Zondag 29 april 2012
Door: Jan Marten en Joke
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
30 April 2012 | België, Brussel
Malle - Aalst
92 km totaal: 254 km
Om half 7 gaat de wekker, want we hebben afgesproken dat Knut und Helga van 7 tot 8 de badkamer kunnen gebruiken. Om 8 uur gezamenlijk ontbijt, aan 1 tafel. Lijkt me wel grappig, met bijvoorbeeld een gesprek over onze pelgrimsreis: "Is het voor jullie een echte pelgrimsreis?" Waarop ik dan zou zeggen: "Min of meer" (Maar hoe zeg je dat nou weer in het Duits?). Of wat zou ik antwoorden op "Is het een spirituele reis?" "Dat zou het kunnen worden; spiritualiteit moet je niet zoeken of afdwingen, soms komt het op je weg." Maar ja, er komt helemaal niet zo'n gesprek, we komen niet veel verder dan dat het ei "sehr heiss ist." Op zo'n moment missen we zwager Max, die met iedere Duitser een gesprek begint over 'der Fussball und das Bier', maar dit jaar gaan we voor het eerst op eigen kracht. We geven het snel op en komen er zo achter dat zo'n B&B soms heel benauwend kan zijn, zelfs met home made rabarberclaffoutis, met rabarber uit eigen tuin.
Maar precies om 9.00 uur zitten we op de fiets: grijze lucht, koud, maar droog. Zondagmorgen in België. Dat betekent: koersen. Veel groepen mannen, jong en oud, dik en dun, die zich de hele weg toe-eigenen en op ons neerzien als bejaarde slakken, terwijl zij zwevend als hinden smachten naar het klare pilsje (vrij naar Psalm 42). Nadat we een keer goed fout zijn gereden mag ik van JM de route lezen, want hij kan niet wennen aan de pijltjes naar links en rechts. Met als gevolg dat ik bijna door een auto wordt geschept. Nu gaan ook nog de helmen op.
Zo komen we aan in het gezellige Lier. Naast de St. Jacobuskapel worden we herkend als pelgrims en wijst men ons op het mooie stempel van Lier. Dit laten we dan ook in ons Credencial zetten. Het beslaat zelfs twee vakjes.
Even daarna krijgen we een slaapplaats aangeboden. Die schelpjes helpen echt, maar we moeten verder. Nog even de higlights van Lier bekeken, dan naar Mechelen met de prachtige St. Romboutskathedraal. Dan in de regen richting Aalst. Langs de Leirekensroute, een oude spoorbaan. De zon breekt door en al 15 km voor Aalst ziet JM Aalst. Altijd optimistisch. Dan opeens wordt het lopen, omdat we dwars door de kermis moeten. Pas om 19.00 uur komen we aan op het adres van een Aalster advocaat die een ecologisch verantwoorde B&B heeft. JM loopt om het huis dat bijna instort van de zonnepanelen. Uiteindelijk ziet hij iemand. Een Nederlands stel is ons voor geweest. Gelukkig mogen we van de vader van de advocaat, die vlakbij woont, ons tentje in de tuin zetten en het ecologisch verantwoorde sanitair delen: twee soorten water en een composttoilet. Deze laatste werkt zonder water. Door te gaan zitten opent een klepje en zie je de resultaten van voorgangers. Plassen gaat prima, maar voor handelingen waar papier bij nodig is wordt het lastig, want zodra je gaat staan sluit het klepje. Dat wordt dus alleen plassen.
Het Nederlandse stel is ook op weg naar Santiago, een lang gekoesterde wens, maar dan te voet. Dit ging niet meer vanwege een hartoperatie. Dan maar fietsen en ze zien wel wanneer ze aankomen. Het voordeel van pensionado's.
We zetten de tent op, koken ons noodrantsoen en lopen dan nog een paar kilometer. En genieten op een heel gezellig plein in Aalst van de Duvel en een wijntje. Dan weer terug wandelen en dan dutten.
Joke
92 km totaal: 254 km
Om half 7 gaat de wekker, want we hebben afgesproken dat Knut und Helga van 7 tot 8 de badkamer kunnen gebruiken. Om 8 uur gezamenlijk ontbijt, aan 1 tafel. Lijkt me wel grappig, met bijvoorbeeld een gesprek over onze pelgrimsreis: "Is het voor jullie een echte pelgrimsreis?" Waarop ik dan zou zeggen: "Min of meer" (Maar hoe zeg je dat nou weer in het Duits?). Of wat zou ik antwoorden op "Is het een spirituele reis?" "Dat zou het kunnen worden; spiritualiteit moet je niet zoeken of afdwingen, soms komt het op je weg." Maar ja, er komt helemaal niet zo'n gesprek, we komen niet veel verder dan dat het ei "sehr heiss ist." Op zo'n moment missen we zwager Max, die met iedere Duitser een gesprek begint over 'der Fussball und das Bier', maar dit jaar gaan we voor het eerst op eigen kracht. We geven het snel op en komen er zo achter dat zo'n B&B soms heel benauwend kan zijn, zelfs met home made rabarberclaffoutis, met rabarber uit eigen tuin.
Maar precies om 9.00 uur zitten we op de fiets: grijze lucht, koud, maar droog. Zondagmorgen in België. Dat betekent: koersen. Veel groepen mannen, jong en oud, dik en dun, die zich de hele weg toe-eigenen en op ons neerzien als bejaarde slakken, terwijl zij zwevend als hinden smachten naar het klare pilsje (vrij naar Psalm 42). Nadat we een keer goed fout zijn gereden mag ik van JM de route lezen, want hij kan niet wennen aan de pijltjes naar links en rechts. Met als gevolg dat ik bijna door een auto wordt geschept. Nu gaan ook nog de helmen op.
Zo komen we aan in het gezellige Lier. Naast de St. Jacobuskapel worden we herkend als pelgrims en wijst men ons op het mooie stempel van Lier. Dit laten we dan ook in ons Credencial zetten. Het beslaat zelfs twee vakjes.
Even daarna krijgen we een slaapplaats aangeboden. Die schelpjes helpen echt, maar we moeten verder. Nog even de higlights van Lier bekeken, dan naar Mechelen met de prachtige St. Romboutskathedraal. Dan in de regen richting Aalst. Langs de Leirekensroute, een oude spoorbaan. De zon breekt door en al 15 km voor Aalst ziet JM Aalst. Altijd optimistisch. Dan opeens wordt het lopen, omdat we dwars door de kermis moeten. Pas om 19.00 uur komen we aan op het adres van een Aalster advocaat die een ecologisch verantwoorde B&B heeft. JM loopt om het huis dat bijna instort van de zonnepanelen. Uiteindelijk ziet hij iemand. Een Nederlands stel is ons voor geweest. Gelukkig mogen we van de vader van de advocaat, die vlakbij woont, ons tentje in de tuin zetten en het ecologisch verantwoorde sanitair delen: twee soorten water en een composttoilet. Deze laatste werkt zonder water. Door te gaan zitten opent een klepje en zie je de resultaten van voorgangers. Plassen gaat prima, maar voor handelingen waar papier bij nodig is wordt het lastig, want zodra je gaat staan sluit het klepje. Dat wordt dus alleen plassen.
Het Nederlandse stel is ook op weg naar Santiago, een lang gekoesterde wens, maar dan te voet. Dit ging niet meer vanwege een hartoperatie. Dan maar fietsen en ze zien wel wanneer ze aankomen. Het voordeel van pensionado's.
We zetten de tent op, koken ons noodrantsoen en lopen dan nog een paar kilometer. En genieten op een heel gezellig plein in Aalst van de Duvel en een wijntje. Dan weer terug wandelen en dan dutten.
Joke
-
02 Mei 2012 - 20:16
Barbara Te B:
Hoi luitjes,
Stoer dat jullie die doen hoor. Ik ben ook benieuwd hoe jullie de gastvrije kant van Be hebben ervaren. Heel veel plezier en sterkte met het soms erg natte weer hier. Vandaag, 2 mei, was het weer zover. Hopelijk konden jullie tussen de buien door fietsen. Maar jullie zijn inmiddels alweer tig km verder natuurlijk, dus al in N-Fr aangekomen. Hopelijk is het daar beter, qua weer.
Tot volgend verslag, groetjes, Barbara
-
02 Mei 2012 - 20:20
Marianne Vd Kaaij:
Ha weer een bericht..
Om en om zijn jullie de klos, begrijp ik.
Ik kan me voorstellen dat je na een dag fietsen niet meer zoveel energie over hebben om een verslag te schrijven, en dat je blij bent dat je niet aan de beurt bent:)
Jullie maken mooie berichten.
En wat ik nog het meest stoere vind is dat jullie na zo'n dag ook nog door de knieën moeten om bij 't pitje te wachten tot je potje kookt.
Respect.
Leuk om jullie te volgen.
Geniet ervan.
-
02 Mei 2012 - 22:12
Aline:
Ha, een foto van de Romboutskathedraal van Mechelen, Leuk! 2 jaar geleden nog naar omhoog geklommen, Prachtig uitzicht. Maar ik neem aan dat jullie dat na zoveel km achterwege hebben gelaten. Vandaag mn moedertje gezien/gesproken en natuurlijk over jullie ´tour de force´ gesproken. Haar bewondering valt jullie ten deel :)
Grts, Aline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
