Donderdag 4 juli 2013

Troyes
0 km totaal 468 km

Vandaag een rustdag. De zon schijnt. We staan pas om 8.30 uur op. Het lijkt wel vakantie. Ik span een enorme waslijn, waar ik de gister gedraaide was kan drogen.
De vakantie is van korte duur. Troyes moet bezichtigd worden en JM wordt dan altijd zeer voortvarend, zeker als er kerken zijn en die zijn er veel.
In de Eglise St. Urbain staat een beeld van Saint Roch, een 14e eeuwse pelgrim die door een engel van de pest werd genezen. Hij wijst naar de stigmata (pestbuilen) van de pest. Een hond staat er naast. Deze bracht hem elke dag brood tijdens zijn ziekte. Dit beeld spreekt mij aan: de engelen die ons bewaken als er weer een Fransoos met een vaartje van 100 langs scheurt op een D-weggetje. De pestbuilen lijken verdacht veel op de talloze muggenbulten die we gisteravond en vanmorgen op de camping hebben verzameld. En voor deze hond geen Dazer II. Dit is gewoon een nuttig beest.
In de volgende kerk komt JM een bekende tegen: Gabe Hoekema met zijn vrouw, een doopsgezinde predikant met wie hij wel eens heeft samengewerkt. We praten wat over de kerken in de omgeving, hun onovertroffen Eribaatje en onze fietstocht. Daarna nemen we afscheid. We bekijken nog wat kerken en eten een pizzabroodje, wat halverwege door JM bruut wordt weggegooid omdat het naar schimmel smaakt. Dan moet het wel echt bedorven zijn, want JM heeft de oorlog meegemaakt en eten gooi je dus niet weg. Ik krijg al weer visioenen van onze vorige pelgrimage, abrupt beëindigd door uit de hand gelopen darmstoornissen, waar zelfs geen engel raad mee wist en de honden lustten er geen brood van.
We keutelen verder door het mooie en gezellige Troyes met de vele vakwerkhuizen.
We shoppen nog wat en dan eindelijk het biertje en de witte wijn.
Daarna installeer ik me op een bankje en gaat JM op zoek naar een restaurantje voor vanavond, omdat ik morgen jarig ben. Ik heb weer even vakantie.
Na een uurtje is JM terug. We lopen richting het restaurantje, maar we komen weer de Hoekemaatjes tegen. We gaan samen wat drinken en nemen weer afscheid.
Dan eindelijk het restaurantje. Het is een superlichte. Sfeervol met een binnentuin. JM heeft gelijk een antipathie tegen de ober. Het is ook een beetje een creepy gladjakker. We willen het voordeelmenu, maar dat kan vandaag niet zegt de gladjakker. Het is niet van dinsdag tot vrijdag, maar dinsdag óf vrijdag. Het gaat om het Franse woordje 'au'. De man is gewoon onaardig en we verlaten ons romantische stekje en lopen eerst wat chagrijnig verder te kijken. Dan zien we opeens 'Aux tableau des peintres', dat vol hangt met schilderijen en je kunt er ook best wel lekker eten. Vooral het toetje crême bruleé maakt weer veel goed.
Joke