Dinsdag 23 juli 2013
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
25 Juli 2013 | Frankrijk, Louhossoa
Oloron-Ste.Marie - St.Jean-Pied-de-Port
75 km totaal 1734 km
We rijden vandaag echt de hele dag in de Pyreneeën. Tussen de bergen in. Er is één pas van 500 meter die geldt als pittige voorproef voor de grote pas om Spanje te bereiken. Van minder dan 200 naar 500 meter hoogte in acht km is een aardig stukje klimmen. Het laatste stuk is maar een halve procent stijging, maar het voelt na zo'n kange klim als dalen.
Nee, het echte dalen komt pas later. We rusten even uit op het hoogste punt en, zoef, daar gaan we weer tien km naar beneden. Lekker overzichtelijke weg. Ik probeer snelheden van boven de 40 km/u te vermijden (al heb ik eenmaal 55 geklokt), liever wat rustiger aan: die helm hoef ik niet direct op efficiëntie te testen.
Na één km, met een snelheid van 35, hoor ik ineens wat tikken op één van mijn banden. Toch maar in de remmen geknepen om iets langzamer te controleer wat er aan de hand is. Hee, de achterrem loopt aan! En het voelt allemaal iets anders onder mijn ervaren fietsbillen. Dan toch maar zo snel mogelijk, maar voorzichtig (op een helling van acht procent is dat een aardige onderneming), stoppen. Net als ik de laatste meter afleg, staat mijn achterband plat. Toch prettig dat ik wat voorzichtig was. Nog prettiger dat het niet mijn voorband was...
Het lek is groot en zit, vreemd genoeg, aan de binnenkant van de band, net naast het ventiel. Hoe kan dát nou? Dan maar de buitenband geïnspecteerd. Die heb ik er twee maanden terug nieuw op gezet, maar in de zijkant zit nu een scheurtje bij de velg. Ik vertrouw het niet en zet onze extra buitenband erop.
In twee dagen fietsen vervingen wij dus:
- 2 binnenbanden
- 1 buitenband
- 2 spaken
Kortom: zo ongeveer onze hele vervangingsset.
Na een uurtje sleutelen zoef ik weer naar beneden op het gerepareerde achterwiel. Op een zeker moment ga je zelfs blindelings vertrouwen op je eigen vaardigheden...! Dat kan niet goed gaan.
We hebben inmiddels vaak contact gezocht met Jelte en Margot. Alleen gisteren hadden we een kort telefoongesprek. We spraken toen af om 16 u op de Camping Municipal in St.Jean. Alle andere telefonische contacten, Whatsapps en sms-jes bleven onbeantwoord. Naar nu blijkt door de inmiddels bekende storing van KPN. Zowel Kohe als Jelte en Margot hebben een KPN- of KPN-gerelateerde abonnement.
We staan om 16:20 u op de camping. Toch maar een kleine vertraging voor de pech die ik had.
Uiteindelijk, als de tent staat, om 17:30, komen Jelte en Margot de camping op lopen. Ik beleef dit weerzien als intens. Ik vertel de buurman meteen, dat dit mijn jongste zoon is. Een soort vaderlijke trots? Herinnerend aan vroeger? 'Kijk, die van mij kan al lopen!' of 'Hij kan al zonder zijwieltjes!' wordt nu 'Hij kan al helemaal alleen naar Zuid-Frankrijk rijden!' Nou ja, met Margot erbij dan, toch een soort zijwieltjes.
Ze waren er al om 15:30 u, maar konden eerst de camping niet vinden. Wel hebben ze boodschappen gedaan: flesje wijn, doosje bier, sla, en andere zaken die een mens in de vakantie gezond houden.
We eten gezellig op de camping. Naast de tenten staat de paarse Panda. Behalve de aanwezigheid van Jelte en Margot geeft ook dat een soort 'thuis'-gevoel. Dat Joke ook nog eens bij dit thuisgevoel hoort, mag duidelijk zijn, maar haar had ik altijd al bij me, dus daar is de nieuwigheid een beetje af.
Nee, grapje, ze mag gewoon mee naar huis.
In het gezellige stadje drinken we nog wat op een terrasje.
Dan gaan we naar bed.
Jan Marten
75 km totaal 1734 km
We rijden vandaag echt de hele dag in de Pyreneeën. Tussen de bergen in. Er is één pas van 500 meter die geldt als pittige voorproef voor de grote pas om Spanje te bereiken. Van minder dan 200 naar 500 meter hoogte in acht km is een aardig stukje klimmen. Het laatste stuk is maar een halve procent stijging, maar het voelt na zo'n kange klim als dalen.
Nee, het echte dalen komt pas later. We rusten even uit op het hoogste punt en, zoef, daar gaan we weer tien km naar beneden. Lekker overzichtelijke weg. Ik probeer snelheden van boven de 40 km/u te vermijden (al heb ik eenmaal 55 geklokt), liever wat rustiger aan: die helm hoef ik niet direct op efficiëntie te testen.
Na één km, met een snelheid van 35, hoor ik ineens wat tikken op één van mijn banden. Toch maar in de remmen geknepen om iets langzamer te controleer wat er aan de hand is. Hee, de achterrem loopt aan! En het voelt allemaal iets anders onder mijn ervaren fietsbillen. Dan toch maar zo snel mogelijk, maar voorzichtig (op een helling van acht procent is dat een aardige onderneming), stoppen. Net als ik de laatste meter afleg, staat mijn achterband plat. Toch prettig dat ik wat voorzichtig was. Nog prettiger dat het niet mijn voorband was...
Het lek is groot en zit, vreemd genoeg, aan de binnenkant van de band, net naast het ventiel. Hoe kan dát nou? Dan maar de buitenband geïnspecteerd. Die heb ik er twee maanden terug nieuw op gezet, maar in de zijkant zit nu een scheurtje bij de velg. Ik vertrouw het niet en zet onze extra buitenband erop.
In twee dagen fietsen vervingen wij dus:
- 2 binnenbanden
- 1 buitenband
- 2 spaken
Kortom: zo ongeveer onze hele vervangingsset.
Na een uurtje sleutelen zoef ik weer naar beneden op het gerepareerde achterwiel. Op een zeker moment ga je zelfs blindelings vertrouwen op je eigen vaardigheden...! Dat kan niet goed gaan.
We hebben inmiddels vaak contact gezocht met Jelte en Margot. Alleen gisteren hadden we een kort telefoongesprek. We spraken toen af om 16 u op de Camping Municipal in St.Jean. Alle andere telefonische contacten, Whatsapps en sms-jes bleven onbeantwoord. Naar nu blijkt door de inmiddels bekende storing van KPN. Zowel Kohe als Jelte en Margot hebben een KPN- of KPN-gerelateerde abonnement.
We staan om 16:20 u op de camping. Toch maar een kleine vertraging voor de pech die ik had.
Uiteindelijk, als de tent staat, om 17:30, komen Jelte en Margot de camping op lopen. Ik beleef dit weerzien als intens. Ik vertel de buurman meteen, dat dit mijn jongste zoon is. Een soort vaderlijke trots? Herinnerend aan vroeger? 'Kijk, die van mij kan al lopen!' of 'Hij kan al zonder zijwieltjes!' wordt nu 'Hij kan al helemaal alleen naar Zuid-Frankrijk rijden!' Nou ja, met Margot erbij dan, toch een soort zijwieltjes.
Ze waren er al om 15:30 u, maar konden eerst de camping niet vinden. Wel hebben ze boodschappen gedaan: flesje wijn, doosje bier, sla, en andere zaken die een mens in de vakantie gezond houden.
We eten gezellig op de camping. Naast de tenten staat de paarse Panda. Behalve de aanwezigheid van Jelte en Margot geeft ook dat een soort 'thuis'-gevoel. Dat Joke ook nog eens bij dit thuisgevoel hoort, mag duidelijk zijn, maar haar had ik altijd al bij me, dus daar is de nieuwigheid een beetje af.
Nee, grapje, ze mag gewoon mee naar huis.
In het gezellige stadje drinken we nog wat op een terrasje.
Dan gaan we naar bed.
Jan Marten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
