Zaterdag 11 mei 2019
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
12 Mei 2019 | Italië, Mals
Stams - Prutz 63 km
totaal 1062 km
Ik lig nu al een half uur in bad. Een warm bad. Heet zelfs! Niks geen koude douche. Eerst maar eens gevoel in mijn tenen krijgen.
We hebben een kamer in hotel Post in het plaatsje dat luistert naar de naam Prutz.
Die naam staat trouwens helemaal voor de dag van vandaag. Het was prutzweer. Het begon nog droog, maar na anderhalf uur kwam de regen, eerst als nevel, later met telkens meer druppels en daarna natte sneeuw. Een temperatuur van iets boven nul maakte het compleet prutz. Al in het begin van de middag blijken mijn waterdichte handschoenen, die de verkoopster in Garmisch-Partenkirchen nog zó had aangeprezen, helemaal niet waterbestendig. Of beter: wel waterbestendig, want het water dat er in loopt, blijft er keurig in staan.
We moeten niet klagen. Het wordt morgen nog erger. Er worden op de camping van Glurns, direct ná de Reschen-pas, gevoelstemperaturen van zeven graden onder nul voorspeld bij een snijdende noordenwind. Er ligt veel water en we rijden behoorlijk vaak langs of op de normale autoweg. Het opspattend water dat de auto’s veroorzaken als ze langs ons door plassen rijden, komt met bakken over ons heen. We hebben onze lichten aan. Daarbij doen we ook onze gele hesjes aan die ook nog eens voor- en achterverlichting hebben. Zo zijn we ook zichtbaar op de weg, in bossen of in korte tunnels.
In de loop van de weken heb ik trouwens gemerkt dat mijn achterremmen telkens opnieuw afgesteld moesten worden. Maar vandaag wil de afstelknop echt niet meer verder. Zijn de remblokken versleten? Dat zou niet moeten kunnen. De fiets is in april nog helemaal reisklaar gemaakt door de Vakantiefietser. Maar remmen en stilstaan op een helling naar beneden wordt met het uur moeilijker. Slijtage, nattigheid en modder. Ik werk nu voornamelijk met mijn voorrem. Niet echt bevorderlijk voor de stabiliteit. Maar ja, we moeten wel door.
Halverwege de middag besluiten wij om een hotelletje te nemen. Prutz ligt voor de hand: het hotel daar ligt pal aan de route. Dan kan ik gelijk even aan de remmen prutzen.
Zo’n tien kilometer voor het hotel krijg ik een ongelukje. Na met hoge snelheid helling af te hebben gereden, merk ik bij de helling omhoog dat ik verkeerd zit. Ik kom bijna tot stilstand en wil rechtsomkeert maken. Bij de draai die ik stapvoets maak, verlies ik mijn concentratie en evenwicht. Door de vele bagage hou ik de fiets niet meer en val ik met fiets en al om. Terwijl ik daar lig, moet ik denken aan onze buurman, die geregeld, zittend op zijn motorfiets, achterom komt, door het smalle pad. Waarna hij door zijn openstaande poort de tuin in rijdt. Ik vind het knap. Ik zou al meteen alle schuttingen omver hebben gereden of, nog waarschijnlijker, met motorfiets en al in een bloemenperk liggen.
Nu dus, met de snelheid van een slak, val ik achterover. Ik kom terecht op mijn achterhoofd. Gelukkig heb ik een valhelm op. Met een grote bonk lig ik op straat.
Ik voel een klap op mijn achterhoofd, maar na een paar seconden herneem ik mezelf en sta ik op. Aan de fiets mankeert niets, maar ik ben vooral geschrokken. Beetje hoofdpijn, dat ook.
Daarna werd het alleen maar natter en kouder. Mijn tenen worden zelfs gevoelloos. En de klap klinkt nog mentaal na. Dit is een ongeluk van een vergelijkbare categorie: een prutzongeval. Een normaal ongeluk is bijvoorbeeld: wanneer je naar beneden stort of een auto niet ziet. Maar wat me nu is overkomen is zó suf, zo prutz...
Nu lig ik dus in bad, half te slapen. Moeten we nog eten? Ik voel me wat daas.
Zou dat morgen over zijn?
Jan Marten
totaal 1062 km
Ik lig nu al een half uur in bad. Een warm bad. Heet zelfs! Niks geen koude douche. Eerst maar eens gevoel in mijn tenen krijgen.
We hebben een kamer in hotel Post in het plaatsje dat luistert naar de naam Prutz.
Die naam staat trouwens helemaal voor de dag van vandaag. Het was prutzweer. Het begon nog droog, maar na anderhalf uur kwam de regen, eerst als nevel, later met telkens meer druppels en daarna natte sneeuw. Een temperatuur van iets boven nul maakte het compleet prutz. Al in het begin van de middag blijken mijn waterdichte handschoenen, die de verkoopster in Garmisch-Partenkirchen nog zó had aangeprezen, helemaal niet waterbestendig. Of beter: wel waterbestendig, want het water dat er in loopt, blijft er keurig in staan.
We moeten niet klagen. Het wordt morgen nog erger. Er worden op de camping van Glurns, direct ná de Reschen-pas, gevoelstemperaturen van zeven graden onder nul voorspeld bij een snijdende noordenwind. Er ligt veel water en we rijden behoorlijk vaak langs of op de normale autoweg. Het opspattend water dat de auto’s veroorzaken als ze langs ons door plassen rijden, komt met bakken over ons heen. We hebben onze lichten aan. Daarbij doen we ook onze gele hesjes aan die ook nog eens voor- en achterverlichting hebben. Zo zijn we ook zichtbaar op de weg, in bossen of in korte tunnels.
In de loop van de weken heb ik trouwens gemerkt dat mijn achterremmen telkens opnieuw afgesteld moesten worden. Maar vandaag wil de afstelknop echt niet meer verder. Zijn de remblokken versleten? Dat zou niet moeten kunnen. De fiets is in april nog helemaal reisklaar gemaakt door de Vakantiefietser. Maar remmen en stilstaan op een helling naar beneden wordt met het uur moeilijker. Slijtage, nattigheid en modder. Ik werk nu voornamelijk met mijn voorrem. Niet echt bevorderlijk voor de stabiliteit. Maar ja, we moeten wel door.
Halverwege de middag besluiten wij om een hotelletje te nemen. Prutz ligt voor de hand: het hotel daar ligt pal aan de route. Dan kan ik gelijk even aan de remmen prutzen.
Zo’n tien kilometer voor het hotel krijg ik een ongelukje. Na met hoge snelheid helling af te hebben gereden, merk ik bij de helling omhoog dat ik verkeerd zit. Ik kom bijna tot stilstand en wil rechtsomkeert maken. Bij de draai die ik stapvoets maak, verlies ik mijn concentratie en evenwicht. Door de vele bagage hou ik de fiets niet meer en val ik met fiets en al om. Terwijl ik daar lig, moet ik denken aan onze buurman, die geregeld, zittend op zijn motorfiets, achterom komt, door het smalle pad. Waarna hij door zijn openstaande poort de tuin in rijdt. Ik vind het knap. Ik zou al meteen alle schuttingen omver hebben gereden of, nog waarschijnlijker, met motorfiets en al in een bloemenperk liggen.
Nu dus, met de snelheid van een slak, val ik achterover. Ik kom terecht op mijn achterhoofd. Gelukkig heb ik een valhelm op. Met een grote bonk lig ik op straat.
Ik voel een klap op mijn achterhoofd, maar na een paar seconden herneem ik mezelf en sta ik op. Aan de fiets mankeert niets, maar ik ben vooral geschrokken. Beetje hoofdpijn, dat ook.
Daarna werd het alleen maar natter en kouder. Mijn tenen worden zelfs gevoelloos. En de klap klinkt nog mentaal na. Dit is een ongeluk van een vergelijkbare categorie: een prutzongeval. Een normaal ongeluk is bijvoorbeeld: wanneer je naar beneden stort of een auto niet ziet. Maar wat me nu is overkomen is zó suf, zo prutz...
Nu lig ik dus in bad, half te slapen. Moeten we nog eten? Ik voel me wat daas.
Zou dat morgen over zijn?
Jan Marten
-
12 Mei 2019 - 18:49
Gerrit Visser:
BWV 18
Recitativo B
Fagotto, Continuo
Trost durch Erlebnis -
13 Mei 2019 - 05:28
Janny:
Hallo Joke en Jan Marten,
Een geluksengeltje zat vast op je stuur! Dat had heel anders kunnen aflopen. Joke heeft het gezien en of gehoord, dat is niet niks, gaat het goed met jou?
Enfin, warmte en even rust en hopelijk beter weer, doen wonderen.
Hoor graag weer, jullie manier van verslag doen vind ik heel leuk!
groet, Janny -
13 Mei 2019 - 18:45
Rob:
Soms loopt het niet zoals je wilt en blijf je prutzen. Dat zijn van die dagen dat je beter in je slaapzak kunt blijven prutzen omdat het weer buiten ook niet uitnodigend en ook al zo prutz is.
Vervelend dat je fiets het wat de remmen betreft een beetje laat afweten. Misschien zijn het wel prutzblokjes, die de Vakantiefietser er zomaar op jouw fiets geprutzt heeft. Wat de kou betreft
is dit volgens mij wel jullie record. -7 Graden gevoelstemperatuur is nou niet de temperatuur waarmee je oude mensen (zoals beschreven in het vorige verslag) enthousiast kunt krijgen om dit na te doen.
Daarbij hebben die mensen een dikke caravan met vloerverwarming en heat controll. Ze kruipen 's avonds achter de gebreide broek, lepeltje lepeltje en morgen is het weer dag, niks aan de hand de A.N.W.B zorgt voor ons! Dat is bij jullie wel anders. Overleven dat is het motto en ik snap dat je dat warme bad voorlopig niet meer uitkomt. Joke let een beetje op Jan Marten want als je even niet kijkt dan doet hij gekke dingen zoals veel te korte bochtjes maken in de prutzregen op een veel te lage snelheid op een veel te steile helling. Maar alle gekheid, fijn dat het allemaal meegevallen is. Groeten weer.
-
16 Mei 2019 - 16:28
Hilde:
Bah, narigheid!
Ik ga gauw de volgende verslagen lezen om te weten hoe het nu gaat!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
