Vrijdag 17 juli 2015

Marina d'Or - l'Eucaliptus
105 km totaal 1102 km

Nadat we gisteravond pas tegen 23.00 uur begonnen met eten bij het campingrestaurantje, dat gelukkig maar 50 meter van onze tent staat, en we voor ons doen toch nog redelijk op tijd gingen slapen, lukte het mij heel slecht de slaap te vatten.
Onze Nederlandse buren, pensionada's die voor een speciaal tarief al drie maanden met hun camper door Spanje trekken, hadden me al gewaarschuwd. Muggen. Gelijk daarna hadden we ons met Deet besprayd. Dit was voor een aantal muggen geen enkele reden om ons niet lek te prikken. Daarbij kwam het dilemma: hor open of dicht, want zelfs de hor maakt de tent nog warmer. We kozen voor hor dicht. JM sliep heel diep en ik lag veel wakker. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid om (nog) geen opvliegers te genieten, maar ik kan me er na afgelopen tijd enige voorstelling van maken. Om half vier ga ik met een niemendalletje aan een wandelingetje maken over de camping. Het helpt niet. Ik ben blij dat ik iets na 6.00 uur op kan staan. Om 8.00 vertrekken we en om 9.00 zijn we beiden al zo slaperig dat we de eerste koffiepauze doen.

Voor het traject van vandaag had ik thuis eerst 60 km met de trein gepland, omdat de route ons anders over een drukke N-weg zou leiden, waar her verkeer met 100 km per uur langs raast. Daarna nog ruim 40 km de delta van de Ebro infietsen.

JM wil toch liever fietsen. Hij heeft via zijn app een fietspad gevonden dat loopt langs de rotsachtige baai die uiteindelijk eindigt in Peñíscola. Hij heeft gemaild met een camping langs het pad of het te fietsen is. En het antwoord is bevestigend. Zo'n antwoord zou ik ook geven als ik aan zo'n route lag.
Dit betekent wel weer zo'n 100 km fietsen vandaag, waarvan 15 km waarschijnlijk in een vrij laag tempo

Het pad is een echt JM-pad. Onverhard, rotsachtig, maar wel heel erg mooi. Vanaf de rotsen kijken we uit op de diepblauwe zee. Soms kleine strandjes waar mensen zitten, soms ook niet. We kiezen een strandje voor onszelf om te lunchen en ook ik ga voor het eerst van mijn leven uit de kleren de zee in. Heerlijk om zo te zwemmen in zo'n paradijselijke setting. Alsof de zondeval nooit heeft plaatsgehad.
Helemaal opgefrist gaan we de hel weer in. Er blijkt onverwacht ook nog een forse klim in het pad van JM. Zijn appje vermeldt geen hoogten. Met liters stroomt het water van onze lijven. We krijgen bewonderende blikken van automobilisten die ook met moeite boven komen.
Eenmaal bij de top een magnifiek uitzicht over de baai en in de verte Peñíscola. Voor ons een te steile weg naar beneden. Vooral ik moet stukjes lopen, omdat het risico om over de kop te gaan te groot is. Eén fout manoeuvre kan fataal zijn.
Al met al heeft het pad van 15 km ons vier uur tijd gekost en komen we pas na 17.00 uur bij Vinaros, waar ik had gepland dat we vandaag zouden beginnen met fietsen. We moeten nu nog ruim 40 km.
We maken gebruik van onze nieuwe oppepmomenten. Bij het yoghurtmoment nemen we elk twee bekertjes vruchtenyoghurt en bij het gazpacho-bananenmoment elk een halve liter koude gazpacho en twee bananen. Dan is er ook nog het koffiemoment. Koffie met een ijsje erbij. Dat is het voordeel van fietsen langs de kust. In elk plaatsje is wel een Spar. Alleen moet je het even plannen. 's Middags zijn ze vaak tot 17.00 uur dicht. Totaal anders dan de weken hiervoor. Toen hadden we vooral watermomenten en Maria-kaakjes.

Nu moeten we 10 km langs de drukke N-weg. Het is geen snelweg, hoewel het daar erg op lijkt qua snelheden.
in de vluchstrook. Heel geconcentreerd. Het schiet wel lekker op.

Rond 19.00 zijn we in de delta van de Ebro. Dit is sinds 1983 een nationaal park met heel veel verschillende soorten vogels. De brede rivier komt na 30 km uiteindelijk in zee. In de delta is een heel systeem van bewatering en er zijn natuurlijke binnenmeren. Verder zijn er heel veel rijstvelden en dan op de manier zoals in de sawa's. Plantjes die onder water staan. De velden ruiken zoals water waarin rijst is gekookt. Verder hebben we vooral het gevoel dat we fietsen op een enorm Waddeneiland.
We zien heel veel vogels en vooral vogels die we nooit eerder hebben gezien en waarvan we ook geen namen weten. Opnieuw een paradijselijk moment. Ik ga de vogels zelf namen geven.
Naast al dit moois begint de moeheid toe te slaan en voor het eerst hebben we beiden meer dan beurse billen. In twee dagen zoveel fietsen is ook wel een beetje te veel van het goede.
Rond 20.30 uur komen we aan op de camping van Eucaliptus.
JM zit er helemaal doorheen.
Hij ziet ondanks zijn bruine kop wat pips om zijn neus en heeft het alleen maar heel heet. Een opvlieger in het kwadraat. We zetten snel de tent op bij een zompig slootje. Hoe kan het ook anders in een delta. Het is te laat om te koken. Toch maar naar het restaurantje voor traditionele delta recepten. Het terras zit bomvol. Wij gaan als enige binnenzitten. Airco. Koel. Na het eten slapen met delta muggen. Morgenochtend willen we beginnen met zwemmen in de zee, want die is vlak naast ons.

Joke