Zaterdag 18 mei 2019
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
18 Mei 2019 | Italië, Bassano del Grappa
Bassano del Grappa 0 km
totaal 1409 km
Bassano del Grappa is ons eerste rustpunt aan de zuidelijke kant van de Alpen. Een mediterraan klimaat met heel veel dagen zon per jaar.
Vandaag regent het. De hele dag.
Gelukkig zijn er voldoende musea om de dag droog door te brengen.
Passend bij dit druilerige weer beginnen we met de Tempio Ossario.
In 1908 startte men met het bouwen van een grotere dom voor de stad. De bouw stagneerde snel vanwege financiële problemen.
Er moest gevochten worden. Eerst veroverden de Italianen in 1911 een deel van Libië. Op 24 mei 1915 schoten de Italianen vanaf de hoogvlakte van Asiago hun eerste granaat op de Oostenrijkers. Deze waren verrast want Italië was een bondgenoot. Een deel van de Italianen had helemaal geen zin om aan de kant van de Oostenrijkers de Eerste Wereldoorlog in te stappen. Aangemoedigd door o.a. Engeland en Frankrijk kozen ze voor de andere kant. Zo wilden ze het door de Oostenrijkers bezette deel van Italië terug krijgen.
Dit is uiteindelijk na ruim drie jaar gelukt, na een bloedige oorlog hoog in de bergen onder erbarmelijke omstandigheden. Niet alleen de bommen en granaten, maar ook ontbering, ziekte en lawines maakten veel slachtoffers.
Bij zes meter sneeuw groef men tunnels door het ijs om voorraden aan te voeren.
In 1927 besloot men tot de bouw van de Tempio Ossario voor de stoffelijke resten van de meer dan 5000 gesneuvelde soldaten in het gebied rondom Bassano. Zo kreeg de geplande dom een andere bestemming.
We lopen langs de muren met ingemetselde graven. Aan de voorkant van elk graf een gelijke steen met een naam en functie.
Alleen een kapitein krijgt een maatje meer.
Twee oudere mannen, in een soldatenoutfit van die tijd, houden een oogje in het zeil in dit wat vervallen monument. In het midden van de grote ruimte hangen enorme foto’s uit de periode 1914-1918. Er was zelfs een eenheid op fietsen. We zien de meters sneeuw, de beperkte middelen waarmee je hoog in de bergen oorlog ging voeren. Daarbij vergeleken valt ons fietstochtje en kamperen onder nul in het niet.
Als we weer buiten staan, moeten we even bijkomen. Even in het hier en nu zijn. In de miezerregen lopen we over de grote markt die over een aantal straten is verspreid. Vooral de groente en het fruit heeft onze aandacht. Hardop lezen we de namen. Italiaans oefenen. We luisteren her en der gesprekjes af en genieten van de klanken.
Na de cappuccino/thee met taart het volgende museum in: Museo Civico. Veel kunst van de Middeleeuwen tot en met de negentiende eeuw.
Nog steeds komt de regen met bakken uit de hemel.
Na de lunch bezoeken we in een mooie villa een bijzondere tentoonstelling met ongeveer 300 werken van Albrecht Dürer (1471-1528), waaronder vele uit de collectie van de familie Remondini, een belangrijke drukkersdynastie in Bassano del Grappa.
We bewonderen het vakmanschap, de precisie en de creativiteit van Dürer. De figuren in zijn werk zijn vaak zoveel meer menselijk dan die van tijdgenoten. We zien emotie en humor.
Na deze overkill aan cultuur is er nog tijd voor een minimuseum. Onder een kroegje naast de beroemde Ponte Vecchio zit het Museo degli Alpini, het museum van de Alpenjagers. Nadat we ons moed ingedronken hebben, dalen we af naar de kelder.
We bekijken de uitrustingen en wapens waarmee dit speciale legeronderdeel in de berggebieden in vele oorlogen ingezet werd.
We zien enorme schoenen, jassen, mutsen en gedrochtige helmen. Ook een reissetje om hoog in de bergen de mis te vieren. Minuscule kooktoestelletjes. Oogbeschermers tegen bevriezing. Dingen die in een outdoorwinkel niet zouden misstaan.
Tegen achten blijken we de laatste gasten en worden we vriendelijk verzocht het pand te verlaten.
We belanden uiteindelijk in een gezellig warm en droog restaurantje Een charmante ober op leeftijd brengt ons weer terug in het heden. We denken nog even niet aan de dag van morgen.
Er is regen voorspeld, onweer en wind tegen. We hebben 100 kilometer te gaan naar Venetië.
Laten we het maar als laatste uitdaging zien.
Terug op onze hotelkamer bedenken we opeens dat we de grappa zijn vergeten. Niet gedronken in Bassano del Grappa.
We komen een keer terug.
Als de zon schijnt.
Joke
totaal 1409 km
Bassano del Grappa is ons eerste rustpunt aan de zuidelijke kant van de Alpen. Een mediterraan klimaat met heel veel dagen zon per jaar.
Vandaag regent het. De hele dag.
Gelukkig zijn er voldoende musea om de dag droog door te brengen.
Passend bij dit druilerige weer beginnen we met de Tempio Ossario.
In 1908 startte men met het bouwen van een grotere dom voor de stad. De bouw stagneerde snel vanwege financiële problemen.
Er moest gevochten worden. Eerst veroverden de Italianen in 1911 een deel van Libië. Op 24 mei 1915 schoten de Italianen vanaf de hoogvlakte van Asiago hun eerste granaat op de Oostenrijkers. Deze waren verrast want Italië was een bondgenoot. Een deel van de Italianen had helemaal geen zin om aan de kant van de Oostenrijkers de Eerste Wereldoorlog in te stappen. Aangemoedigd door o.a. Engeland en Frankrijk kozen ze voor de andere kant. Zo wilden ze het door de Oostenrijkers bezette deel van Italië terug krijgen.
Dit is uiteindelijk na ruim drie jaar gelukt, na een bloedige oorlog hoog in de bergen onder erbarmelijke omstandigheden. Niet alleen de bommen en granaten, maar ook ontbering, ziekte en lawines maakten veel slachtoffers.
Bij zes meter sneeuw groef men tunnels door het ijs om voorraden aan te voeren.
In 1927 besloot men tot de bouw van de Tempio Ossario voor de stoffelijke resten van de meer dan 5000 gesneuvelde soldaten in het gebied rondom Bassano. Zo kreeg de geplande dom een andere bestemming.
We lopen langs de muren met ingemetselde graven. Aan de voorkant van elk graf een gelijke steen met een naam en functie.
Alleen een kapitein krijgt een maatje meer.
Twee oudere mannen, in een soldatenoutfit van die tijd, houden een oogje in het zeil in dit wat vervallen monument. In het midden van de grote ruimte hangen enorme foto’s uit de periode 1914-1918. Er was zelfs een eenheid op fietsen. We zien de meters sneeuw, de beperkte middelen waarmee je hoog in de bergen oorlog ging voeren. Daarbij vergeleken valt ons fietstochtje en kamperen onder nul in het niet.
Als we weer buiten staan, moeten we even bijkomen. Even in het hier en nu zijn. In de miezerregen lopen we over de grote markt die over een aantal straten is verspreid. Vooral de groente en het fruit heeft onze aandacht. Hardop lezen we de namen. Italiaans oefenen. We luisteren her en der gesprekjes af en genieten van de klanken.
Na de cappuccino/thee met taart het volgende museum in: Museo Civico. Veel kunst van de Middeleeuwen tot en met de negentiende eeuw.
Nog steeds komt de regen met bakken uit de hemel.
Na de lunch bezoeken we in een mooie villa een bijzondere tentoonstelling met ongeveer 300 werken van Albrecht Dürer (1471-1528), waaronder vele uit de collectie van de familie Remondini, een belangrijke drukkersdynastie in Bassano del Grappa.
We bewonderen het vakmanschap, de precisie en de creativiteit van Dürer. De figuren in zijn werk zijn vaak zoveel meer menselijk dan die van tijdgenoten. We zien emotie en humor.
Na deze overkill aan cultuur is er nog tijd voor een minimuseum. Onder een kroegje naast de beroemde Ponte Vecchio zit het Museo degli Alpini, het museum van de Alpenjagers. Nadat we ons moed ingedronken hebben, dalen we af naar de kelder.
We bekijken de uitrustingen en wapens waarmee dit speciale legeronderdeel in de berggebieden in vele oorlogen ingezet werd.
We zien enorme schoenen, jassen, mutsen en gedrochtige helmen. Ook een reissetje om hoog in de bergen de mis te vieren. Minuscule kooktoestelletjes. Oogbeschermers tegen bevriezing. Dingen die in een outdoorwinkel niet zouden misstaan.
Tegen achten blijken we de laatste gasten en worden we vriendelijk verzocht het pand te verlaten.
We belanden uiteindelijk in een gezellig warm en droog restaurantje Een charmante ober op leeftijd brengt ons weer terug in het heden. We denken nog even niet aan de dag van morgen.
Er is regen voorspeld, onweer en wind tegen. We hebben 100 kilometer te gaan naar Venetië.
Laten we het maar als laatste uitdaging zien.
Terug op onze hotelkamer bedenken we opeens dat we de grappa zijn vergeten. Niet gedronken in Bassano del Grappa.
We komen een keer terug.
Als de zon schijnt.
Joke
-
19 Mei 2019 - 05:02
Krijnie:
Leuk om weer een stukje geschiedenis te lezen, zo leren wij op een speelse manier weer wat bij. Het weer zit jullie ook weer tegen in Bassano, eigenlijk zouden jullie lekker uit moeten rusten op een terrasje voor de laatste etappe van de reis. Cultuur bekijken ( kan ook wel eens teveel zijn! ) kost ook energie. Hopelijk schijnt de zon op jullie laatste stukje van de reis. Een warme groet Krijnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
