Dinsdag 2 juli 2013
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
03 Juli 2013 | Frankrijk, Pont Hubert
Varennes-en-Argonne - Chalons-en-Champagne
84 km totaal 299 km
Na een onrustige nacht door het luide gesnurk on de tent naast on, staan we toch weer om 6.30 uur op.
Het stel dat we op de eerste dag tegenkwamen is wat inpakken betreft trager dan ons, maar ik weet nu al dat ze ons straks vrolijk voorbij fietsen. Als we afscheid nemen horen we dat ze niet verder fietsen, omdat een tante is overleden. Ze worden in de loop van de dag opgehaald.
Heel sneu voor hen en wij vinden het jammer dat we ze niet meer tegenkomen. Steeds weer praat je even en je krijgt al snel een soort band, omdat je even een zelfde soort van leven leidt: zwerver op de fiets.
Wij trekken weer verder. Mooi weer, dus de hemdjes kunnen aan.
Na 10 km doen we wat inkopen, want de rest van de dag zullen we geen winkels meer tegenkomen. Zo uitgestorven is deze streek: geen winkeltjes, geen horeca, alleen bijna in elk plaatsje een kerk, soms goed onderhouden, soms heel erg vervallen, soms bijna op instorten. Wel is het de enige plaats in de dorpen waar mensen elkaar gezamenlijk ontmoeten.
We komen weer dode dieren tegen, zelfs een dode koe. In de berm ligt ze, waarschijnlijk ontsnapt uit de wei en daarna aangereden.
Degene die niet dood is en daar wel heel veel kans op maakt is de enorme huisjesslak, die het waagt om de weg over te steken. Een tripje dat al gauw zo'n twee uur duurt. Je zal maar wat vergeten zijn. De slak weet waarschijnlijk niet wat voor gevaar er dreigt. Kan ik nog van leren.... me altijd zorgen maken over van alles en nog wat, zelfs nu of juist nu, want je voelt je wel kwetsbaar als je met 40 km per uur een helling afgaat.
En zo mijmer ik de hele dag door over de kleine en grote dingen van het leven. Heel weinig komt het werk langs, maar soms dient het zich aan. Collega Marianne stuurt een whatsapp met een foto van een taart die is gestuurd naar het werk om iedereen succes te wensen met de nieuwe functie. Was ik helemaal vergeten: vandaag gaat mijn nieuwe functie in. Er verandert niet veel. Ik krijg er een paar taakjes bij. En alsof de duvel ermee speelt rijden we even later het plaatsje Hans (zo heet mijn directeur) binnen, met in het prachtige romaanse kerkje Notre Dame de Hans, patronne du soldate. Zij mag bidden voor al die soldaten die in deze streek in 14/18 zijn omgekomen.
Gelukkig zijn er ook soldaten die nog wat langer hebben geleefd. Bijvoorbeeld de zoon van de Duitse keizer. We maken een omweggetje van 2 km off the road het bos in om de Abri van de zoon van de Duitse keizer te zien: een luxe bunker in het loopgravenstelsel. Volgens ons niet echt in de voorste linies, maar hij was er wel bij. We krijgen zo wel een beeld van het gruwelijke leven in de loopgraven. Dan is een nachtje wildkloosterkamperen peanuts.
Na deze rauwe indrukken is het weer tijd voor heilige schoonheid. Deze treffen we aan in de mooie basiliek van l'Epine. Een grote kerk in een klein dorpje vanwege de vele pelgrims die deze plaats bezochten. In het winkeltje ernaast krijgen we een tampon (stempel) in ons credencial en schrijven onze naam in het grote boek. We zien dat er dit jaar zo'n tien stellen ons zijn voorgegaan in onze pelgrimstocht. Allemaal Nederlanders.
Snel hierna bereiken we de eerste stad op onze reis: Chalons-en-Champagne.
Joke
84 km totaal 299 km
Na een onrustige nacht door het luide gesnurk on de tent naast on, staan we toch weer om 6.30 uur op.
Het stel dat we op de eerste dag tegenkwamen is wat inpakken betreft trager dan ons, maar ik weet nu al dat ze ons straks vrolijk voorbij fietsen. Als we afscheid nemen horen we dat ze niet verder fietsen, omdat een tante is overleden. Ze worden in de loop van de dag opgehaald.
Heel sneu voor hen en wij vinden het jammer dat we ze niet meer tegenkomen. Steeds weer praat je even en je krijgt al snel een soort band, omdat je even een zelfde soort van leven leidt: zwerver op de fiets.
Wij trekken weer verder. Mooi weer, dus de hemdjes kunnen aan.
Na 10 km doen we wat inkopen, want de rest van de dag zullen we geen winkels meer tegenkomen. Zo uitgestorven is deze streek: geen winkeltjes, geen horeca, alleen bijna in elk plaatsje een kerk, soms goed onderhouden, soms heel erg vervallen, soms bijna op instorten. Wel is het de enige plaats in de dorpen waar mensen elkaar gezamenlijk ontmoeten.
We komen weer dode dieren tegen, zelfs een dode koe. In de berm ligt ze, waarschijnlijk ontsnapt uit de wei en daarna aangereden.
Degene die niet dood is en daar wel heel veel kans op maakt is de enorme huisjesslak, die het waagt om de weg over te steken. Een tripje dat al gauw zo'n twee uur duurt. Je zal maar wat vergeten zijn. De slak weet waarschijnlijk niet wat voor gevaar er dreigt. Kan ik nog van leren.... me altijd zorgen maken over van alles en nog wat, zelfs nu of juist nu, want je voelt je wel kwetsbaar als je met 40 km per uur een helling afgaat.
En zo mijmer ik de hele dag door over de kleine en grote dingen van het leven. Heel weinig komt het werk langs, maar soms dient het zich aan. Collega Marianne stuurt een whatsapp met een foto van een taart die is gestuurd naar het werk om iedereen succes te wensen met de nieuwe functie. Was ik helemaal vergeten: vandaag gaat mijn nieuwe functie in. Er verandert niet veel. Ik krijg er een paar taakjes bij. En alsof de duvel ermee speelt rijden we even later het plaatsje Hans (zo heet mijn directeur) binnen, met in het prachtige romaanse kerkje Notre Dame de Hans, patronne du soldate. Zij mag bidden voor al die soldaten die in deze streek in 14/18 zijn omgekomen.
Gelukkig zijn er ook soldaten die nog wat langer hebben geleefd. Bijvoorbeeld de zoon van de Duitse keizer. We maken een omweggetje van 2 km off the road het bos in om de Abri van de zoon van de Duitse keizer te zien: een luxe bunker in het loopgravenstelsel. Volgens ons niet echt in de voorste linies, maar hij was er wel bij. We krijgen zo wel een beeld van het gruwelijke leven in de loopgraven. Dan is een nachtje wildkloosterkamperen peanuts.
Na deze rauwe indrukken is het weer tijd voor heilige schoonheid. Deze treffen we aan in de mooie basiliek van l'Epine. Een grote kerk in een klein dorpje vanwege de vele pelgrims die deze plaats bezochten. In het winkeltje ernaast krijgen we een tampon (stempel) in ons credencial en schrijven onze naam in het grote boek. We zien dat er dit jaar zo'n tien stellen ons zijn voorgegaan in onze pelgrimstocht. Allemaal Nederlanders.
Snel hierna bereiken we de eerste stad op onze reis: Chalons-en-Champagne.
Joke
-
04 Juli 2013 - 23:49
Marianne:
Hoi Joke en JanMarten,
Bikkels zijn jullie.
Dat fietsen daar kan ik nog in mee gaan, maar die ontberingen met dat vroege opstaan, die nattigheid en de nachtelijke koude in die kloostertuin bij onbetrouwbare broeders. respect.
Ik hoop dat het mooie weer blijft voor jullie. Een beetje warmte tijdens de tocht is wel zo welkom.
Het spijt mij dat door mijn foto van de taart het werk weer bij je binnenkwam, maar wij konden het niet over ons hart verkrijgen om deze zonder meer op te eten, zonder jou hier over te informeren.
Het is leuk om jullie verslagen te lezen.
Hou jullie taai en geniet ze.
liefs,
Marianne -
05 Juli 2013 - 09:23
Wilma:
Hallo samen,
Erg leuk om jullie reis te kunnen volgen! Ik vind het nu al reuze knap wat jullie allemaal aan kunnen en dit is nog maar het begin.
Omdat het vandaag 5 juli is wil ik Joke van harte feliciteren en ik hoop dat jullie even een welverdiende pauze inlassen om er op een terrasje even bij stil te staan (letterlijk en figuurlijk).
Een hele mooie en veilige reis verder!
Groetjes,
Wilma -
05 Juli 2013 - 11:26
Dorine:
Bonjour! Wat een verhalen...en ik voel me bijna verplicht om een pinnige reactie achter te laten...;-)
Joke van harte!! Maak er een mooie dag van!
Groetjes,
Dorine -
05 Juli 2013 - 18:59
De Biebmeisjes:
Lieve Joke!
Hieperdepiep Hoera!! Vanuit de bieb de allerbeste wensen voor je nieuwe levensjaar. Het begin is alvast bijzonder avontuurlijk!
Nu snappen we waarom je zo hard hebt gefietst de afgelopen dagen: vandaag op je verjaardag een welverdiende rustdag en onbeperkt wijn drinken. En.....morgen natuurlijk uitslapen en ontbijt op luchtmatras. Geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
