Donderdag 9 juli 2020
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
09 Juli 2020 | Nederland, Oegstgeest
Vollenhove - Sloten 43 km totaal 390 km
Gingen we dinsdag lang ontbijten om zo lang mogelijk van de zon te genieten, nu blijven we heel lang in de tent liggen, omdat de kletterende regen niet motiveert om op te staan.
Inmiddels zijn er aan mijn kant zelfs plasjes onder het luchtbed. Gisteravond laat hadden we nog een hotelletje in Sloten gereserveerd. Ook hebben we de route ingekort omdat we geen zin hebben in nog een lange dag alleen maar regen.
Rond half tien wagen we ons toch buiten de tent.
Nadat we de natte zooi ingepakt hebben ontbijten we onder een afdakje bij de kantine, die vanaf 8.00 uur open zou zijn, maar helaas... Dan maar zelf water koken. Op trekkers richt deze camping zich niet. Ik las net nog het papiertje bij de toiletten om geen ‘condooms, frituurvet of soep’ in de toiletten te gooien.
Wat voor mensen doen dit? Een condoompje, na een onverwacht snelle toiletwip, kan ik me nog voorstellen, maar om met je frituurpan naar het toiletgebouw te gaan en deze, nog gloeiend heet, in de pot te werpen, waarna een enorme stoomwolk het hele toiletgebouw in een dichte mist hult? Ik heb het nog nooit meegemaakt, maar hier in Vollenhove kan je dat dus overkomen.
Om half twaalf stappen we op de fiets. Nog één keer door Vollenhoven. Best een sfeervol stadje. Alleen de straten eromheen maken je acuut depressief. Niet alleen vanwege de grijze miezer, maar vooral vanwege de zielloze jaren-vijftig-woningen. Zelden zag ik ook zoveel lelijkheid in voortuintjes. Totaal betegeld met grindtegels of juist overwoekerd door wat er maar groeit. Wij noemen dat onkruid. Soms is er nog een poging gedaan om een compositie van nautische voorwerpen te maken. Een anker achter een afzichtelijke pot met geraniums met daaromheen een touw gedrapeerd.
Vollenhovenaren waren mensen van de zee en tuinieren zit niet in hun genen.
We fietsen verder in de dichte mist van grijze miezer en even later zelfs fikse regenbui. Lange eentonige polderwegen. Na twee uur bereiken we het minigehucht Schoterzijl. Er is zelfs een eetcafeetje. We slaan onze koffiepauze over want we willen hier gewoon lang zitten. Er staat een houtkacheltje. We wanen ons in een berghut na een wandeling door de sneeuw. Net als een andere vakantiefietser proberen we onze natte pakken iets te drogen. Dat lukt nauwelijks, maar zelf gloeien we aardig na een kop soep.
Het is juli.
Rond 16.30 uur bereiken we Sloten en nemen we onze intrek in de oude katholieke pastorie, pal naast de kerktoren, waarvan de klokken ieder half uur luiden.
Heel snel hangt de kamer vol met alles wat moet drogen.
Dan volgt een nostalgische toer door Sloten, waar JM vaak is geweest tijdens zijn vele zeiltochten in het Friese land.
We gaan dan ook eten in ‘De Mallemok’, een restaurant op de deel van een voormalige boerderij.
Daar speelde hij vroeger op de piano.
Die zien we niet meer.
Joke
Gingen we dinsdag lang ontbijten om zo lang mogelijk van de zon te genieten, nu blijven we heel lang in de tent liggen, omdat de kletterende regen niet motiveert om op te staan.
Inmiddels zijn er aan mijn kant zelfs plasjes onder het luchtbed. Gisteravond laat hadden we nog een hotelletje in Sloten gereserveerd. Ook hebben we de route ingekort omdat we geen zin hebben in nog een lange dag alleen maar regen.
Rond half tien wagen we ons toch buiten de tent.
Nadat we de natte zooi ingepakt hebben ontbijten we onder een afdakje bij de kantine, die vanaf 8.00 uur open zou zijn, maar helaas... Dan maar zelf water koken. Op trekkers richt deze camping zich niet. Ik las net nog het papiertje bij de toiletten om geen ‘condooms, frituurvet of soep’ in de toiletten te gooien.
Wat voor mensen doen dit? Een condoompje, na een onverwacht snelle toiletwip, kan ik me nog voorstellen, maar om met je frituurpan naar het toiletgebouw te gaan en deze, nog gloeiend heet, in de pot te werpen, waarna een enorme stoomwolk het hele toiletgebouw in een dichte mist hult? Ik heb het nog nooit meegemaakt, maar hier in Vollenhove kan je dat dus overkomen.
Om half twaalf stappen we op de fiets. Nog één keer door Vollenhoven. Best een sfeervol stadje. Alleen de straten eromheen maken je acuut depressief. Niet alleen vanwege de grijze miezer, maar vooral vanwege de zielloze jaren-vijftig-woningen. Zelden zag ik ook zoveel lelijkheid in voortuintjes. Totaal betegeld met grindtegels of juist overwoekerd door wat er maar groeit. Wij noemen dat onkruid. Soms is er nog een poging gedaan om een compositie van nautische voorwerpen te maken. Een anker achter een afzichtelijke pot met geraniums met daaromheen een touw gedrapeerd.
Vollenhovenaren waren mensen van de zee en tuinieren zit niet in hun genen.
We fietsen verder in de dichte mist van grijze miezer en even later zelfs fikse regenbui. Lange eentonige polderwegen. Na twee uur bereiken we het minigehucht Schoterzijl. Er is zelfs een eetcafeetje. We slaan onze koffiepauze over want we willen hier gewoon lang zitten. Er staat een houtkacheltje. We wanen ons in een berghut na een wandeling door de sneeuw. Net als een andere vakantiefietser proberen we onze natte pakken iets te drogen. Dat lukt nauwelijks, maar zelf gloeien we aardig na een kop soep.
Het is juli.
Rond 16.30 uur bereiken we Sloten en nemen we onze intrek in de oude katholieke pastorie, pal naast de kerktoren, waarvan de klokken ieder half uur luiden.
Heel snel hangt de kamer vol met alles wat moet drogen.
Dan volgt een nostalgische toer door Sloten, waar JM vaak is geweest tijdens zijn vele zeiltochten in het Friese land.
We gaan dan ook eten in ‘De Mallemok’, een restaurant op de deel van een voormalige boerderij.
Daar speelde hij vroeger op de piano.
Die zien we niet meer.
Joke
-
10 Juli 2020 - 15:48
MoNique Van Zwieten :
Hoi, leuke verhalen weer! En bekende plaatsjes, Hoenderloo jaren op de camping gestaan, Sloten, Schoterzijl in dat eetcafeetje komen we geregeld als we in Bantega zijn. Benieuwd waar jullie nu weer heen gaan. -
10 Juli 2020 - 21:50
Ray:
Na het lezen van al deze avonturen voel ik toch een zeker Rooms meeleven met dit protestantse lijden;
ách, wij vinden hier beneden niets bestendigs om ons heen'!
Prachtig heimwee naar de jonge hondengeur, gecombineerd met muffige luchtjes en dan nóg ondersteboven aan een tak willen hangen. Alleen al met deze rondreis doorheen Nederland hebben jullie een stoel in de hemel verdiend, althans volgens de Formulieren van Enigheid, meen ik.
Maar het zij jullie gegund, evenals veel zonneschijn en zachte, warmere luchtstromen in de komende weken. Observeer en creëer en geniet vooral, maar niet met mate! ♥ Ray -
14 Juli 2020 - 12:38
Hilde:
.....grijze grut, afzichtelijk pot met geraniums...Een schrikbeeld voor ouder worden zie ik opdoemen : > ))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
