Maandag 8 juli 2013

Prémery - Nevers
34 km totaal 718 km

Na een heerlijke nachtrust op onze super luchtbedjes, waarop ik veel beter slaap dan vorig jaar op de selfinflating matjes, moet ik opeens denken aan de spartaanse opvoeding die onze jongens hebben genoten. Zij moesten in onze vakanties altijd op de allerdunste selfinflating matjes liggen. En als ze klaagden snerpte ik steevast: 'Als jullie zolang in die tent kunnen liggen stinken, zijn die matjes prima.' Bij dezen: sorry hiervoor - luchtbedjes slapen echt beter.
We zijn vroeg op, want het wordt warm en we willen vroeg in Nevers zijn om de stad te bekijken. De buurman, een Franse opa met zijn kleindochter van 13, die in 2 maanden naar Santiago fietst (de eerste Fransen trouwens die we dit zien doen) vertrekt al om 7 uur.
Net als wij weg willen, zonder ontbijt, groet JM helaas een wat wild uitziende ouder man, lange haren, grijze baard en een snor die ongeveer binnensmonds doorgroeit. Eerst wat Frans gestamel, daarna verder in het Nederlands, want de man is een Vlaming en getrouwd met Friese Hennie. Ze wonen in Frankrijk en zijn al jaren vaste gasten op deze camping. Ze voorzien de gasten van bijbels in diverse talen, want ze zijn evangelische pioniers, campinggasten met een missie. We krijgen een hele verhandeling te horen over hoe we moet bidden, de engel van het licht (satan), over vrouwen die in hun bijeenkomsten alleen via hun mannen wat mogen vertellen. Laat ik maar zwijgen. Tenslotte gaat hij ook nog boekjes voor ons halen. Het voelt alsof je een jehovagetuige aan de deur hebt en er is helemaal geen deur om dicht te doen. Ik beëindig het gesprek vrij abrupt: we willen geen boekskes en we moeten nu toch echt gaan fietsen.
Het fietstochtje is heerlijk. Wind mee, lekker zonnig en om half 12 rijden we de camping van Nevers op, aan de oever van de Loire. In vroegere tijden was dit se plaats waar veel pelgrims de Loire overtrokken. Een gevaarlijke onderneming bij hoog water. Gelukkig is er nu een brug, waar 62 jaar aan gebouwd is.
De temperatuur is inmiddels tropisch en we moeten op het trekkersveld staan, direct aan de rivier, zonder enige schaduw. Toch een leuke plek, omdat er een bont gezelschap is neergestreken.
Al snel gaan we de brug weer over om Nevers te verkennen. Eerst een opticien zoeken, omdat ik op mijn zonnebril ben gaan staan en daardoor een schroefje mist en het ene glas eruit is gevallen. In de eerste brillenwinkel die we tegenkomen worden we heel vriendelijk geholpen. De bril wordt gratis gemaakt. Wat kan een mens daar blij van worden. Het voelt alsof ik een nieuwe bril heb.
Hoogtepunt van Nevers is de kathedraal van St. Cyr-et Ste. Julitte, romaans en gotisch. Het gebouw zelf is mooi, maar wordt wel heel speciaal door de glas-in-lood-ramen die in de jaren 80 gemaakt zijn door vier kunstenaars uit Nevers. Het zijn heel kleurige ramen, die deels bijbelverhalen vertellen en bijbelse motieven verbeelden, maar ook ramen met reeksen figuren. Allemaal zijn ze heel kleurrijk, wat door det zonlicht weer een prachtig effect geeft op het interieur van deze oude kerk. Ik heb nog nooit een kerk gezien met zoveel moderne ramen. Grappig is dat we later vanuit onze tent de kathedraal kunnen zien en daarbij ook die kleurige ramen.
Ik probeer een van de ramen te 'lezen'. Het raam over Pinksteren. 11 tongen van vuur. Petrus in het midden tussen 11 apostelen. De 12e tong van vuur schijnt in het raam ernaast te zitten, maar die is uit het zicht: daar wordt gewerkt.
We bekijken ook de crypte van de kerk. Een mooi beeld van Jezus die van het kruis is gehaald met de vrouwen eromheen en Jozef van Arimethea.
Boven deze crypte is een apsis met een ook weer heel mooie 12e-eeuwse fresco van de opstanding van Jezus. Dood en leven - zo dicht bij elkaar - zo mooi verbeeld.
Na deze indrukken komen we weer terug op de aarde: boodschappen, ijsje eten, biertje doen.
We willen op tijd eten en morgen heel vroeg vertrekken. Strakke planning. Maar dan hebben we opeens een Nederlandse buurman, een jongen van 27 die graag zijn verhaal wil vertellen. Hij heeft drie maanden onbetaald verlof genomen om naar Santiago te fietsen en weer terug. Hij is nu op de terugweg.
Hij vertelt wat ons allemaal te wachten staat, over het genieten soms, over het afzien soms.
Dan gaan we eten.
Daarna vertelt hij verder over het waarom hij op reis is gegaan, over keuzes maken in het leven.
We gaan afwassen.
En weer komt hij vertellen, over zijn leven tot nu toe. Een indringend gesprek.
Het is leuk zijn ervaringen van deze reis te horen en ook de lering die hij eruit heeft getrokken: je kunt met heel kleine dingen zo blij zijn, je voelt je nooit alleen en hij zou de tocht zo weer opnieuw doen.
Met deze wijze woorden van een 27 jarige kruipen we ons tentje in en kijken nog even samen door ons mini 'raampje' naar de donkere kathedraal.

Joke