Donderdag 10 juli 2014

Logroño - Santo Domingo de la Calzada
69 km totaal 880 km

Vandaag hebben we de keuze: óf de geplande 90 km óf 60 km en morgen 90 km. Eigenlijk hebben we gisteravond al besloten om de 60 te doen, omdat het laat geworden is vanwege de Australiër. Verder was de 90 km gepland omdat er eerder geen camping zou zijn. Na wat speuren op internet had ik toch een heel geschikte camping gevonden en ik vroeg me af waarom Clemens deze niet noemt.
We kiezen dus voor 60 km. Dan zijn we lekker op tijd op de camping en koken we zelf, zodat we ook weer eens wat andere groenten dan sla eten. Verder hebben we dan ruim de tijd om twee bijzondere abdijen te bezoeken bij San Millan de la Cogolla.
We zijn op tijd op en hebben met elkaar afgesproken dat we de Australiër niet meer uitgebreid willen spreken.
Kwart over zeven komt hij aanlopen met zijn Michelin-wegenatlas van Spanje. Hij wil onze route weten vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port. Ik pak Clemens erbij en laat hem alle plaatsjes en wegnummers omcirkelen op zijn veel minder gedetailleerde kaart, leg hem nogmaals uit dat dit de rustige route is die ruim om Pamplona gaat. Hij vraagt ook nog om de route aan de Franse kant, maar die heb ik niet, lieg ik. Ik zeg dat hij die kan krijgen bij de Information in St. Jean. Dat zal toch wel?
Dit alles heeft een half uur gekost en ik geef aan dat ik nu echt verder wil gaan met inpakken. Maar binnen vijf minuten is hij er weer en vraagt hij of hij dan zo echt niet naar Pamplona gaat. Zucht. Ik laat duidelijk merken dat ik geen zin meer in hem heb.
We vertrekken om 9 uur en gaan eerst richting kathedraal van Logroño. Hij is mooi en stil. Een goed begin van de dag. Als we willen vertrekken horen we opeens een blij geluid: de Australiër. Hij hoopt dat wij ook de kathedraal nog moeten bekijken. We nemen heel kordaat afscheid.
En nu snel een bakker en geld pinnen. Overal restaurantjes met ontbijtjes, maar wij willen gewoon: een bakker. Dat duurt weer een half uur.
We ontbijten op het plein bij de kathedraal, waar een venijnige koude wind waait.
Snel nog even geld pinnen. Altijd zie je overal geldautomaten, nu moeten we zoeken. JM pint, maar op het moment dat het geld eruit moet komen: geen geld. Het is niet bij een bank en er staat geen telefoonnummer op. Hij neemt een foto van het nummer van het apparaat, checkt zijn bankrekening. Er is nog niets af. Maar we hebben wel geld nodig. Weer verder zoeken. Even later lukt het mij wél om geld te pinnen, alleen moet je iets anders doen dan het scherm meldt.
Pas om half elf beginnen we met fietsen. Via een heel groot park, waar ook de lopende pelgrims de stad verlaten, temidden van joggende mensen, wandelende grijsaards, al dan niet met hond, fietsen we in een haast surrealistisch plaatje de stad uit.
Om 12 uur even een kleine koffiepauze. Ik probeer snel het verslag van dinsdag af te maken. Dat duurt langer dan ik dacht en opeens ben ik weer een heel stuk kwijt. Opnieuw. Of wel: we zijn weer een uur verder.
Verder fietsen. Mijn mindere knie speelt op bij de hellingen. Ik probeer deze de hele reis al te sparen door bij het klimmen voornamelijk kracht te zetten met de linker. Mijn linkerbeen is inmiddels ook zichtbaar gespierder. Niet mooi, maar wel handig.
Verder fietsen naar een leuk stadje waar we zullen lunchen. Bordjes wijzen naar het centrum, maar houden dan op. Ik vraag het aan een vrouw. Ze kijkt me glazig aan, zegt dat ze het niet weet, vraagt het aan een voorbijlopende man, die me zoiets als uitlacht. Dan niet.
We nemen de eerste de beste eettent, waar we heerlijk buiten in de zon zitten. We kiezen de salade met patatas, ei en spek. Ik ruil dan wel mijn eieren met JM's spek, want uitleggen dat je geen spek wil is vaak vloeken in een land waarin vlees en stieren wel heel erg belangrijk zijn.
Weinig sla en veel vet krijgen we binnen, maar gelukkig gaan we vanávond voor gezond.
Verder fietsen, het stadje uit. Bedoelt Clemens het pad langs de rivier óf de weg? Is dit het gravelpad van 200 meter? Is dit rechtdoor of is het die andere weg? Dan maar vragen. Als je iets in het Spaans vraagt krijg je het dubbel en dwars in het Spaans terug. Een uur later met zeker twee kilometer een hobbelig grintpad vinden we de route weer. Clemens is even niet populair.
We naderen het punt waar we moeten kiezen tussen de abdijen en een doorsteek die de route iets korter maakt. Het loopt tegen vijf uur en we hebben zeker nog twee uur te gaan. We kiezen met pijn in het hart voor de doorsteek.
Het fietst niet meer lekker, lood in mijn benen. Nog een keer stoppen: een energiereepje helpt misschien. Tegen zeven uur moeten we toch wel ergens de camping vinden. We fietsen over heuvels met nauwelijks bomen, dus je zou hem van verre kunnen zien. Geen borden, geen camping. Google Maps erbij gehaald. JM stelt dat de camping toch in de bebouwing moet liggen. Een fijn vooruitzicht, want Santo Domingo moet een mooi stadje zijn.
We rijden de stad binnen, geen borden en voorbijgangers weten het niet. De website van de camping noemt echt deze plaats en een grootte van wel zeven voetbalvelden. Weer Google Maps. We moeten toch weer drie kilometer van het stadje vandaan fietsen, klimmen dus en de camping ligt pal naast de snelweg, sterker nog: is waarschijnlijk alleen te bereiken via de snelweg. JM belt de camping en zij leggen uit dat ze te bereiken zijn via oprit/afrit snelweg. Om 20 uur rijden we het complex binnen, een enorme camping, een dorp eigenlijk met straten, twee restaurants en nog veel meer, afgesloten met enorme hekken en dag en nacht bewaakt door geüniformeerde klerenkasten.
We worden helemaal achteraan het terrein geplaatst op een trekkersveld. Er zijn wat campers en wij zijn het enige tentje. We staan pal in de ijskoude wind en besluiten om toch maar niet te koken.
Om half tien gaan we naar het bijna uitgestorven restaurant en kiezen ongeveer het menu van vanmiddag, omdat de rest alleen maar vlees is. Weer patat, ei, spek en sla. De sla bestaat uit drie blaadjes en de hoeveelheid vet is genoeg voor drie weken. Gelukkig is er ook bier en wijn en natuurlijk stierenvechten.
We nemen ons voor om morgen heel vroeg op te staan en om met frisse moed voor de 90 km te gaan. Naar Burgos. Daarna een rustdag.

Joke