daar? Ellwangen blinkt ook al niet uit in duidelijkheid als het over bewegwijzering gaat. Gisteren ging de fietsroute over een van de twee bruggen. Gewoon afgesloten, bouwwerkzaamheden. Zoek het zelf maar uit hoe je met een kilometer omrijden de stad inkomt.
Maar nu. Er zijn een rivier, een spoorbaan en een doorgaande weg.
Een uur nadat we het hotel uit zijn, zijn we tweehonderd meter hemelsbreed verder. Zo halen we vandaag de twee kilometer nog niet!
Gelukkig gaat het verder goed.
De temperatuur stijgt naar een aangename zeven, acht graden. Het is bewolkt en af en toe hagelt of sneeuwt het. Fijn, dat is niet zo nat als regen. Zoals voorspeld zakt de temperatuur na twaalven naar vijf graden. Het deert ons niet. Ik heb een onderbroek aan en een fietsbroek, daaroverheen mijn gewone lange broek en dáároverheen een regenbroek, aan de onderkant dicht met klittenband tegen optrekkende kou. Onder mijn fietsbroek heb ik de fietshandschoentjes in mijn kruis gestopt. Zo worden ze warm als de andere koud zijn. Een minpuntje is dat ik maar één paar wollen sokken aan heb. Morgen doe ik er twee aan.
Over mijn t-shirt heb ik mijn trui. Daaroverheen een donsjas en daaroverheen een regenjas. Op mijn hoofd een buff, als een bivakmuts. Daarop mijn fietshelm. We hebben een heerlijk poolwindje mee.
We stijgen tweehonderd meter en we dalen hetzelfde aantal. Op het hoogste punt, 624 meter, bevindt zich de waterscheiding tussen Rijn en Donau. De een mondt uit in de Noordzee, de ander in de Zwarte Zee. Zo omvatten we op dit punt heel Europa. Joke doet een plasje aan de ene kant van de weg. Dat gaat naar Wenen, Bratislava, Boedapest en Belgrado. Ik doe een plasje aan de andere kant: voor Keulen en Rotterdam. En een klein beetje voor Kampen, door de IJssel. Persoonlijk vind ik het wel moeilijk om bij deze bezigheid uit al die lagen broeken met fietshandschoenen het juiste lichaamsdeel te vissen.
Ik fiets meestal in m’n eigen tempo de berg op. Joke komt dan wat later. Het geeft mij wat tijd om rond te kijken in de omgeving, mijn mail te beantwoorden, de weersvooruitzichten te raadplegen en mijn zonden te overdenken. Dit in willekeurige volgorde. Meestal te beginnen met de zonde, maar dat zal wel door de Heidelberger catechismus komen.
Dit keer haal ik de Belgen in. Dat voelt goed. Ze zijn twintig jaar jonger en goed getraind. Boven wacht ik op Joke en laat ik de zonde voor wat-ie is.
Als we om 18:00 uur aankomen bij de camping is het nog net boven nul. We staan pal aan de Donau, waarvan de kleur toch echt ‘groen’ is, Johann Strauss zal hem wel ergens anders zijn tegengekomen. De zon schijnt nog even zodat we nog wat kunnen laten drogen. We zetten de tent snel op en gaan douchen. Natuurlijk neem ik, zoals gewoonlijk, een (ijs)koude douche. Het houdt je fris!
We trekken alvast ons thermisch ondergoed aan en gaan uit eten bij de Griek. Je moet wat in Duitsland.
Om 22:30 uur schuiven we onze slaapzak in. Lekker dicht tegen elkaar aan. Vannacht gaat het vriezen. Maar niet bij ons...
Jan Marten
-
06 Mei 2019 - 06:19
Hilde:
Een (heel) intiem inkijkje -
06 Mei 2019 - 10:13
Gerrit Visser:
Die kruisverwarming ken ik uit de verhalen van mijn pake zaliger, arbeider op het land. Maar die liep. Ermee gepropt op een zadel te zitten getuigt van een in ieder geval mentale gehardheid. En dan nog die nooit helemaal dekkende klittenbandjes... -
06 Mei 2019 - 11:22
Rob:
Ik dacht dat jullie het in een vorig verslag hadden over laagje op laagje om je tegen de kou te beschermen. Dit zijn lagen op lagen, zo van doet er nog maar eentje bij want het eet toch geen brood. Met deze opmerking wordt bedoeld dat het toch niets meer kost, een laagje meer of minder.
Als Joke hetzelfde doet als jij dan lijken jullie volgens mij op twee Michelinmannetjes wat volgens mij de aandacht moet trekken bij de plaatselijke bevolking. Ik kan me voorstellen dat je een beetje stram loopt zoals een robot omdat de scharnierpunten zoals knieën en ellebogen erg belemmerd worden in hun functie. Ook het zitten op een gewone stoel is een uitdaging zodat blijven staan
tijdens de maaltijd de enige optie is.
Wat het vinden van het juiste lichaamsdeel betreft is het een kwestie van snelheid omdat het volgens mij i.v.m. het koude en natte weer enige krimp aanwezig zal zijn en het gauw te laat kan zijn. Wat joke betreft zal de Whiz Freedom ook om olympische vaardigheden vragen om alles tot een goed einde te brengen. Niettemin, oefening baart kunst.
Het grote voordeel is ook dat de fietstassen een stuk leger zijn en daardoor de indruk gewekt wordt dat je minder meesleept als bepakking. Elk nadeel heeft zijn voordeel.....
-
07 Mei 2019 - 05:40
Ineke Weinreich:
Wat een ontberingen! Ik voel me niet blijer worden als ik het lees(hoewel met humor geschreven).
Ik voel te erg mee met de kou en nattigheid denk ik en met jullie in die situatie(ik ben een kouwkleum
net als Joke).
Ik hoop dat het net is als bij 'bloederige verhalen', waar ik niet tegen kan, dat de verhalen (nog)erger zijn(door m'n fantasie)dan de werkelijkheid.
Maar het gevoel om dit alles te trotseren en natuurlijk ook de leuke dingen zoals de gastvrijheid van
de 'Engel' maakt het weer helemaal goed denk ik.
Veel 'ervaringen' nog gewenst! liefs, Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
