zaterdag 10 september 2016

Montellano - Sevilla
87 km totaal 882 km

Pas om 6.30 uur staan we op. Veel te laat, want we hebben ruim 80 kilometer te gaan. Gisteravond was het opeens laat. Zo aan het eind van de vakantie was het tijd voor een goed gesprek. Mijmeren over het jaar dat komt.
Zoals meestal hebben we ook in dit hotel geen ontbijt erbij genomen, omdat dat zelden vroeg kan. We proppen wat kleffe cakejes naar binnen en hopen snel elders een fatsoenlijk ontbijtje te kunnen scoren.
Gelukkig mochten we van de jonge Franse(!) hoteleigenaar wel vroeg vertrekken. Probleem is dan altijd dat de fietsen achter slot en grendel staan. Nu kunnen we ze zelf pakken.

Net als we dat doen, hoort JM een voor hem bekend geluid, omdat hij altijd degene is die de sinaasappels perst. JM loopt de keuken in en zegt poeslief: "That's the best sound one can hear in the morning." De charmante Fransman, die ook vloeiend Engels spreekt, zorgt vervolgens voor een grandioos en voedzaam ontbijt.
Hij heeft het hotel pas zeven maanden en ik gun hem van harte dat het een succes wordt. Toen we gisteren vies, bezweet en vooral stoffig aankwamen kregen we gelijk een flesje ijskoud water; niets was hem te veel. Hij rondde de prijs zelfs naar beneden af.

Na deze weelde wordt het weer zwoegen. Het is inmiddels al licht geworden. Omdat het zaterdag is, is het heel stil op de weg.
Het landschap is heel anders dan de afgelopen tijd. Geen bergen meer. De eerste uren is het Limburg. Heuvels niet hoger dan 200 meter. Het graan is gemaaid en als de nazomerzon zich laat zien, geeft dat een beeld van eindeloos glooiende velden, in kleuren variërend van zachtgeel tot goudgeel.
Nauwelijks bomen. Ook al is het een paar graden minder warm, doorfietsen is de beste optie. Als we even pauzeren voor wat water is het heel heet zonder schaduw.

Na Limburg komt de Noordoostpolder. Nog vlakker, eindeloos. Het landschap vraagt om stilte. Fietsen met je eigen gedachten of zonder gedachten. Het is de laatste dag. Ik ben blij dat we zeer vermoedelijk Sevilla gaan bereiken, maar ook wat weemoedig om wat ik de komende tijd weer ga missen.
Allereerst natuurlijk Spanje met de zinderende hitte en daardoor heerlijke avonden. Het rijden door zoveel verschillende landschappen. De Spanjaarden, hun gastvrijheid, hun lekkere eten en hun manier van leven. De vele cafeetjes met schreeuwende oude mannetjes. De welgemeende bemoedigingen onderweg. Ons leventje als zwerver, het plassen tegen en achter bomen en naast de tent, het niet weten hoe je volgende slaapplaats eruit ziet. En misschien wel het allerbelangrijkste om zo samen vier weken met elkaar op te trekken, zonder stress van werk en andere verplichtingen en daarbij: zo op elkaar ingespeeld zijn dat echt alles in goede harmonie is verlopen, zelfs als om 5.00 uur de wekker gaat en je opeens in het donker je fietsbroek niet kunt vinden, of je op de hotelkamer een van je twee bh's kwijt bent en die blijkt dan opgerold te zijn in de tent.

Op een gegeven moment loopt het tegen 15.00 uur en krijgen we trek in wat eten. We hadden al lang wat plaatsjes moeten zien volgens het boekje. Eindelijk, in de verte, zien we bebouwing, maar wel erg veel voor de plaatsjes die we verwachten. Na een poosje wordt ons duidelijk dat dit Sevilla al moet zijn. Dan opeens gaat alles sneller dan verwacht.

Als we na een uur de eerste restaurantjes zien, smaakt de 'enseladilla rusia' (huzarensalade) wel heel erg lekker. We hebben ons einddoel gehaald!

We installeren ons in hotel Zaida,een gerestaureerd Andalusisch paleisje in neo-mudéjar stijl.
Tijdens een heerlijk tapasmaal blikken we terug op onze reis en nemen ons voor onze vakantie af te sluiten met een borrel met tapas bij ons thuis, op zondag 18 september, 17.00 uur, voor alle trouwe volgers van ons blog. Wel spannend wie er komt, want we willen geen Harense toestanden.
Daarom graag even aanmelden vóór vrijdag 16 september op een van onze e-mailadressen.

Joke