Zaterdag 17 juni 2017

Zamora - Figuerela de Arriba
90 km totaal 804 km

'Ik kan echt niet meer!' zegt Joke als we 65 kilometer hebben gefietst. Ze is misselijk, heeft trilbenen en dito armen, valt bijna in slaap, hallucineert en moet plassen. Ik daarentegen heb nergens last van, dus ik vind dat ze gewoon moet opschieten. Niet zeuren, we hebben het allemaal wel eens moeilijk!

Nee, zo heb ik niet gereageerd, gelukkig niet. We zoeken snel een barretje op, zodat Joke even kan slapen. Normaal zou je even onder een boom of op een bankje gaan liggen, maar bij deze temperaturen haal je dat wel uit je hoofd!

Maar ja, welk fatsoenlijk denkend mens gaat met deze temperaturen fietsen? In deze bar worden we gewoon genegeerd. Dat zien we vaker. Sommigen wensen ons een goede reis of steken hun duim op, maar anderen kijken overduidelijk naar ons, maar reageren helemaal niet.
We worden, denk ik, hier gezien als een stelletje gekken, van een andere planeet. Waarschijnlijk zouden wij ook zo reageren als we een stel pinguïns met een gebreid mutsje op de step de McDonalds binnen zien komen om te klaverjassen.

Het is écht heet. En natuurlijk vervult het ons met trots, dat we deze uitputtingsslag telkens weer winnen. Want het mag duidelijk zijn: Joke heeft na deze pauze gewoon de volledige 90 kilometer uitgereden. We zijn de jongsten niet en het feit dat dit allemaal lukt is een prima opsteker voor ons ego.

Toch heeft dit verhaal een andere kant. Op een of andere manier zijn we op zoek naar onze grenzen. En zo lang wij zelf het grootste deel van de factoren kunnen bepalen, lukt het allemaal. Maar op het moment dat wij de regie uit handen moeten geven, kan het verschrikkelijk mis gaan!

Als we naar de weersvoorspelling kijken, zien we dat, hoewel we nu naar het noordwesten fietsen (dus richting koelte, noordelijk én richting zee), de temperaturen steeds hoger worden in plaats van lager. Ourense gaat ruim boven de 40 graden komen als wij er zijn. Records worden jaar op jaar gebroken. De serieuze vraag is: hoe lang kan zoiets doorgaan? Hoe lang kan een mens doorgaan? Hoe lang kunnen wij doorgaan? We hebben de stellige indruk dat wij enkele uren per dag de enigen zijn die zich buiten wagen.

Stel dat wij klimaatvluchtelingen zouden zijn, dan rijden we wel de koele kant op, maar het werkt niet: de warmte komt ons dubbel tegemoet. We zijn ingesloten.
En ik kan natuurlijk schertsend veronderstellen dat het aan óns ligt, dat het overal waar wij komen warm wordt, maar als het nu eens zo zou zijn, dat dit echt door de opwarming van de aarde komt, en dat we hier te maken hebben met een blijvende tendens, dan liggen de kaarten heel anders.
Morgen zal het net zo warm zijn, maar we moeten dan wel in etappes 800 meter stijgen. Dat is bijna net zoveel als de Pyreneeën bij St-Jean-Pied-de-Port. Overmorgen zien we 40 graden tegemoet en dan moeten we 1200 meter stijgen. Kijk, die meters zullen het probleem niet zijn. Die hebben we veel vaker gemaakt. Maar de hitte. Telkens meer. En meer.

Hoe ziet Europa er over tien jaar uit?

Jan Marten