Zondag 7 juli 2013

Vézelay - Prémery
65 km totaal 683 km

'De wind mee hebben' is zo'n uitdrukking die eigenlijk veel te vaak gebruikt wordt. Toch heb ik er vandaag aardig over zitten mijmeren onderweg.
En dan vooral de mate waarin men wind mee heeft.

Er zijn in de historie allerlei voorbeelden van mensen die zoveel wind mee kregen in hun leven, hun carrière, dat ze op hol zijn geslagen en uiteindelijk eraan onderdoor zijn gegaan. Ik denk daarbij aan Michael Jackson, Amy Winehouse, Elvis Presley.
Als je te veel wind mee hebt, gaat het allemaal heel snel, te snel.

Wij hadden vandaag ook wind mee. Noordoost. Gemiddeld recht van achteren, maar aangezien de wegen hier nogal bochtig zijn, zit er een grote variatie in.
Windkracht 3, aanwakkerend tot 4.
Dat is voldoende om heuvelopwaarts (vandaag 5 tot 8%) een goede steun in de rug te voelen. Een beetje zoals een elektrische fiets met lichte trapondersteuning moet voelen.
Maar, en dat was voor mij verrassend, heuvelafwaarts werkt het anders: dan zou je sneller gaan de wind. Je voelt dus in feite tegenwind. Wat betekent dat je dan niet ondersteund wordt maar geremd. En dàt is nou juist gewenst. Meestal werd de snelheid zonder trappen en remmen beperkt tot de veilige limiet van 35 km/u.
Het is minder inspannend en spaart de remblokken. Je kunt je snelheid fors beïnvloeden door je zithouding. Groot maken en rechtop zitten verhoogt de snelheid heuvelop, maar verlaagt die heuvelaf.
Dit kan alleen bij ideale omstandigheden: windkracht en -richting in combinatie met de juiste hellingspercentages. Wij hadden vandaag de ideale omstandigheden! De aanwakkerende wind schoot ons juist te hulp bij de laatste hellingen naar boven. De wind zorgde ook voor verkoeling: de zon scheen altijd fel en het was 30 graden.

Omdat we vandaag een relatief korte rit hadden, waren we om 14:45 op de camping. Niet helemaal uitgeblust, dus met genoeg energiereserve!
Ik zou zelf het stadje te voet gaan bekijken, maar aangezien de bebouwing hier enige gelijkenis vertoont met die van ons lintdorp Assendelft (één 8 km lange dorpsstraat), zag ik daar maar van af. Bovendien: we stonden vlak naast het lokale 'plan d'eau' aan de Nièvre. Dat wordt natuurlijk zwemmen! En zonnen op de ligweide! Ik ben tweemaal in slaap gevallen. We eten heerlijke paella, met vis en kip. Joke probeert de kip een beetje van mij weg te houden, maar tevergeefs: ik zie toch heel veel stukjes dood gevogelte op mijn bord. Er is nergens bier te koop, noch andere drank. Dus verdelen we ons half flesje wijn en ons laatste blikje Orangina. Als dat het dieet van Amy Winehouse was geweest, had ze nu nog heel mooie muziek gemaakt...

Tot 23:00 zitten we buiten. Lekker bruin te wezen (maar nu ziet niemand dat). Dit is echt een dag waarin we alles voldoende mee hadden.

Jan Marten