Dinsdag 30 mei 2023

Cremona 0 kmtotaal 376 km

Als je al een paar jaar strijkkwartetten schrijft en veel samenwerkt met violisten en cellisten kun je in Cremona niet om het ‘Museo del violino’ heen, gewijd aan een van de beroemdste Cremonezen, vioolbouwer Stradivarius.

Gisteren bij aankomst op Camping Parco al Po werd JM al op dit museum gewezen door onze Vlaamse buurman. Te pas en te onpas kwam hij langs om tips te geven.

We hebben vanmorgen geen haast. We moeten strategisch ons ochtendritueel plannen omdat gisteren ongeveer gelijk met ons een club Duitse scholieren is neergestreken.

Vanmorgen spreek ik een van de begeleiders. Het zijn 50 scholieren met 28 begeleiders die in elf etappes fietsen van de Bodensee naar Napels. Ze doen dit al jaren en de hele organisatie is een geoliede machine. Vier volgauto’s, waarvan een koelwagen. In de rest zitten bankjes, tafels, kookgerei, tentjes en bagage. De leerlingen fietsen in groepjes van zes of zeven, elk met drie begeleiders. Ze hebben hun eigen fiets, of een leenfiets van de school. Vanaf Pasen beginnen ze met drie keer per week trainen.

Wij zijn onder de indruk van dit gebeuren en verwachten dat hier veel vakantiefietsers in spe bij zijn.

Onze camping heeft echter alleen maar twee toiletten en douches voor dames en twee van elk voor heren. Wij wachten dus rustig af tot het hele circus is vertrokken.

Rond het middaguur zijn we in Cremona bij de kathedraal. Een imposant en schitterend gebouw aan de buitenkant. Eenmaal binnen worden we overweldigd door de hoeveelheid aan afbeeldingen. Geen stukje van de kerk is onbeschilderd. Vele eeuwen komen langs in hun expressies: van uiterst vroom tot zinderend wellustig.

Ondertussen horen we wat bescheiden orgelklanken. Volgens JM een goede organist die het orgel niet kent en wat aan het uitproberen is. Mij ontroert het. Een orgel zien, doet me niet veel, maar dit spel in deze indrukwekkende ruimte raakt snaren.

Even later zijn we bijna de enige bezoekers in het vioolmuseum. De inrichting oogt heel geavanceerd. Toch maar een audioguide nemen, want het gaat tenslotte over muziek. De route is vrij onduidelijk en naast de audioguide zijn er in elke zaal ook nog verhalen en muziekjes te horen. We worden horendol.

We zetten het volume van de audioguide uit en kijken naar violen, altviolen, celli en contrabassen, waarbij de Stradivariussen miljoenen waard zijn.

Hoe er ook geprobeerd is een indrukwekkende ervaring te creëren, onze conclusie is dat we violen vooral willen horen. En we wandelen terug naar de kathedraal, hopend dat de organist nog speelt.

Joke