Zaterdag 10 juli 2021

Nes (Ameland) - Oudemirdum
Fiets 98 km totaal 456 km
Boot 15 km totaal 110 km

We staan om 6 uur op om de boot van 8:30 te halen. We zijn, natuurlijk dankzij Joke, al om 7:40 bij de haven.
In Holwerd aangekomen zitten we al op 110 vaarkilometers. We halen zo deze vakantie de 150 wel. Volgend jaar doen we waarschijnlijk alleen een cruise…

Een prachtige route voert ons langs de Dokkumer Ee naar Leeuwarden. Tientallen zeilboten varen ons tegemoet op weg naar de Waddenzee, waar wij nu vandaan komen. Hoewel er dus wel veel watersport is, ken ik dit deel van Friesland niet als zeiler. Wel met de fiets: vorig jaar reden we dit stuk andersom.
Dit keer komen we Leeuwarden binnen langs een mooie route. Het is weliswaar de geboortestad van mijn moeder, maar ik vond het altijd een saaie, lelijke plek. Zoals we nu binnenrijden, door mooie, oude en gezellige straatjes, zie ik ineens de schoonheid van de stad.
Net als vorig jaar gaan we in Leeuwarden naar de Bever. Ik wil een derde powerbank kopen om mijn zonnepanelen optimaal te laten functioneren. Onbedoeld kan ik daar een andere hobby beoefenen: het bekijken van lokale doopsgezinde kerken. De afdeling elektronica is bij Bever recent verplaatst naar de eerste verdieping. Achterin zit een raam en daardoor kijk je precies van bovenaf in de doopsgezinde kerk van Leeuwarden. Daar was ik ooit eens geweest om te spelen, anders had ik de beide locaties nooit met elkaar verbonden, want ze liggen aan twee verschillende straten. De ene plek roept dus herinneringen van de andere op.
Beneden Leeuwarden kom ik in door mij veelvuldig bezeild gebied. Tot vervelens toe vermoei ik Joke met mededelingen als: ‘Hier verderop was vroeger café ‘t Anker’, ‘Daar links heb ik nog eens overnacht in een Volksboot’, ‘Hier ligt mijn petje onder de brug’, ‘In dit café kon je altijd goed biljarten’. ‘Deze brug is in de wind moeilijk te passeren’, ‘Vroeger was deze steiger er nog niet’ en ‘Hier kochten we altijd sorbets voor twee gulden vijftig’. Joke luistert gewillig. Sommige verhalen kent ze al, andere hoort ze aan. Ach ja, dit is toch aardig richting het genre ‘opa vertelt’.

Joke plant nog een bezoek aan een supermarkt. We moeten immers voor twee dagen eten hebben. Zondag komen we aan in Urk en probeer daar dan maar eens aan eten te komen.
Een supermarkt in Joure lijkt een goede keuze. Joke rijdt op Google naar Albert Heijn. Die zit aan de Midstrjitte. Ik rij achter haar aan. Ze is ongelooflijk enthousiast over Joure. Ze dacht dat het een saai dorp was, maar het tegendeel blijkt. Dat je zoiets twee keer op een dag meemaakt…
Joure is de plaats waar mijn vader is opgegroeid. Mijn opa heeft bijna zijn hele leven gewoond aan de… Midstrjitte.
Het Albert Heijn-filiaal staat vlak bij de kerk. Nu herinner ik mij de overnachting in het ouderlijk huis van mijn vader, op weg naar de vakantie in Vlieland in 1963. Ik sliep boven in de oude bedstee van het statige huis. De geluiden waren voor mij zo bijzonder, dat ik ze nog voor de geest kan halen: het slaan van de klok in de toren, een enkele schreeuwende jongere, een ronkende bromfiets, dat allemaal met de akoestiek van het plein. En verder vooral: stilte.
Voordat Joke de Albert Heijn uit is, hoor ik de klok minstens twee keer slaan. Zou het kunnen zijn dat ik zelfs de milde klank van de klok herken?
Met de boodschappen verdeeld over alle tassen lopen we richting kerk. Dan zie ik het: dat huis moet het geweest zijn. Een beetje voornamer dan de rest, door het trapje bij de voordeur. De begane grond lag namelijk wat hoger. Ik zie mezelf nog zitten als drie-, vierjarige op de drempel van de buitendeur. Grappig, en dat zo ongeveer naast de supermarkt waar je op doorreis je inkopen doet.
Anderhalf uur later rijden we Gaasterland in. Ook in dit deel van Friesland ben ik nooit geweest. Er lopen immers geen vaarwegen. Dat komt door het glooiende landschap. Maar wat mooi is het hier! Ik ben dol op hoogteverschillen en al is het hoogste punt hier nog geen 13 meter, de hellingen en de gebogen horizon geven toch een licht buitenlands karakter. Er zijn bossen met mooie (fiets)paden en het is stil: er is nauwelijks verkeer en Schiphol is ver weg.

Zo is vandaag een dag tussen twee uitersten: herkenning en verwondering over het onbekende.

Jan Marten