Maandag 22 juli 2013

Lourdes - Oloron-Ste.Marie
78 km totaal 1659 km

We nemen afscheid van het Nederlandse echtpaar bij wie ik mijn telefoon gisteren mocht opladen. Ik kon niets meer met mijn telefoon, hij liep leeg als een gek. Vanwege een storing bleek achteraf.
Het echtpaar verblijft in een camper met een chihuahua (leuk woord voor nationaal dictee), Lady. Lady is een schatje zeggen ze. Blaft nauwelijks. Toch had ik de afgelopen dag sterk het vermoeden dat het keffertje dat wij steeds hoorden Lady was. Bij het afscheid kon ik het niet laten om even mijn geheime wapen in te zetten. Lady sprong ongeveer een halve meter de lucht in.
Onaardig van me, want ik had wel hun stroom gekregen en leuk met ze gepraat. Veel deden ze niet. Af en toe even Lourdes in lopen, verder puffen en paffen bij de tent. Hij kon ook niet veel omdat hij maar één long had en het roken laten was absoluut geen optie, gaf hij aan. Ik begreep nu de keuze voor deze hond. Kan ook niet zover lopen en de drolletjes die je moet opruimen wegen nauwelijks. Zo'n exemplaar zou je zelfs op fietsvakantie kunnen meenemen.

Lourdes uitkomen is nog een hele klus. We komen weer terecht in een stoet richting basiliek en grot. Alsof heel gehandicapt Italië vandaag hier heeft afgesproken. Fietsen mogen hier niet verder.
We zijn het niet eens over hoe we de stad uit kunnen komen. Uiteindelijk mag ik voorop en uur later zijn we Lourdes uit. JM wist een kortere route en uiteindelijk bleek die wel goed, maar dit durfde ik niet aan, gezien eerdere ervaringen.
We rijden een stuk langs de Gave de Pau en zien wat voor vernielingen er onlangs zijn aangericht door de overstroming.
Op een gegeven moment kunnen we niet verder, omdat een heel stuk van de weg is weggeslagen. Er resten nog grote stukken steen temidden van woest stromend water. Dan maar een stuk terug, een brug over en aan de andere kant van de rivier verder.
Even later rijden we een schitterend traject met uitzicht op de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. We fietsen zelf op Ardennen-niveau, maar het voelt als fietsen in de Pyreneeën. Had ik ooit eerder: mijn Pyreneeën-moment, toen JM een keer met loeiende sirene is afgevoerd vanwege extreme benauwdheid. In de ambulance moest ik toen denken aan onze wandelingen in de Pyreneeën. Die rust, ruimte en schoonheid gaf een vredig gevoel. Dat hadden we samen beleefd. Nu hier fietsend met zoveel moois om te zien, om samen zo die die hellingen te beklimmen geeft een intens gelukkig gevoel.
Het zijn geen gemakkelijke hellingen, maar ik hoef dit keer nauwelijks te stoppen.
We gaan lunchen bij een mooi kerkje dat helaas dicht is. Er hangt wel een mooie tekst: 'Haast je niet, wees niet bezorgd, jouw verblijf hier zal maar kort zijn. Maar vergeet niet om even stil te staan om de bloemen te ruiken.'
Net voor Oloron belt Jelte dat hij morgen met Margot ook naar St.Jean-Pied-de-Port komt, het einddoel van onze reis. Wij vinden het geweldig. Ze zitten nu nog bij Bordeaux en rijden morgen in onze Panda naar dezelfde stek. We halen nog een stempel in de kathedraal van Ste. Marie bij een man die zelf van Arles naar Compostela is gefietst. Een van de weinigen Fransen.
Het is een rustige camping, met weinig pelgrims. Wel een privé-picknicktafel met dakje en een stopcontact voor het opladen van de telefoons. Wat een ongekende luxe. We koken uitgebreid en kruipen onze veel te warme tent in.
Morgen de laatste fietsdag. Jammer, maar ook fijn als we het eindpunt gaan halen.

Joke