Donderdag 24 juli 2014

Santiago
5 km totaal 1586 km

Vandaag verhuizen we van de camping naar het hotel, waarvandaan onze fietsen worden vervoerd door een Nederlands bedrijf dat dit op verschillende pelgrimsroutes doet. De bagage kan ook mee, maar dat is dusdanig prijzig dat we in het enorme winkelcentrum achter de camping een tas of koffer gaan kopen, waardoor onze bagage in zijn geheel met de bus mee kan. We kopen een enorme tas, daarna de boel inpakken en naar het hotel.
Bij de koffie op de camping spreken we nog twee andere Nederlandse fietspelgrims die we al eerder ontmoeten. Ze blijken de ene helft van het jaar in Nieuw-Zeeland te wonen en de andere helft in Nederland.
Ook nu weer valt op dat je zo gemakkelijk en zo snel van alles hoort en vertelt, omdat je iets deelt met de ander: de fietstocht naar Santiago.
Rond twee uur zijn we in het enorme hotel. We zitten aan de achterkant, wat qua lawaai heel gunstig is, maar wat uitzicht betreft waan je je ergens in een grijsgrauwe Oostblokflat. Ik mis de camping nu al, waar we een prachtig uitzicht hadden over de stad en tussen mooie bomen stonden.
We leveren de fietsen af, hopend ze ooit weer te zien. Ze zijn inmiddels twee trouwe vrienden die het heel goed hebben gedaan. De breuk van mijn zadel was het enige mankement.
We gaan daarna, heel Hollands, de tassen zo inpakken dat we niet extra hoeven te betalen voor de bagage. Best even gedoe. Rond vijf uur lopen we naar de stad en weer raken we, zoals steeds, de weg kwijt. Santiago is een lastige stad om de weg te vinden.
Na een uurtje komen we het Nederlandse stel tegen dat ook in León op het concertje is geweest. We besluiten eerst nog met ons vieren de kathedraal te bekijken en dan wat te gaan drinken. Net als we de kerk binnen lopen stelt een koor zich op en wij denken dat het de generale repetitie is voor morgen, omdat de koning dan de dienst voor het feest van Jakobus komt bijwonen.
Het blijkt echter een vesper te zijn, zelfs met een prachtig boekje om mee te lezen.
Samen met het andere stel maken we de hele dienst mee. Zij zijn van huis uit katholiek en het blijkt dat diverse Latijnse teksten er nog goed in zitten.
Vooraf praten we even over het wel en wee van een katholieke jeugd. Bij de mis mocht je de twaalf uur ervoor niets eten of drinken. Als het regende moest je je mond stijf dicht houden. Eén druppel water drinken was een doodzonde, die je niet eens met de wekelijkse biecht durfde te vertellen.
Het koor zingt mooi. Waar het mag, zingt vooral JM mee. Ondertussen loopt de stroom toeristen en pelgrims de kerk in en uit, wordt er heel zichtbaar gebiecht en vinden de voorbereidingen voor het bezoek van de koning plaats. Rustig is anders.
Na de dienst gaan we eten met het andere stel. Ook nu weer hebben we gesprekken die je anders niet zo gauw zou hebben met iemand die bij je op de camping staat.
We sluiten de avond af met het kijken naar het enorme vuurwerk op het plein bij de kathedraal. Wij staan helaas aan de zijkant, waardoor we veel missen, maar wat boven de kathedraal uit komt zien we goed. Op het plein zelf staan duizenden mensen.
Als we teruglopen naar het hotel kan ik nauwelijks nog lopen van moeheid en spierpijn. In de straatjes van Santiago is het veel klimmen en dalen. Dat zijn we inmiddels wel gewend, maar dan fietsend. Kennelijk hebben onze andere spieren te lang in de ruststand gestaan.

Joke