Vrijdag 2 juni 2023

Farini - Fornovo

75 kmtotaal 556 km

We zitten op ruim 900 meter hoogte, vlak voor de bergpas. Het hoogste punt dat we deze vakantie bereiken. Het is hier wel duidelijk kouder. Al schijnt de zon, met zeventien graden houdt het wel op.

In Nederland zouden we dit een ‘bruin café’ noemen. Het is donker binnen, er is geen licht aan en alles is bruin, van de meubels tot de muren.

Wel is het lekker warm.

Er is verder niemand, alleen de eigenaresse, die qua kleurstelling ook niet echt zichtbaar is. Ze loopt wat heen en weer tussen de toog en haar administratie achterin, een ordeloze stapel mappen en een beeldscherm. Ze is vriendelijk, praat wat schor en kucht af en toe. Een amechtige hond loopt op ons af. De klok staat op vijf over een.

Ik neem aan dat er hier ouderwets veel gerookt wordt. Niet alleen vanwege de donkere tinten, maar vooral omdat het zo bedompt is en je van de lucht ‘poppetjes zou kunnen kneden’, zoals Godfried Bomans dat ooit noemde. Onverwacht dik op deze hoogte.

We zitten aan een tafeltje met een wat oud broodje kaas, koffie die misschien wel met een ouwe sok gefilterd is en een blikje Fanta. Dat blikje Fanta lijkt nog het minst van doen te hebben met tijd of hygiëne, maar Joke inspecteert toch even de uiterste verkoopdatum. Die ligt al een paar maanden achter ons.

Opeens zie ik de houtkachel in het midden van het etablissement, flink opgestookt. Dom, dat ik die nu pas zie. De dikke lucht komt dus gewoon door de slechte ventilatie.

De hond ligt in zijn mand vóór de kachel. Daar moet het tegen de 40 graden zijn.

Het is tijd voor ons om weer te gaan. Er komen op dat moment twee rugzakwandelaars binnen. Zo gaat de omzet door.

We zeggen iedereen gedag en gaan naar buiten. De klok staat nog steeds op vijf over een.

Jan Marten