Zondag 5 juli 2020
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
08 Juli 2020 | Nederland, Oegstgeest
Groesbeek 9 km totaal 173 km
Meer dan één rustdag achter elkaar is niet onze gewoonte, dus ook vandaag gaat er gefietst worden.
Kwart voor negen zitten JM en ik als jarige schoon gedoucht onder de tarp. Dat was de afspraak. We moeten op tijd vertrekken voor een activiteit. Geen kinderen te bekennen. Ze lijken nog in diepe rust. Onder een tarp met windkracht 6 en een miezerregen is het een verre van aangenaam plekje om je verjaardagsontbijt af te wachten.
Na een half uur komen in een traag tempo hoofden uit tenten. Het blijkt dat de activiteit is aangepast en veel later zal plaatsvinden. Iedereen wist dit, behalve JM en ik. ‘Oh sorry, jullie hadden niet zo vroeg op hoeven staan.’
Een uur later krijgen we toch nog een voedzaam campingontbijt.
We hebben een enorme houten tafel naar onze hoek op het grote veld gesleept en daarvan onze campingkeuken gemaakt met een aantal kartonnen dozen als windscherm. En koken kan dat kroost. Een ontbijt met heel veel eieren en een varieteit aan ingrediënten. Geen kater krijgt meer kans om door te sudderen.
Dan opeens moeten wij op de fiets naar een locatie. De anderen gaan met de auto.
In Groesbeek aangekomen verbaas ik mij over een spoorwegovergang zonder spoorbomen.
Dat blijkt het beginpunt van een ritje met de draisine (fietstrein). Over het spoor fietsen we naar het Duitse Kranenburg. Als ik een bucketlist gehad zou hebben, zou dit er zeker op staan.
Omdat het traject enkelsporig is moeten we ons anderhalf uur in Kranenburg vermaken. Niet echt ‘the place to be’. Dan maar even een broodje eten. We blijven op het terras, maar moeten verplicht met mondkapje binnen bestellen. We hebben maar twee mondkapjes. De oudste zoon zal dit wel even regelen met het ene mondkapje. Hij moet ook nog een lijst met onze namen en contactadres invullen.
Rebels als hij is, verzint hij de mooiste namen. De adressen zullen misschien ooit bestaan, maar nu nog niet. Gelukkig is er geen ‘Passenkontrolle’.
Terug op ‘De Zoete Aagt’ blijkt er nog een aantal proeves van bekwaamheid op mij te wachten met telkens een medespeler naar keuze. Het vlechten van de haren van de vriendinnen en jongste zoon gaat mij beter af dan JM. Even later sta ik, alsof mijn leven ervan afhangt, een met ketchup en koffie besmeurd t-shirt op het lijf van de middelste zoon schoon te boenen. Ook nu ben ik onmiskenbaar de beste.
Verder laat ik bij de appelschilwedstrijd, het fietsband werpen en het boeken sorteren mijn tegenstanders met gemak achter mij.
Eigenlijk ben ik best wel een goede moeder denk ik.
Na het vertrek van de jongste zoon en twee vriendinnen sluiten we in kleine kring de avond af rondom een vuurtje. Ik doe een poging om het brandend te krijgen, maar dat mislukt jammerlijk. De oudste zoon heeft het in een mum van tijd gefikst. ‘Ik word vast wel een goede vader’ zegt de ouder in wording.
Joke
Meer dan één rustdag achter elkaar is niet onze gewoonte, dus ook vandaag gaat er gefietst worden.
Kwart voor negen zitten JM en ik als jarige schoon gedoucht onder de tarp. Dat was de afspraak. We moeten op tijd vertrekken voor een activiteit. Geen kinderen te bekennen. Ze lijken nog in diepe rust. Onder een tarp met windkracht 6 en een miezerregen is het een verre van aangenaam plekje om je verjaardagsontbijt af te wachten.
Na een half uur komen in een traag tempo hoofden uit tenten. Het blijkt dat de activiteit is aangepast en veel later zal plaatsvinden. Iedereen wist dit, behalve JM en ik. ‘Oh sorry, jullie hadden niet zo vroeg op hoeven staan.’
Een uur later krijgen we toch nog een voedzaam campingontbijt.
We hebben een enorme houten tafel naar onze hoek op het grote veld gesleept en daarvan onze campingkeuken gemaakt met een aantal kartonnen dozen als windscherm. En koken kan dat kroost. Een ontbijt met heel veel eieren en een varieteit aan ingrediënten. Geen kater krijgt meer kans om door te sudderen.
Dan opeens moeten wij op de fiets naar een locatie. De anderen gaan met de auto.
In Groesbeek aangekomen verbaas ik mij over een spoorwegovergang zonder spoorbomen.
Dat blijkt het beginpunt van een ritje met de draisine (fietstrein). Over het spoor fietsen we naar het Duitse Kranenburg. Als ik een bucketlist gehad zou hebben, zou dit er zeker op staan.
Omdat het traject enkelsporig is moeten we ons anderhalf uur in Kranenburg vermaken. Niet echt ‘the place to be’. Dan maar even een broodje eten. We blijven op het terras, maar moeten verplicht met mondkapje binnen bestellen. We hebben maar twee mondkapjes. De oudste zoon zal dit wel even regelen met het ene mondkapje. Hij moet ook nog een lijst met onze namen en contactadres invullen.
Rebels als hij is, verzint hij de mooiste namen. De adressen zullen misschien ooit bestaan, maar nu nog niet. Gelukkig is er geen ‘Passenkontrolle’.
Terug op ‘De Zoete Aagt’ blijkt er nog een aantal proeves van bekwaamheid op mij te wachten met telkens een medespeler naar keuze. Het vlechten van de haren van de vriendinnen en jongste zoon gaat mij beter af dan JM. Even later sta ik, alsof mijn leven ervan afhangt, een met ketchup en koffie besmeurd t-shirt op het lijf van de middelste zoon schoon te boenen. Ook nu ben ik onmiskenbaar de beste.
Verder laat ik bij de appelschilwedstrijd, het fietsband werpen en het boeken sorteren mijn tegenstanders met gemak achter mij.
Eigenlijk ben ik best wel een goede moeder denk ik.
Na het vertrek van de jongste zoon en twee vriendinnen sluiten we in kleine kring de avond af rondom een vuurtje. Ik doe een poging om het brandend te krijgen, maar dat mislukt jammerlijk. De oudste zoon heeft het in een mum van tijd gefikst. ‘Ik word vast wel een goede vader’ zegt de ouder in wording.
Joke
-
08 Juli 2020 - 17:48
Hans Reitsma:
Hoi Joke en Jan Marten,
Ik geniet iedere keer van de leuke stukjes die jullie schrijven!
Hartelijke groet,
Hans Reitsma -
08 Juli 2020 - 18:34
Hilde:
Wat een rijkdom❤️
Dank voor het delen. -
08 Juli 2020 - 19:58
Marianne M:
GEZELLIG WEER ZO MEE TE LEVEN!! -
08 Juli 2020 - 20:57
Aline:
Dat klinkt als een bijzondere en memorabele 60ste verjaardag Joke -
08 Juli 2020 - 22:09
Marianne:
Hoi, mooie verjaarszondag. Ik had een eerder campingverhaal al opgevat als zijnde je verjaardag. Zou ik het ooit goed onthouden? Nog 30-40 jaar oefenen, een kéér weet ik het. -
08 Juli 2020 - 23:43
Marianne K (voor Het Onderscheid Van De Mariannen):
Met zo’n vuurdoop redden jullie ‘t vast wel weer deze tocht.
Geniet ervan.. -
11 Juli 2020 - 23:38
Tamara Taylor-Veira :
Dat was een heel gezellig weekend zo te horen. Nogmaals van harte gefeliciteerd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
