Dinsdag 30 augustus 2016
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
31 Augustus 2016 | Spanje, Guadix
La Roda - Guadix
1 km totaal 374 km
In dit tempo duurt het bijna drie jaar voordat wij
Sevilla bereiken. Ik ga dan wel zorgen dat ik de taal goed ga spreken. Ik wil dan vooral begrijpen wat voor gerechten er allemaal op de kaart staan en vooral welke gerechten er níet op de kaart staan, maar wel te krijgen zijn en vaak ook het lekkerst.
Mijn woordenboek-apps brengen me vaak niet verder, wel zie ik veel Spaanse recepten voorbij komen als ik de gerechten op internet opzoek.
Nu lijkt het of ik alleen met eten bezig ben, maar dat is natuurlijk niet zo. Mijn hoofdbezigheid is de liefdevolle zorg voor de patiënt, hoewel ik me dit werk professioneel niet zie doen. Ik ben veel te ongeduldig en wil dat mijn zorg wel snel tot resultaat leidt.
Vergeet het maar. Vannacht heeft JM nauwelijks geslapen. Veel gehoest en daarbij heeft hij last gekregen van zijn holtes, een kwaal die hij jaren geleden elke vakantie had. En de koorts is er ook nog.
Vanmorgen kan hij nog ziek zijn, maar vanmiddag moet hij wel 1 km fietsen naar de taxi. Dat was het voorstel van de chauffeur, want hij leent van een vriend een fietsendrager en bij hem zal hij die er op te zetten.
Ik stel JM nog voor om ons terug te laten brengen naar het beginpunt, naar onze eigen auto, maar JM wil nog niet opgeven.
Misschien is de berglucht van Guadix beter dan de airco en dieseldampen van La Roda.
In Guadix is er namelijk geen airco nodig, omdat we daar slapen in een grotwoning waar het in de zomer koel is en in de winter ook aangenaam, terwijl het daar flink kan vriezen. We zijn benieuwd en hopen dat JM hier opknapt.
Een kwartier voor de afgesproken tijd is Manuel er al. Ik sjouw in mijn eentje de tassen naar beneden, die in de taxi worden gestopt. Vervolgens rijden we op de fiets achter hem aan naar zijn vriend. Deze is niet op de afgesproken plaats, maar na een telefoontje komt hij aangescheurd.
In no time zit er een stevige fietsdrager met onze fietsen op de auto.
We rijden non-stop de bijna 400 km in minder dan 4 uur. Manuel heeft nog niet gegeten en drinkt geen slok. De radio staat continu op politieke speeches van diverse politici. Ik herken woorden, maar heb geen idee of ze links of rechts zijn. Kennelijk is er vandaag wat belangrijks. Af en toe dut ik weg en schrik bij het afremmen en wil dan commentaar geven, omdat ik denk dat JM aan het stuur zit. Gelukkig verstaat Manuel dat niet.
Ik probeer af en toe wat te kletsen en Manuel reageert dan snel pratend in zijn La Roda accent. Ik geef het maar op.
Het landschap verandert snel. Het vlakke La Mancha gaat over in dorre heuvels en bergen met af en toe een totaal droge rivier. Alleen de vele olijfboomgaarden laten zien dat hier wel leven mogelijk is.
Tegen 19.00 uur rijden we het terrein van het hotel op. We betalen Manuel een flink bedrag, maar wel heel veel minder dan we in Nederland kwijt zouden zijn. We krijgen zelfs een betalingsbewijs.
We bedanken Manuel heel hartelijk. Hij gaat een kopje koffie drinken en linea recta naar huis. Vanmorgen had hij een rit naar Alicante. Dan heeft hij vandaag 1200 km gereden zonder een hap eten tussendoor.
Voor hem een topdag, vanwege die maffe Hollanders, die denken dat ze kunnen fietsen in die hitte.
We worden hartelijk verwelkomt door de eigenaar van het hotel. Het complex bestaat uit zo'n 24 mini huisjes, opgeknapte voormalige grotwoningen. De huisjes zijn heel sfeervol, voorzien van een zitkamertje, slaapkamer, badkamer en koelkast. Wat een luxe voor een habbekrats. Er is zelfs een zwembadje bij met ligweide. Het allermooiste is het uitzicht op de Sierra Nevada.
Na een paar baantjes zwemmen, lekker eten in het grotrestaurant, terwijl we nu via een grote tv diverse politieke speeches langs zien komen (we herkennen de stem van de premier al), duiken we onze eigen grot in. Aardedonker met de geur van het vakantiehuis van de oma en opa van JM.
Joke
1 km totaal 374 km
In dit tempo duurt het bijna drie jaar voordat wij
Sevilla bereiken. Ik ga dan wel zorgen dat ik de taal goed ga spreken. Ik wil dan vooral begrijpen wat voor gerechten er allemaal op de kaart staan en vooral welke gerechten er níet op de kaart staan, maar wel te krijgen zijn en vaak ook het lekkerst.
Mijn woordenboek-apps brengen me vaak niet verder, wel zie ik veel Spaanse recepten voorbij komen als ik de gerechten op internet opzoek.
Nu lijkt het of ik alleen met eten bezig ben, maar dat is natuurlijk niet zo. Mijn hoofdbezigheid is de liefdevolle zorg voor de patiënt, hoewel ik me dit werk professioneel niet zie doen. Ik ben veel te ongeduldig en wil dat mijn zorg wel snel tot resultaat leidt.
Vergeet het maar. Vannacht heeft JM nauwelijks geslapen. Veel gehoest en daarbij heeft hij last gekregen van zijn holtes, een kwaal die hij jaren geleden elke vakantie had. En de koorts is er ook nog.
Vanmorgen kan hij nog ziek zijn, maar vanmiddag moet hij wel 1 km fietsen naar de taxi. Dat was het voorstel van de chauffeur, want hij leent van een vriend een fietsendrager en bij hem zal hij die er op te zetten.
Ik stel JM nog voor om ons terug te laten brengen naar het beginpunt, naar onze eigen auto, maar JM wil nog niet opgeven.
Misschien is de berglucht van Guadix beter dan de airco en dieseldampen van La Roda.
In Guadix is er namelijk geen airco nodig, omdat we daar slapen in een grotwoning waar het in de zomer koel is en in de winter ook aangenaam, terwijl het daar flink kan vriezen. We zijn benieuwd en hopen dat JM hier opknapt.
Een kwartier voor de afgesproken tijd is Manuel er al. Ik sjouw in mijn eentje de tassen naar beneden, die in de taxi worden gestopt. Vervolgens rijden we op de fiets achter hem aan naar zijn vriend. Deze is niet op de afgesproken plaats, maar na een telefoontje komt hij aangescheurd.
In no time zit er een stevige fietsdrager met onze fietsen op de auto.
We rijden non-stop de bijna 400 km in minder dan 4 uur. Manuel heeft nog niet gegeten en drinkt geen slok. De radio staat continu op politieke speeches van diverse politici. Ik herken woorden, maar heb geen idee of ze links of rechts zijn. Kennelijk is er vandaag wat belangrijks. Af en toe dut ik weg en schrik bij het afremmen en wil dan commentaar geven, omdat ik denk dat JM aan het stuur zit. Gelukkig verstaat Manuel dat niet.
Ik probeer af en toe wat te kletsen en Manuel reageert dan snel pratend in zijn La Roda accent. Ik geef het maar op.
Het landschap verandert snel. Het vlakke La Mancha gaat over in dorre heuvels en bergen met af en toe een totaal droge rivier. Alleen de vele olijfboomgaarden laten zien dat hier wel leven mogelijk is.
Tegen 19.00 uur rijden we het terrein van het hotel op. We betalen Manuel een flink bedrag, maar wel heel veel minder dan we in Nederland kwijt zouden zijn. We krijgen zelfs een betalingsbewijs.
We bedanken Manuel heel hartelijk. Hij gaat een kopje koffie drinken en linea recta naar huis. Vanmorgen had hij een rit naar Alicante. Dan heeft hij vandaag 1200 km gereden zonder een hap eten tussendoor.
Voor hem een topdag, vanwege die maffe Hollanders, die denken dat ze kunnen fietsen in die hitte.
We worden hartelijk verwelkomt door de eigenaar van het hotel. Het complex bestaat uit zo'n 24 mini huisjes, opgeknapte voormalige grotwoningen. De huisjes zijn heel sfeervol, voorzien van een zitkamertje, slaapkamer, badkamer en koelkast. Wat een luxe voor een habbekrats. Er is zelfs een zwembadje bij met ligweide. Het allermooiste is het uitzicht op de Sierra Nevada.
Na een paar baantjes zwemmen, lekker eten in het grotrestaurant, terwijl we nu via een grote tv diverse politieke speeches langs zien komen (we herkennen de stem van de premier al), duiken we onze eigen grot in. Aardedonker met de geur van het vakantiehuis van de oma en opa van JM.
Joke
-
01 September 2016 - 09:17
Joke V.:
Sjonge jonge. Ik heb wat dagen "opgespaard" omdat jullie avonturen lezen als een roman. Mooie cliff hangers ontbreken niet, soms wat ellende en tragiek maar ook de mooie verhalen over de (nu spaanse) cultuur. Prachtig.
Maar ineens is de roman een drama geworden: dit is niet wat je wilt! Ziek worden is nooit leuk en komt nooit uit, maar dit is wel heel tragisch. Ik ben met mijn gedachten bij jullie allebei. Heel eerlijk gezegd had ik allang naar huis gegaan, maar ja, koortsig en ziek het hele eind terug in de auto zitten/ het hele eind alleen rijden met een ziek iemand is ook geen pretje.
Jullie allebei heel veel sterkte gewenst! Ik hoop dat JM snel opknapt en dat de vakantie, op welke manier dan ook, toch nog een vakantie gaat worden!
Liefs, andere Joke -
01 September 2016 - 11:14
Marianne M:
Oh Oh Oh, wat een verhalen weer!! Hoop dat JM snel opknapt, maar geniet nu maar even in de GROT en zijn LUXE!! XX -
01 September 2016 - 14:18
Jolanda:
Hoi Joke en JM
Hoop dat je snel beter wordt. Afzien dit! En anders toch maar richting huis gaan.
Soms is het wat het is.
Anders blijf je zo hannesen!!
Sterkte iig!!
Jolanda -
01 September 2016 - 21:05
Marianne V St:
Nou had ik van alles verwacht als je gaat fietsen in 40 graden, maar niet perse dat je griep gaat krijgen . Als medicus ben ik wel reuze benieuwd naar welke pillen jullie van die mooie jonge vrouwelijke dokter kregen en of je nou het idee hebt dat dat al iets geholpen heeft!?. Misschien morgen....
en dan nu: uitzicht over de Sierra Nevada: misschien moet JM nog maar een dagje onder de wol blijven....Kan je lekker kijken zonder zwoegen -
02 September 2016 - 08:05
Wilma:
Hoi Flintstones,
Wat een gedoe allemaal. Hopelijk komt JM snel in zijn tijgervel en met knuppel de grot uit rennen (onee, als vegetarier kan hij die knuppel thuis laten). Ik hoop dat jullie toch nog leuke dingen kunnen doen samen en dat jullie zelfs binnenkort weer gaan fietsen. Sterkte ermee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
