Zondag 11 juli 2021
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
12 Juli 2021 | Nederland, West-Terschelling
Oudemirdum - Urk
fiets 56 km totaal 512 km
boot 0 km totaal 110 km
Vanmorgen doen we rustig aan. De zon schijnt volop. Ons plekje op de camping is paradijselijk. We ontbijten heel luxe met verse croissants en frisse kwark met frambozen. Weer een nieuw kampeertrucje van mij. Gisteren in Joure een zak ijsblokjes gekocht. Een deel in een klein bakje gedaan en dat in ons ienemienie koeltasje gedaan. De rest van de blokjes in de
thermoskannen.
Pas om half elf vertrekken we.
Het plan is om via De Lemmer Friesland te verlaten. Dan de polder in richting Emmeloord en dan via Schokland naar Urk.
JM wil in Lemmer nog even genieten van alle bootjes en oude schepen. Hij kan er geen genoeg van krijgen en blijft vertellen over hekstagen, lazy jacks, Staverse jollen en skûtsjes.
En dan staan we opeens op de tweesprong waar we kunnen kiezen tussen het fietspad langs het IJsselmeer rechtstreeks naar Urk of het fietspad richting Emmeloord. Rechte eindeloze wegen dwars door de polder.
We wijken normaal gesproken niet snel af van de gekozen route, omdat ook een minder aantrekkelijk pad soms mooie verrassingen kan opleveren.
We kijken elkaar nu aan en de beslissing is genomen: 23 km langs het IJsselmeer. Een pad waar geen auto’s komen. We ontmoeten enkele wandelaars en fietsers, maar verder is er alleen het water, de boten en de prachtige buiige luchten. Zowel links op de dijk als rechts in het water een eindeloze rij van gigantische windmolens.
Ook nu is JM helemaal in zijn element. Volgzaam als ik ben, rijd ik ook nu weer achter hem aan. Mijn uitzicht is dan allereerst het zonnepaneel dat hij achterop heeft om zijn accupacks voor de telefoon te laden. Alle natuurlijke energiebronnen doen zijn hart sneller kloppen.
Zijn geluksgevoel kan niet op: prima laadzon, al die windmolens en dan ook nog een grote variëteit aan zeilboten.
Ikzelf geniet vooral van de honderden schapen waar we tussendoor fietsen. Ze eten het malse gras en gebruiken het fietspad voornamelijk om te schijten. Wel slim, want het idee dat ik gras moet eten waar je buurman net een lekkere drol heeft gedraaid doet mij kokhalzen. En dan maakt het niet uit welke buurman dat heeft gedaan.
Onderweg zeggen we niet veel tegen elkaar, maar als we Urk naderen wil ik toch al wat weten over JM’s roots in Urk. Ik heb de verhalen wel eerder gehoord, maar ze zitten heel fragmentarisch in mijn geheugen opgeslagen.
JM’s opa van moederszijde was een van de acht kinderen van Willem Romkes. Willem was een visserman en tijdens het vissen op het IJsselmeer raakte zijn been bekneld in een touw. De situatie was zo ernstig dat ter plekke besloten werd dat het been moest worden afgezet. En om infectie te voorkomen werd hij met de stomp in een vat met pekel gezet.
Daarna zeilden ze naar Amsterdam om hem naar het ziekenhuis te brengen. Hij overleefde het drama. Er kwam zelfs een verhaal in een Amsterdamse krant. Een bemiddeld man las het relaas en schonk Willem een bedrag, waarmee hij een nieuwe onderneming kon starten. Dat werd een kruiden- en snoepwinkeltje. Een jong meisje werd zijn huishoudster. En zoals dat vaker gebeurt met huishoudsters, bleek ze ook aantrekkelijk voor andere klussen. Ze moesten trouwen. Ook al had hij een been minder, de rest van zijn onderstel werkte nog prima.
Ze kregen samen acht kinderen.
Willem is uiteindelijk 81 jaar geworden.
Na aankomst op de camping zijn we voor ons doen heel vlot. Om 19.00 uur staat de tent, zijn we gedoucht en is ons campinghap genuttigd. Nu hebben we nog de hele avond om Urk op zondagavond te bekijken. We passeren bij binnenkomst al vijf grote kerken van alle denkbare reformatorische denominaties. Helaas missen we de hoedjesparade.
We fietsen door de smalle straatjes en staan uiteindelijk lang stil bij het Urker vissersmonument bij het Kerkje aan de Zee. Een vissersvrouw die achterom kijkt naar de zee, vanwaar haar geliefde(n) hadden moeten terugkomen.
Rondom haar staat een muur met alle namen van de jongens en mannen die zijn omgekomen op zee. Ook de naam Romkes staat er een aantal keren op. Willem Romkes niet. Had hij erbij gestaan, dan waren we hier vandaag niet geweest.
Joke
fiets 56 km totaal 512 km
boot 0 km totaal 110 km
Vanmorgen doen we rustig aan. De zon schijnt volop. Ons plekje op de camping is paradijselijk. We ontbijten heel luxe met verse croissants en frisse kwark met frambozen. Weer een nieuw kampeertrucje van mij. Gisteren in Joure een zak ijsblokjes gekocht. Een deel in een klein bakje gedaan en dat in ons ienemienie koeltasje gedaan. De rest van de blokjes in de
thermoskannen.
Pas om half elf vertrekken we.
Het plan is om via De Lemmer Friesland te verlaten. Dan de polder in richting Emmeloord en dan via Schokland naar Urk.
JM wil in Lemmer nog even genieten van alle bootjes en oude schepen. Hij kan er geen genoeg van krijgen en blijft vertellen over hekstagen, lazy jacks, Staverse jollen en skûtsjes.
En dan staan we opeens op de tweesprong waar we kunnen kiezen tussen het fietspad langs het IJsselmeer rechtstreeks naar Urk of het fietspad richting Emmeloord. Rechte eindeloze wegen dwars door de polder.
We wijken normaal gesproken niet snel af van de gekozen route, omdat ook een minder aantrekkelijk pad soms mooie verrassingen kan opleveren.
We kijken elkaar nu aan en de beslissing is genomen: 23 km langs het IJsselmeer. Een pad waar geen auto’s komen. We ontmoeten enkele wandelaars en fietsers, maar verder is er alleen het water, de boten en de prachtige buiige luchten. Zowel links op de dijk als rechts in het water een eindeloze rij van gigantische windmolens.
Ook nu is JM helemaal in zijn element. Volgzaam als ik ben, rijd ik ook nu weer achter hem aan. Mijn uitzicht is dan allereerst het zonnepaneel dat hij achterop heeft om zijn accupacks voor de telefoon te laden. Alle natuurlijke energiebronnen doen zijn hart sneller kloppen.
Zijn geluksgevoel kan niet op: prima laadzon, al die windmolens en dan ook nog een grote variëteit aan zeilboten.
Ikzelf geniet vooral van de honderden schapen waar we tussendoor fietsen. Ze eten het malse gras en gebruiken het fietspad voornamelijk om te schijten. Wel slim, want het idee dat ik gras moet eten waar je buurman net een lekkere drol heeft gedraaid doet mij kokhalzen. En dan maakt het niet uit welke buurman dat heeft gedaan.
Onderweg zeggen we niet veel tegen elkaar, maar als we Urk naderen wil ik toch al wat weten over JM’s roots in Urk. Ik heb de verhalen wel eerder gehoord, maar ze zitten heel fragmentarisch in mijn geheugen opgeslagen.
JM’s opa van moederszijde was een van de acht kinderen van Willem Romkes. Willem was een visserman en tijdens het vissen op het IJsselmeer raakte zijn been bekneld in een touw. De situatie was zo ernstig dat ter plekke besloten werd dat het been moest worden afgezet. En om infectie te voorkomen werd hij met de stomp in een vat met pekel gezet.
Daarna zeilden ze naar Amsterdam om hem naar het ziekenhuis te brengen. Hij overleefde het drama. Er kwam zelfs een verhaal in een Amsterdamse krant. Een bemiddeld man las het relaas en schonk Willem een bedrag, waarmee hij een nieuwe onderneming kon starten. Dat werd een kruiden- en snoepwinkeltje. Een jong meisje werd zijn huishoudster. En zoals dat vaker gebeurt met huishoudsters, bleek ze ook aantrekkelijk voor andere klussen. Ze moesten trouwen. Ook al had hij een been minder, de rest van zijn onderstel werkte nog prima.
Ze kregen samen acht kinderen.
Willem is uiteindelijk 81 jaar geworden.
Na aankomst op de camping zijn we voor ons doen heel vlot. Om 19.00 uur staat de tent, zijn we gedoucht en is ons campinghap genuttigd. Nu hebben we nog de hele avond om Urk op zondagavond te bekijken. We passeren bij binnenkomst al vijf grote kerken van alle denkbare reformatorische denominaties. Helaas missen we de hoedjesparade.
We fietsen door de smalle straatjes en staan uiteindelijk lang stil bij het Urker vissersmonument bij het Kerkje aan de Zee. Een vissersvrouw die achterom kijkt naar de zee, vanwaar haar geliefde(n) hadden moeten terugkomen.
Rondom haar staat een muur met alle namen van de jongens en mannen die zijn omgekomen op zee. Ook de naam Romkes staat er een aantal keren op. Willem Romkes niet. Had hij erbij gestaan, dan waren we hier vandaag niet geweest.
Joke
-
12 Juli 2021 - 10:59
Marianne M.:
IK GENIET WEER!! NEDERLAND IS ZOOOOOO MOOI!! ❤️❤️ -
12 Juli 2021 - 16:25
Marianne K:
Wat mooi beschreven, Joke !
Een verhaal met een kop en een staart! Prachtig!
Leuk om te lezen dat jullie ieder detail in jullie opnemen en dan de rust in jullie kop om te mijmeren.
Geniet ze..
Liefs -
12 Juli 2021 - 16:32
Anne:
Ik heb even de tijd genomen om jullie verslagen te lezen. Heerlijk om zo mee te genieten met jullie fietstocht. Nederland is zo mooi!!! Blijf jullie volgen. Nog heel veel fietsplezier met bijzondere ontmoetingen. -
13 Juli 2021 - 12:07
Hilde:
Pracht verhaal, JM heeft het van geen vreemde om ergens geen been in te zien (sorry).
Ik heb pas een boek gelezen geschreven door een Belg op Urk. Ik ben erg benieuwd naar jullie verdere ervaringen aldaar..
Goede reis, behouden vaart! -
13 Juli 2021 - 17:29
Helga De Lugt:
Onlangs heb ik Jan Marten een lied horen zingen over het afgezaagde been en het vat met pekel. Ik heb toen niet begrepen, dat het om één van zijn voorouders ging. Dat maakt het heel bijzonder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
