Dinsdag 13 juli 2021

Lelystad - Deventer
fiets 78 km totaal 657 km
boot 3 km totaal 136 km

Met een beetje tegenzin staan we op. Er is erg slecht weer voorspeld en dan moeten we ook nog door Oostelijk Flevoland. Hoe inspirerend kan dat zijn.
Wel zijn we blij dat we Lelystad verlaten. Overigens is camping ‘t Oppertje helemaal oké. Ik denk stiekem dat hier bijna alleen Lelystatters (ja, zo schrijf je dat) staan.
Gelukkig hoeven we niet meer door Lelystad, maar gaan we gelijk de natuur in: het Larserbos. Dit bos is in de jaren 60 aangelegd voor het dorp Larsen, een dorpsbos dus. Het dorp is er alleen nooit gekomen.
Zo fietsen we door een prachtig stukje natuur. We horen de vogels volop fluiten, althans als het fietspad niet te dicht langs de drukke N302 loopt.
Gelukkig overheerst het blije ik-fiets-in-de-natuur gevoel.
Dit duurt niet lang, want opeens staan er palen met lampen midden in het groen. En al snel zien we dat het niet gaat om een illegaal landingsbaantje van de poldermaffia, maar verschijnt Lelystad Airport glorieus aan de horizon. Hoewel, glorieus?
Eerder sneu, maar van mij mag het zo blijven.

Even later gaat onze route door het Harderbos. Natuurmonumenten heeft dit bos vanaf de aanleg in de vruchtbare klei bewust laten verwilderen. En kennelijk levert dit een enorme variëteit aan planten, insecten en vogels op. Grote gedeelten mag je niet in, om de rust voor de vogels te garanderen.
Onze verbazing is dan ook groot als we even later een luxe hotel passeren, compleet met golf- en schietarrangementen.

Het is een dag van weinig ontmoetingen. En soms is dat heel fijn. Het is grappig dat we als vakantiefietsers vaak aangesproken worden. Meestal zijn het leuke gesprekjes, zelden zijn ze vervelend.
Gistermorgen in Enkhuizen gebeurde ons dat laatste. Toen we stopten bij de AH kwam een oude man op ons af en sprak JM aan: ‘Weet jij wat jij moet doen…? Een tandem kopen en háár laten fietsen, ha, ha’. Mijn reactie, ‘er zijn ook mensen die dit leuk vinden, hoor’ kwam bij hem niet binnen. Hij tetterde door over zijn pensioen. 28 jaar genoot hij er al van. Shell had het goed geregeld. Zijn pensioen was de laatste jaren € 700 per maand gestegen en dat van zijn buurman maar € 7. Ik probeerde tussendoor zinnetjes te zeggen als ‘wat een bofferd bent u’ en ‘wat een cadeautje, zo’n pensioen’.
Maar hij ging onverdroten door.
Dan maar lomp afbreken dit gesprek: ‘En nu ga ik mijn boodschappen doen, fijne dag verder.’

We naderen het Veluwemeer en JM heeft weer een pontje ingepland, van Biddinghuizen naar Nunspeet.
Tegen alle weersverwachtingen in is het nog steeds droog. Wel is het heel dampig. We varen langs het onbewoonde eilandje waarop JM eens tijdens een van zijn zeiltochtjes met de jongens overnachtte. Nostalgie.

Weer op het oude land aangekomen merken we dat we hier blijer van worden dan van het nieuwe land. Oude bossen, kneuterige boerderijtjes en vooral de oude kerkjes. Zo bereiken we de gezellige stadscamping van Deventer.

Nadat de tent is opgezet nemen we natuurlijk weer een pontje naar de andere kant van de IJssel, dat naast de camping vertrekt.
Hier kunnen we ons hart ophalen: prachtige historische panden, verrassende straatjes en sfeervolle pleinen.
Zal Lelystad ooit ook zo worden ervaren?

Joke