Vrijdag 9 juli 2021
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
09 Juli 2021 | Nederland, West-Terschelling
Nes - Nes
fiets 39 km totaal 358 km
boot 0 km totaal 95 km
Hij stond daar gisteravond zo uitnodigend. Ik zag dat iemand hem gebruikte. Bij ons thuis hadden er ook een, althans in mijn jonge jaren. Hij stond in de ruimte tussen stal en keuken, het washok. Ik heb nog nooit ergens op een camping gezien: de wringer.
Hij past ook helemaal op deze natuurcamping. Zonnepanelen zorgen voor warme douches, konijntjes huppelen overal rond. En op ons plekje kunnen wel tien tentjes staan. Ons uitzicht is de waddendijk, met af en toe wat masten die passeren
Er is geen receptie. Er is het vertrouwen dat je je eerlijk aanmeldt via een scherm. Stopcontacten zijn er alleen voor het opladen van telefoons of accupacks en uitdrukkelijk niet voor fietsaccu’s.
Helemaal onze plek.
We zijn vroeg opgestaan, omdat we een afspraak hebben in Hollum. Maar eerst moet de was gedaan worden, want na een week fietsen is nog weinig fris. Mijn beproefde vuilniszakmethode levert zelfs hier verwonderde gezichten op. Vuile was in de zak. Warm water en wasmiddel erbij en dichtbinden. Dan een minuut of tien de vuilniszak heen en weer rollen. Daarna de was uitspoelen.
En dan voor het eerst in mijn campingcarrière doe ik wat ik mijn moeder vroeger zag doen in ons washok: de was door de wringer halen. Sok voor sok.
Best zwaar werk en dan is dit nog een lullig campingwasje, maar wat moet mijn moeder geploeterd hebben met al die luiers.
Om 10:00 uur heeft JM een afspraak met weer een predikant die hij kent, in Hollum. Ze is hier nu twee maanden dominee en toen JM
vertelde dat wij vandaag een dag op Ameland waren, nodigde ze ons uit in De Plaats in Hollum, voor een ontmoetingsochtend voor-wie-maar-wil.
Omdat de excercitie met de wringer langer duurde dan ik dacht, zijn we wat later.
Van buitenaf zien we een groep mensen om een tafel zitten. Er branden wat kaarsen. Ik krijg opeens erge kerkkriebels en wil het liefst weer wegfietsen.
Natuurlijk gaan we wél naar binnen en we worden heel hartelijk welkom geheten in een grote, sfeervol ingerichte ruimte in een oude boerderij.
‘We zijn met een gesprek bezig over de toekomst van de wereld’ vertelt weer een andere dominee, die een collega is van het exemplaar dat wij kennen. Ik wil nu echt weg, maar ik krijg een kop lekkere thee met kruidkoek en we kunnen zelfs leuk meedoen met het gesprek over zorgen die we ons als mens maken en wat we zelf wel en niet kunnen doen om de ellende in de wereld aan te pakken.
Ik vertel wat over onze fietstocht en mijn zorg over het tekort aan woningen voor mensen met een smalle beurs.
We zien onderweg aan de rafelranden van steden en dorpen veel nieuwe huizen, maar niet voor Henk en Ingrid.
Na de plenaire sessie praten we nog wat na en al mijn vooroordelen zijn verdwenen. Het is prima om hier even te zijn en leuk om te horen hoe het is om op een eiland te wonen.
Na afloop krijgen we nog een privé rondleiding door de mooie kerk en kan JM nog een klein stukje spelen op de vleugel.
De rest van de dag willen we alleen nog maar fietsen. Wel weer met een kleine missie: het huisje vinden waar we 40 jaar geleden tijdens onze huwelijksreis verbleven. Een schattig huisje met een rieten dak, in de duinen bij Buren.
Er staan er heel veel, met allemaal rieten daken, maar we vinden het niet.
Wel brengt het zien van de talloze vakantiewoningen me weer bij het gesprek van vanmorgen. In dit soort huisjes zouden zovelen permanent kunnen wonen, maar zij die ze nodig hebben kunnen ze vaak niet eens voor een weekje vakantie betalen.
Dan nu maar boodschappen doen bij de Jumbo? Of toch nog even naar binnen bij die kerk die open staat in Nes? Ziet er nieuw uit aan de buitenkant. Het blijkt de katholieke kerk te zijn.
Eenmaal binnen spreekt een man ons aan en voor we het weten krijgen we het verhaal van de kerk te horen. In 2013 is die afgebrand en daarna weer opgebouwd, met veel nieuwe elementen en oude elementen in een nieuw jasje.
We krijgen een gepassioneerde en uitvoerige uitleg van ieder detail.
Na ruim een half uur staan we weer
buiten.
Terug op de camping blijkt de was kurkdroog. Hulde aan de wringer!
Joke
fiets 39 km totaal 358 km
boot 0 km totaal 95 km
Hij stond daar gisteravond zo uitnodigend. Ik zag dat iemand hem gebruikte. Bij ons thuis hadden er ook een, althans in mijn jonge jaren. Hij stond in de ruimte tussen stal en keuken, het washok. Ik heb nog nooit ergens op een camping gezien: de wringer.
Hij past ook helemaal op deze natuurcamping. Zonnepanelen zorgen voor warme douches, konijntjes huppelen overal rond. En op ons plekje kunnen wel tien tentjes staan. Ons uitzicht is de waddendijk, met af en toe wat masten die passeren
Er is geen receptie. Er is het vertrouwen dat je je eerlijk aanmeldt via een scherm. Stopcontacten zijn er alleen voor het opladen van telefoons of accupacks en uitdrukkelijk niet voor fietsaccu’s.
Helemaal onze plek.
We zijn vroeg opgestaan, omdat we een afspraak hebben in Hollum. Maar eerst moet de was gedaan worden, want na een week fietsen is nog weinig fris. Mijn beproefde vuilniszakmethode levert zelfs hier verwonderde gezichten op. Vuile was in de zak. Warm water en wasmiddel erbij en dichtbinden. Dan een minuut of tien de vuilniszak heen en weer rollen. Daarna de was uitspoelen.
En dan voor het eerst in mijn campingcarrière doe ik wat ik mijn moeder vroeger zag doen in ons washok: de was door de wringer halen. Sok voor sok.
Best zwaar werk en dan is dit nog een lullig campingwasje, maar wat moet mijn moeder geploeterd hebben met al die luiers.
Om 10:00 uur heeft JM een afspraak met weer een predikant die hij kent, in Hollum. Ze is hier nu twee maanden dominee en toen JM
vertelde dat wij vandaag een dag op Ameland waren, nodigde ze ons uit in De Plaats in Hollum, voor een ontmoetingsochtend voor-wie-maar-wil.
Omdat de excercitie met de wringer langer duurde dan ik dacht, zijn we wat later.
Van buitenaf zien we een groep mensen om een tafel zitten. Er branden wat kaarsen. Ik krijg opeens erge kerkkriebels en wil het liefst weer wegfietsen.
Natuurlijk gaan we wél naar binnen en we worden heel hartelijk welkom geheten in een grote, sfeervol ingerichte ruimte in een oude boerderij.
‘We zijn met een gesprek bezig over de toekomst van de wereld’ vertelt weer een andere dominee, die een collega is van het exemplaar dat wij kennen. Ik wil nu echt weg, maar ik krijg een kop lekkere thee met kruidkoek en we kunnen zelfs leuk meedoen met het gesprek over zorgen die we ons als mens maken en wat we zelf wel en niet kunnen doen om de ellende in de wereld aan te pakken.
Ik vertel wat over onze fietstocht en mijn zorg over het tekort aan woningen voor mensen met een smalle beurs.
We zien onderweg aan de rafelranden van steden en dorpen veel nieuwe huizen, maar niet voor Henk en Ingrid.
Na de plenaire sessie praten we nog wat na en al mijn vooroordelen zijn verdwenen. Het is prima om hier even te zijn en leuk om te horen hoe het is om op een eiland te wonen.
Na afloop krijgen we nog een privé rondleiding door de mooie kerk en kan JM nog een klein stukje spelen op de vleugel.
De rest van de dag willen we alleen nog maar fietsen. Wel weer met een kleine missie: het huisje vinden waar we 40 jaar geleden tijdens onze huwelijksreis verbleven. Een schattig huisje met een rieten dak, in de duinen bij Buren.
Er staan er heel veel, met allemaal rieten daken, maar we vinden het niet.
Wel brengt het zien van de talloze vakantiewoningen me weer bij het gesprek van vanmorgen. In dit soort huisjes zouden zovelen permanent kunnen wonen, maar zij die ze nodig hebben kunnen ze vaak niet eens voor een weekje vakantie betalen.
Dan nu maar boodschappen doen bij de Jumbo? Of toch nog even naar binnen bij die kerk die open staat in Nes? Ziet er nieuw uit aan de buitenkant. Het blijkt de katholieke kerk te zijn.
Eenmaal binnen spreekt een man ons aan en voor we het weten krijgen we het verhaal van de kerk te horen. In 2013 is die afgebrand en daarna weer opgebouwd, met veel nieuwe elementen en oude elementen in een nieuw jasje.
We krijgen een gepassioneerde en uitvoerige uitleg van ieder detail.
Na ruim een half uur staan we weer
buiten.
Terug op de camping blijkt de was kurkdroog. Hulde aan de wringer!
Joke
-
10 Juli 2021 - 12:16
Rob:
Als ik jullie berichten lees dan ruik ik de zilte zeewind, ik hoor de krijsende meeuwen, het krakende geluid van de brekende schelpen onder mijn voeten en ik voel de weidsheid maar ook het intieme van de Waddeneilanden.
Ik zou er zo weer willen zijn. Ook zie ik jullie genieten op de fiets en later op een terras met Jan Marten zijn welverdiende biertje, nou ja biertje, meestal gaat het dan om een halve liter en jij Joke met je welverdiende wijntje.
Ook de romantiek van het handmatig wassen en het door de wringer halen ondergaan jullie als een feestje. Als dat nou de enige ontberingen zijn die jullie tijdens deze reis moeten ondergaan dan steken deze schril af met jullie vorige avonturen. Veel plezier daar in dat mooie stukje Nederland. -
11 Juli 2021 - 22:33
Marianne:
Hoi Joke, zo komt je hele leven langs op de eilanden. met mooie herinneringen en ook rillingen die dan toch weer tot positieve ervaringen leiden.
Bij een volgende wandeling moet je me toch eens vertellen hoe je dat zo snel voor elkaar krijgt. Want hoe fijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
