Zaterdag 20 mei 2023

Venetië - Vicenza 76 km totaal 76 km

Natuurlijk checken we voor vertrek de weersvooruitzichten. De afgelopen twee dagen kregen we herhaaldelijk bezorgde berichtjes. Noord-Italië: overstromingen en aardverschuivingen. En natuurlijk hadden wij dit nieuws ook meegekregen, maar in de rangorde van zorgen stond dit niet op nummer één. Nog niet.

Wij waren vooral bezig met hoe we in Venetië moesten komen. Maandag hadden we onze nieuwe tweedehandse auto opgehaald. Na twaalf jaar paarse Panda voelde het steeds minder goed om fossiel naar het startpunt van onze fietstochten te rijden.

Het is een Kia Niro geworden. Volledig elektrisch. Onze zorg was dus de laatste dagen vooral laadpassen regelen en rustpauzes te plannen in de buurt van snelladers.

Dat is allemaal gelukt. Alleen bij aankomst in het hotel bleek onze ‘granny’-kabel al snel te stoppen met laden. Met een granny laad je via een gewoon stopcontact op, heel langzaam. Vandaar de naam ‘granny’

Nu ik inmiddels bijna drie jaar oma ben, vind ik deze benaming op zijn minst beledigend.

Het wordt nog erger. De officiële term voor de granny is ‘druppellader’. Ik zie ineens een oud omaatje voor me, met een rimpelige neus, waar natuurlijk een druppel uithangt. En mijn fantasie gaat verder. Druppels. Ik wil het niet weten waar ze allemaal uit kunnen komen.

We moesten dus rond 19:00 uur op zoek naar een laadpaal. In Italië zijn die nog lastig te vinden. We zien hier ook zelden EV’s.

Toch lukte het en na een half uur was de accu weer op 80%.

Vandaag geen zorgen om laadpalen. Op eigen kracht hopen we met de fiets Vicenza te bereiken.

Het weer is nu wel een punt van zorg. Naast het weerbericht lees ik ook wat achtergrondinformatie over de overstromingen in Emilio-Romagna. Waarom juist daar? Ik lees over de verzadigde atmosfeer na een periode van droogte. Over 200 millimeter water in 48 uur. En dat Emilio-Romagna tot de meest gebetonneerde gebieden van Europa hoort. En dan zijn ook nog de monoculturen van de landbouw niet gunstig. Bovendien: er schijnt volgende week nog meer regen te komen.

Voor ons is het niet de eerste keer dat we al fietsend geconfronteerd worden met overstromingen. Ze waren dan net voorbij of ze werden door zandzakken nog even vertraagd.

Deze keer hopen we ook de dans te ontspringen, want we gaan maar een heel klein stukje door Emilio Romagna. Wij fietsen iets noordelijker.

Vandaag is de route Hollands vlak. In de verte zien we de Alpen. Nauwelijks wind. Veel leuke stroompjes die wel behoorlijk hoog staan. We zien wegen die recent overstroomd zijn, maar alle wegen zijn begaanbaar.

Een goede temperatuur, met af en toe wat miezer.

Al om 16:15 uur rijden we de camping op. Voor ons doen heel vroeg. We koken een snelle hap en gaan met de bus naar Vicenza, omdat daar een jazzfestival is.

Vooral JM’s verwachtingen zijn hooggespannen. Op ieder pleintje de meest fantastische muziek met heerlijke biertjes of wijntjes.

Hij moet al snel zijn beeld bijstellen. Vicenza is wel een mooie stad, ook als het regent, maar het is rustig op straat en behalve een Italiaanse variant op ‘Orgeljoke’ horen we nergens live muziek. Toch zitten we, na anderhalf uur dwalen, met een biertje en wijntje onder de parasol van een hamburgertent te luisteren naar een jazztrio waar niks mis mee is.

We missen de laatste bus en nemen een taxi naar de camping. Hybride.

Joke