Vrijdag 3 juli 2015

Manresa - Vallbona de les Monges
96 km totaal 266 km

Plannen kan handig zijn, maar vandaag staat mijn planning me wat tegen. Ik had thuis al een hotel geboekt, terwijl er op ongeveer dezelfde afstand ook een camping is, maar dan zou het morgen maar zo'n klein stukje fietsen zijn. Al heel snel wordt het mij duidelijk dat dit juist heel welkom zou zijn.
Om half acht verlaten we ons superdeluxe appartement. Ook weer gevonden via booking.com. Voor een prikkie. Compleet met keuken, badkamer, wasmachine. En natuurlijk hebben we gisteren gekookt. Hoe luxe ook, we hebben vannacht toch maar de airco uitgezet en de balkondeuren opengedaan en de gordijnen open. Zo hoorden we de geluiden van de stad en zien in de verte de bergen met daarboven de volle maan. Enig nadeel van dit mooie plaatje is de enorme hoeveelheid muggenbulten op mijn lijf. Vooral mij hebben ze uitgekozen.
Ook al is het in ons normale leven niet onze sterkste kant, hier kunnen we vóór zessen opstaan.
Tot elf uur is het dan heerlijk fietsen. Zalige temperatuur, het mooie licht van de morgen. De bomen geven nog veel schaduw en de vogels zorgen voor de muziek.
Voor mij een tijd voor mijmeringen. Vandaag, 3 juli, is de dag dat mijn moeder jarig was en dat blijft ze, ook al is ze niet meer onder ons. Vandaag is ook de verjaardag van het zoontje van een vriendin die twee weken terug vrij plotseling is overleden. Hij wordt vandaag acht jaar.
Ze had zijn feestje nog georganiseerd.
Na deze droeve gedachten komt ook langs dat ik zelf in deze vakantie 55 ga worden.
Voor mij bijzonder dat dit gebeurt tijdens deze, zoals mijn directeur het noemde, 'helse tocht'. Calvinistisch als ik ben voel ik vooral dankbaarheid dat ik dit nog kan, terwijl zoveel leeftijdgenoten al blij zijn als ze met een e-bike de hoek van de straat halen of soms een fiets helemaal geen optie meer is. Het is louter genade dus.
Toch is er ook een stemmetje in mij dat zegt dat het gewoon reteknap en stoer is.
Toch weet ik dat er een dag komt dat ook ik dit niet meer kan. Heel troostrijk is het dan ook dat er vandaag twee leuke mannen, die toch wel ruim 20 jaar méér bejaard zijn dan wij, ons inhalen notabene tijdens een pittige klim op het heetst van de dag.
Ik hoorde ze al aankomen. Gezellig koutend. Het bevreemde me al wat. Niet het jargon van de renners dat ik ken van Tim Krabbé (De renner).
Bij het passeren wordt duidelijk waarom. We zien de eerste Spaanse e-bikes. Op dat moment besluiten we dat dat ook voor ons een optie wordt als het op de gewone fiets niet meer lukt.
En dan is het mijmeren voorbij. De zon staat hoger, minder schaduw, warm, erg warm. En we moeten vandaag 85 km, waarvan ruim 40 klimmen. Na ons tweede ontbijt of voor-lunch komt de tweede 20 km klimmen. Uren doen we er erover, steeds vaker stoppen, helm af, hoofd luchten, drinken, veel drinken. De tocht begint wat helse vormen aan te nemen. In totaal drinken we deze dag ieder vijf liter. Rond half vier bereiken we pas ons lunchplaatsje Santa Coloma de Queralt. Weer brood en ons allerlaatst restje cola (temperatuur van een kopje soep) verdund met koud water uit de thermoskan. Dan toch nog maar wat bier erbij op een terrasje en wachten tot 17 uur om toch weer het nodige vocht in te slaan. Ook al weer voor morgen. Weer veel extra kilo's dus.
We gaan nu van de route afwijken, dertig km oostwaarts langs een rivier om uiteindelijk in de buurt van Vallbones de Monges te komen. Moet een mooi stadje zijn met een indrukwekkend klooster. Ons hotel is een kuurhotel met een mooi zwembad. Ik heb al beelden van een heerlijke massage na een paar baantjes zwemmen. En als alle spieren los zijn nog net even de completen meemaken in het klooster.
Nog steeds is het loeiheet, 30 km voor de boeg. Gelukkig is de zon milder en daalt de weg de eerste twintig km door een schitterend dal langs de rivier. Wijngaarden, graanvelden met daar tussendoor heel mooie oude stadjes, met huizen gestapeld in de rotsen.
We hopen rond 19 uur bij ons hotel te zijn. Nog wel even een klein hellinkje over. Nog geen 90 meter hoger ligt het plaatsje. Dat dit absoluut gezien klopt, dáár twijfel ik niet aan. Wat JM niet kon weten is dat er tussendoor nog meerdere zeer steile hellingen van rond de 15% zijn. Ik moet geregeld een kilometer lopen. Dat is niet echt erg. Wel voel je dan extra dat een fiets met zo'n 25 kg bagage heel zwaar is.
Meerdere malen denk ik aan een e-bike of liever nog een motor. Heerlijk scheuren zonder ieder spiertje en peesje te voel, terwijl het zweet langs je lijf druipt.
Ruim een uur later zien we het stadje. We zoeken op waar het hotel is. Schrik. Bijna 5 km verderop en klimmen. Om half negen zien we het vijf sterren hotel Balneari. We worden heel gastvrij ontvangen ook al detoneren wij behoorlijk tussen dit kuuroord-publiek. Als ik mijn inmiddels standaard Spaanse praatje houdt, dat we morgen om zeven uur willen vertrekken en ons gereserveerde ontbijt dan lastig wordt, want in Spanje is dat veel te vroeg, wordt er gelijk gebeld voor een picknickpakket voor morgenochtend. Weer één superdeluxe kamer met airco. De douche,na 13 uur onderweg zijn, is weldadig.
Om half tien gaan we aan tafel in het luxe restaurant en voor de prijs van bij ons alleen een hoofdgerecht is er een buffet met de meest heerlijke amuses, voorgerechten, salades, hoofgerechten en nagerechten, kaasjes, taartjes. Vlees en vis worden ter plekke gebakken. Flesje witte wijn erbij. We zijn alleen te moe om echt in te nemen. We kiezen de lekkerste hapjes uit en kunnen nauwelijks de wijn opkrijgen.
Als we daarna terugsloffen naar onze kamer en we even later de goddelijke bedden voelen, vallen we als een blok in slaap. Geen completen, geen weldadige massages.

Joke