Woensdag 21 juni 2017
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
23 Juni 2017 | Cuba, Cruces
Allariz - Pozas (bij Cea)
50 km totaal 1057 km
Vandaag zijn we met de auto gegaan.
Het was erg heet en we waren moe.
Nee, begrijp me goed, we hebben niet gemeen gespeeld. Het hoort bij het arrangement. We zijn voor één nacht de enige trotse bewoners van een bed and breakfast en daarbij hoort dat we heen en weer naar het restaurant in het volgende dorpje worden gereden.
Nu zitten we in de auto op de terugweg. 'Dat scheelt toch wel met het rijden op de fiets', zegt Joke tegen onze gastheer. Hij beaamt het. Ik vraag me af of hij ooit gefietst heeft, maar die vraag kan ik in het Spaans niet stellen. Het zou me vast een kwartier kosten om duidelijk te maken, wat ik bedoel. En de rit duurt amper een kwartier, zo snel gaat het.
Onze gastheer rijdt de helling af met 90 kilometer per uur. Hij heeft een paar biertjes op bij het restaurant waar hij ons heeft afgezet. Voor wat hoort wat.
Maar de weg is recht en het is nog niet donker. En, zelfs al zou deze man blind zijn, dan nog zou hij dit kunnen, zo goed kent hij de weg.
Eigenlijk ben ik niet eens zo jaloers op die snelheid. Ik rijd op de fiets namelijk geregeld rond de 55 als de weg zich daarvoor leent.
Maar dan rijdt de man de weg omhoog met de zélfde snelheid. En wij halen fietsend amper 8 kilometer per uur. Om eerlijk te zijn: dat haal ik, Joke komt niet boven de 6 uit. Op de top van de heuvel heb ik dan meestal alle tijd om mijn werkmail te beantwoorden, het nieuws te lezen en het actuele weer te bekijken. Voor dat laatste keken we vroeger altijd om ons heen. Tegenwoordig lezen we het af van eens schermpje...
Maar goed: nu, met de auto, gaat het razendsnel! Joke en ik krijgen met terugwerkende kracht een angstig gevoel. Wat een snelheidsverschil moet dat zijn als je met de fiets rijdt! Net fietsten we hier en we voelden ons de koning van de weg. En nu worden we achteraf bang...
Als onze gastheer ons afzet bij de poort (ja, waar word je tegenwoordig nog thuis bij de poort afgezet?) legt hij zijn handen zacht op onze schouders en wenst ons een 'buen Camino'.
We weten ons gezegend.
Jan Marten
50 km totaal 1057 km
Vandaag zijn we met de auto gegaan.
Het was erg heet en we waren moe.
Nee, begrijp me goed, we hebben niet gemeen gespeeld. Het hoort bij het arrangement. We zijn voor één nacht de enige trotse bewoners van een bed and breakfast en daarbij hoort dat we heen en weer naar het restaurant in het volgende dorpje worden gereden.
Nu zitten we in de auto op de terugweg. 'Dat scheelt toch wel met het rijden op de fiets', zegt Joke tegen onze gastheer. Hij beaamt het. Ik vraag me af of hij ooit gefietst heeft, maar die vraag kan ik in het Spaans niet stellen. Het zou me vast een kwartier kosten om duidelijk te maken, wat ik bedoel. En de rit duurt amper een kwartier, zo snel gaat het.
Onze gastheer rijdt de helling af met 90 kilometer per uur. Hij heeft een paar biertjes op bij het restaurant waar hij ons heeft afgezet. Voor wat hoort wat.
Maar de weg is recht en het is nog niet donker. En, zelfs al zou deze man blind zijn, dan nog zou hij dit kunnen, zo goed kent hij de weg.
Eigenlijk ben ik niet eens zo jaloers op die snelheid. Ik rijd op de fiets namelijk geregeld rond de 55 als de weg zich daarvoor leent.
Maar dan rijdt de man de weg omhoog met de zélfde snelheid. En wij halen fietsend amper 8 kilometer per uur. Om eerlijk te zijn: dat haal ik, Joke komt niet boven de 6 uit. Op de top van de heuvel heb ik dan meestal alle tijd om mijn werkmail te beantwoorden, het nieuws te lezen en het actuele weer te bekijken. Voor dat laatste keken we vroeger altijd om ons heen. Tegenwoordig lezen we het af van eens schermpje...
Maar goed: nu, met de auto, gaat het razendsnel! Joke en ik krijgen met terugwerkende kracht een angstig gevoel. Wat een snelheidsverschil moet dat zijn als je met de fiets rijdt! Net fietsten we hier en we voelden ons de koning van de weg. En nu worden we achteraf bang...
Als onze gastheer ons afzet bij de poort (ja, waar word je tegenwoordig nog thuis bij de poort afgezet?) legt hij zijn handen zacht op onze schouders en wenst ons een 'buen Camino'.
We weten ons gezegend.
Jan Marten
-
23 Juni 2017 - 22:07
Rob:
Toch wel vreemd, vroeger keek je naar boven om te zien of de lucht tot aan de einder blauw was en ook zou blijven. Tegenwoordig kijk je inderdaad op een schermpje van 6x10 cm om te zien wat voor weer het is. Het erge is dat het een automatisme aan het worden is. Maar laat je niet misleiden het zal de eerste keer niet zijn dat het apparaat "geen neerslag verwacht" vermeld en dat je op dat moment in de stromende regen staat. Ook kijk je anders tegen een auto aan als je er in zit dan op het moment dat je door datzelfde voertuig van de weg gereden wordt. Alles is relatief. Dat je met een auto sneller een afstand overbrugt dan met de fiets en zeker met een klim is bij iedereen bekend. Wacht maar tot jullie straks weer in het vliegtuig zitten. Dat gaat me toch snel! Vanuit Nederland fietste ik in 7 weken naar Santiago en vloog in pakweg 3 uurtjes terug. Dan stel je naar beneden kijkend toch de vraag; waar was ik de afgelopen 7 weken mee bezig? Verder nog een buen Camino
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
