Woensdag 31 mei 2017
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
02 Juni 2017 | Spanje, Bodonal de la Sierra
Oegstgeest - Sevilla
'To fly or not to fly, that's the question'.
Na onze kamikaze-terugreis vorig jaar heb ik het rationele besluit genomen dat, als we de Zilverroute willen fietsen, het verstandiger is om naar Sevilla te vliegen. Een rationeel besluit, omdat mijn gevoel heel duidelijk 'nee', omdat ik vermoed dat ik vliegangst heb. Wat vliegen betreft ben ik nog maagd en eigenlijk wilde ik deze kuisheid liever voor de rest van mijn leven bewaren. Voor de buitenwacht heb ik altijd vol trots verteld dat ik nog nooit gevlogen heb en dat ik dat ook helemaal niet nodig vind, zelfs vrij verwerpelijk als het niet nodig is. Vliegen vervuilt en verknalt heel vaak mijn spaarzame momenten die ik in de tuin zit. Verder word ik veel ochtenden te vroeg wakker vanwege vliegtuigen.
Jan Marten daarentegen, die de meest fanatieke afvalscheider is die ik ken en het liefst een elektrische auto met zeil zou rijden, vindt vliegen geweldig.
Een enorm dilemma dus. Weer heel rationeel bedenk ik dat ik alleen maar een vermoeden van vliegangst heb en het misschien toch een keer moet proberen. Ook helpt mee dat ik het niet uitsluit dat een van onze zonen een keer een tijdje gaat wonen op een plek die niet meer per trein of auto is te bereiken. En varen is dan ook niet aanlokkelijk, want ik ben ook niet ongevoelig voor zeeziekte.
Mijn vermoeden van vliegangst is ingegeven door onder andere mijn hoogtevrees op torens. De Euromast was eens en nooit meer. Verder waren er de stoeltjesliften, de gondels en het reuzenrad. Voor mij steeds weer bijnadoodervaringen. Dat ik ook niet van tunnels houd en volle zalen en pleinen maakt het plaatje compleet.
Wat wel wat afwijkend is, is dat ik hou van bergen, klimmen op rotsen, autorijden en fietsen op smalle bergweggetjes zonder vangrail. Wel spannend, maar leuk spannend. Ik moet grond onder de voeten hebben en denken dat ik het zelf nog een beetje onder controle heb.
In de voorbereiding op onze reis heb ik niets willen lezen of horen over hoe je vliegangst kunt overwinnen. En natuurlijk kreeg ik ongevraagd van die goed bedoelde adviezen en feiten te horen: 'Het is net alsof je in de bus zit en het is prachtig als je over de Pyreneeeën vliegt.'
Ik heb me voorbereid om de bagage zonder gedoe in dat vliegtuig te krijgen. En ik heb me voorbereid op de controle van de handbagage. Want ook de gang door poortjes is geen grote hobby van me.
Onze fietsen zijn al met de firma Soetens naar Sevilla gestuurd.
Na twee nachten erg kort en matig slapen brengen Henny en Peter ons weg met onze twee flightbags met daarin bijna alle fietstassen. Daarnaast hebben we alletwee een grote fietstas op handbage.
Vanwege de voorspelde lange wachtrijen op Schiphol wil ik er ruim vier uur van tevoren zijn.
Fijn dat Henny en Peter ons weg brengen en niet een vreemde taxichauffeur. Ik kan nu de hele weg doorratelen om maar niet te hoeven denken aan wat komt.
Om 13.00 uur zijn we al op Schiphol, terwijl we pas om 16.55 uur vertrekken. De flightbags kunnen we direct afgeven en de controle van de handbagage is ook zo gepiept. Wel nog even gefouilleerd tot en met de hand in de onderbroek, maar daar was ik op voorbereid.
Zo hebben we nog drie uur de tijd om te acclamatiseren. We kijken naar de gaande en komende mensen uit vele landen. We doen samen nog een deel van de cursus Pocket Earth, waarmee we straks via GPS op de telefoon onze route kunnen volgen.
Het is allemaal heel rustgevend en ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat het allemaal mee gaat vallen. Zelfs Jan Marten doet zijn best om mij op mijn gemak te stellen en gaat er bijna nooit tegen in als ik weer een ietwat suffe vraag stel.
De drie uur gaan heel snel. En dan aan boord. Glimlachende stewardessen en ontspannen vakantiegangers met overduidelijk veel vliegervaring. Ik zie geen soortgenoten. Ik schrik van het op elkaar gepropt zitten en het smalle gangpad, maar ik houd me goed.
Ik ga zelfs bij het raampje zitten.
Dan komt het onvermijdelijke opstijgen.
Dat is schitterend volgens Jan Marten en in een stroom van woorden komt heel Nederland langs. Ergens in de verte hoor ik 'Hoek van Holland', 'Tweede Maasvlakte', 'Zeeuwse eilanden'. Wat een topografische kennis en laat ik daar nu helemaal niet op zitten te wachten. Een gevoel van misselijkheid overvalt me en ik voel me zeer unheimisch op deze grote hoogte.
Vlogen de drie uur op Schiphol om, de tweeëneenhalf uur vliegen lijken een eeuwigheid.
Het landen vind ik veel minder eng. Geweldig om de aarde weer te voelen.
We zijn in Sevilla. Het vliegveld is klein en overzichtelijk. Binnen een kwartier zitten we in de taxi.
En het is heel voor de hand liggend dat ik wat Spaans ga brabbelen tegen de knappe taxichauffeur. Maar alle Spaanse woorden zijn even helemaal weg.
Ik heb nog wat meer tijd nodig om te landen.
In het hostal krijgen we een kamertje dat geen raam naar buiten heeft, alleen een raampje met twee meter verder een muur. Het voelt als een gevangenis, maar deze gaat gelukkig níet de lucht in.
Sevilla is inmiddels heel vertrouwd voor ons, omdat onze reis daar vorig jaar eindigde.
We proosten op de goede afloop van de reis en op de reis die komt.
We slenteren tot laat door Sevilla en ik hoop vannacht weer eens goed te slapen.
Al half slapend komt de dag langs. 'Voler c'est mourir un peu.'
Joke
'To fly or not to fly, that's the question'.
Na onze kamikaze-terugreis vorig jaar heb ik het rationele besluit genomen dat, als we de Zilverroute willen fietsen, het verstandiger is om naar Sevilla te vliegen. Een rationeel besluit, omdat mijn gevoel heel duidelijk 'nee', omdat ik vermoed dat ik vliegangst heb. Wat vliegen betreft ben ik nog maagd en eigenlijk wilde ik deze kuisheid liever voor de rest van mijn leven bewaren. Voor de buitenwacht heb ik altijd vol trots verteld dat ik nog nooit gevlogen heb en dat ik dat ook helemaal niet nodig vind, zelfs vrij verwerpelijk als het niet nodig is. Vliegen vervuilt en verknalt heel vaak mijn spaarzame momenten die ik in de tuin zit. Verder word ik veel ochtenden te vroeg wakker vanwege vliegtuigen.
Jan Marten daarentegen, die de meest fanatieke afvalscheider is die ik ken en het liefst een elektrische auto met zeil zou rijden, vindt vliegen geweldig.
Een enorm dilemma dus. Weer heel rationeel bedenk ik dat ik alleen maar een vermoeden van vliegangst heb en het misschien toch een keer moet proberen. Ook helpt mee dat ik het niet uitsluit dat een van onze zonen een keer een tijdje gaat wonen op een plek die niet meer per trein of auto is te bereiken. En varen is dan ook niet aanlokkelijk, want ik ben ook niet ongevoelig voor zeeziekte.
Mijn vermoeden van vliegangst is ingegeven door onder andere mijn hoogtevrees op torens. De Euromast was eens en nooit meer. Verder waren er de stoeltjesliften, de gondels en het reuzenrad. Voor mij steeds weer bijnadoodervaringen. Dat ik ook niet van tunnels houd en volle zalen en pleinen maakt het plaatje compleet.
Wat wel wat afwijkend is, is dat ik hou van bergen, klimmen op rotsen, autorijden en fietsen op smalle bergweggetjes zonder vangrail. Wel spannend, maar leuk spannend. Ik moet grond onder de voeten hebben en denken dat ik het zelf nog een beetje onder controle heb.
In de voorbereiding op onze reis heb ik niets willen lezen of horen over hoe je vliegangst kunt overwinnen. En natuurlijk kreeg ik ongevraagd van die goed bedoelde adviezen en feiten te horen: 'Het is net alsof je in de bus zit en het is prachtig als je over de Pyreneeeën vliegt.'
Ik heb me voorbereid om de bagage zonder gedoe in dat vliegtuig te krijgen. En ik heb me voorbereid op de controle van de handbagage. Want ook de gang door poortjes is geen grote hobby van me.
Onze fietsen zijn al met de firma Soetens naar Sevilla gestuurd.
Na twee nachten erg kort en matig slapen brengen Henny en Peter ons weg met onze twee flightbags met daarin bijna alle fietstassen. Daarnaast hebben we alletwee een grote fietstas op handbage.
Vanwege de voorspelde lange wachtrijen op Schiphol wil ik er ruim vier uur van tevoren zijn.
Fijn dat Henny en Peter ons weg brengen en niet een vreemde taxichauffeur. Ik kan nu de hele weg doorratelen om maar niet te hoeven denken aan wat komt.
Om 13.00 uur zijn we al op Schiphol, terwijl we pas om 16.55 uur vertrekken. De flightbags kunnen we direct afgeven en de controle van de handbagage is ook zo gepiept. Wel nog even gefouilleerd tot en met de hand in de onderbroek, maar daar was ik op voorbereid.
Zo hebben we nog drie uur de tijd om te acclamatiseren. We kijken naar de gaande en komende mensen uit vele landen. We doen samen nog een deel van de cursus Pocket Earth, waarmee we straks via GPS op de telefoon onze route kunnen volgen.
Het is allemaal heel rustgevend en ik krijg er steeds meer vertrouwen in dat het allemaal mee gaat vallen. Zelfs Jan Marten doet zijn best om mij op mijn gemak te stellen en gaat er bijna nooit tegen in als ik weer een ietwat suffe vraag stel.
De drie uur gaan heel snel. En dan aan boord. Glimlachende stewardessen en ontspannen vakantiegangers met overduidelijk veel vliegervaring. Ik zie geen soortgenoten. Ik schrik van het op elkaar gepropt zitten en het smalle gangpad, maar ik houd me goed.
Ik ga zelfs bij het raampje zitten.
Dan komt het onvermijdelijke opstijgen.
Dat is schitterend volgens Jan Marten en in een stroom van woorden komt heel Nederland langs. Ergens in de verte hoor ik 'Hoek van Holland', 'Tweede Maasvlakte', 'Zeeuwse eilanden'. Wat een topografische kennis en laat ik daar nu helemaal niet op zitten te wachten. Een gevoel van misselijkheid overvalt me en ik voel me zeer unheimisch op deze grote hoogte.
Vlogen de drie uur op Schiphol om, de tweeëneenhalf uur vliegen lijken een eeuwigheid.
Het landen vind ik veel minder eng. Geweldig om de aarde weer te voelen.
We zijn in Sevilla. Het vliegveld is klein en overzichtelijk. Binnen een kwartier zitten we in de taxi.
En het is heel voor de hand liggend dat ik wat Spaans ga brabbelen tegen de knappe taxichauffeur. Maar alle Spaanse woorden zijn even helemaal weg.
Ik heb nog wat meer tijd nodig om te landen.
In het hostal krijgen we een kamertje dat geen raam naar buiten heeft, alleen een raampje met twee meter verder een muur. Het voelt als een gevangenis, maar deze gaat gelukkig níet de lucht in.
Sevilla is inmiddels heel vertrouwd voor ons, omdat onze reis daar vorig jaar eindigde.
We proosten op de goede afloop van de reis en op de reis die komt.
We slenteren tot laat door Sevilla en ik hoop vannacht weer eens goed te slapen.
Al half slapend komt de dag langs. 'Voler c'est mourir un peu.'
Joke
-
02 Juni 2017 - 23:58
Henny:
Lieve Joke en Jan-marten, de kop is eraf, je bent weer een ervaring rijker Joke -
03 Juni 2017 - 13:23
Jeanette:
Stoer hoor Joke, het is ook niet mijn hobby maar idd weer een ervaring rijker. -
03 Juni 2017 - 13:24
Jeanette:
Nog hele fijne fietservaringen gewenst! -
03 Juni 2017 - 18:31
Marianne:
En ik maar stofzuigen en strijken -
04 Juni 2017 - 10:24
Aline:
Pfff, een hele kluif! Maar nu lekker fietsen. En dat is dan ook weer afzien af en toe, maar wel bij de grond gelukkig. -
04 Juni 2017 - 11:24
Rob :
Vliegen is iets tegennatuurlijks wat je aan vogels en aanverwante dieren moet over laten. Vliegen is voor de mens vergelijkbaar met bungy-jumpen. Je hoopt dat het elastiek maar niet breekt. En dat gebeurt meestal niet. In ieder geval de vliegreis zonder plastic zakjes weer overleeft, dus kan nu de tocht beginnen. Beiden een hele mooie fietstocht toegewenst en Jan Marten, deze keer geen dokters en ander spul om er heen, hou je gezond. -
04 Juni 2017 - 11:28
Jeannet :
Nou dat is weer een ervaring rijker Joke . Maar je heb het toch gedaan toppie . nou veel plezier samen en lekker geniete groetjes Jeannet
-
04 Juni 2017 - 15:06
Wilma:
Knap dat je het tóch hebt gedaan Joke! Maar beide beentjes op de grond blijft het fijnst. Hoewel dat deze vakantie ook niet veel zal gaan gebeuren. Succes met de fietstocht allebei! Ben benieuwd naar al jullie belevenissen (en wie van de drie zoons ooit naar het buitenland neigt te vertrekken....). -
04 Juni 2017 - 22:19
Helga De Lugt:
Joke, ik dacht de enige te zijn, die nog nooit had gevlogen (ja, nu misschien wel) Ik herken de opmerking, het is net de bus. Laat ik nu een verschrikkelijke hekel aan de bus hebben. Fijne probleemloze reis gewenst verder, geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
