Zondag 4 juli 2021
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
05 Juli 2021 | Nederland, De Koog
Medemblik - De Koog
Fiets 62km totaal 198 km
Boot 4,5 km totaal 5 km
Toen ze gisteren het hek van de camping afsloot, viel het me meteen op. Het begon op dat moment behoorlijk te regenen. Ieder ander zou haastig naar binnen zijn gelopen om een jas te halen of daar de bui hebben afgewacht. Maar zij ging onverstoorbaar door. Aan geen enkel gebaar was te zien, dat plotseling druppels op haar neervielen. Ook ging haar blik niet naar boven om de hoedanigheid van de bui in te schatten.
Ze maakte geen haast, ook niet toen de nattigheid met een factor twee in hoeveelheid naar beneden kwam.
Het slot werkte niet, ze riep wat naar iemand in de deuropening, twintig meter verderop en liep er vervolgens in rustige pas heen.
Ze kwam weer terug, niet met een paraplu, maar met een andere sleutel en sloot vervolgens met één geroutineerde beweging af.
Ik zag dat haar shirt aardig doorweekt was geworden. Maar zelfs de laatste meters terug liep ze in een tempo, waarmee een doorsnee toerist door Amsterdam loopt. Alsof er totaal geen nattigheid bestond.
Nu we aan het ontbijt zitten, droog en in het zonnetje, komt ze langs en vraagt of alles naar wens is.
Zeker, Joke heeft net biologische kwark, aardbeien en broodjes bij haar gekocht. En dat eten we nu smakelijk op. De fietsen staan naast de picknicktafel. Het was me net opgevallen dat het dopje van een van de achterstandaards naar boven is geschoven. Kapot dus. Gat in het rubber.
Ik vraag aan haar een hamer om het geval op de goede plaats te zetten.
Met het plaatje van gisteravond in herinnering durf ik haar daar wel om te vragen. Binnen dertig seconden komt ze terug met een eersteklas exemplaar. Ze kijkt even mee.
Ik moet de dop wel vastzetten, zeg ik, misschien kan dat met een tie wrap.
Nee, zegt zij, dat gaat niet. Dat breekt bij deze constructie: een slangklem moet er boven, dan zit-ie muurvast. En ze voegt eraan toe terwijl ze wegloopt: je moet denken in oplossingen, niet in problemen.
Ik neem een slokje van mijn koffie en daar komt ze al weer terug met een grote doos gesorteerde slangklemmen met bijbehorende schroevendraaier.
Terwijl ik de klem monteer vraagt Joke haar wat over de camping. Ze heeft hem twee jaar en runt die in haar eentje. Hiervoor heeft ze de zeevaartschool gedaan en is ze jarenlang stuurman geweest op
zee, op een zeilschip.
Nu snap ik het: je moet je niet laten opjutten door nattigheid. Nat wordt je toch wel.
Overmorgen gaan we met een bootje van Texel naar Vlieland. Er is windkracht zeven voorspeld. We zullen nog aan haar terugdenken.
Jan Marten
Fiets 62km totaal 198 km
Boot 4,5 km totaal 5 km
Toen ze gisteren het hek van de camping afsloot, viel het me meteen op. Het begon op dat moment behoorlijk te regenen. Ieder ander zou haastig naar binnen zijn gelopen om een jas te halen of daar de bui hebben afgewacht. Maar zij ging onverstoorbaar door. Aan geen enkel gebaar was te zien, dat plotseling druppels op haar neervielen. Ook ging haar blik niet naar boven om de hoedanigheid van de bui in te schatten.
Ze maakte geen haast, ook niet toen de nattigheid met een factor twee in hoeveelheid naar beneden kwam.
Het slot werkte niet, ze riep wat naar iemand in de deuropening, twintig meter verderop en liep er vervolgens in rustige pas heen.
Ze kwam weer terug, niet met een paraplu, maar met een andere sleutel en sloot vervolgens met één geroutineerde beweging af.
Ik zag dat haar shirt aardig doorweekt was geworden. Maar zelfs de laatste meters terug liep ze in een tempo, waarmee een doorsnee toerist door Amsterdam loopt. Alsof er totaal geen nattigheid bestond.
Nu we aan het ontbijt zitten, droog en in het zonnetje, komt ze langs en vraagt of alles naar wens is.
Zeker, Joke heeft net biologische kwark, aardbeien en broodjes bij haar gekocht. En dat eten we nu smakelijk op. De fietsen staan naast de picknicktafel. Het was me net opgevallen dat het dopje van een van de achterstandaards naar boven is geschoven. Kapot dus. Gat in het rubber.
Ik vraag aan haar een hamer om het geval op de goede plaats te zetten.
Met het plaatje van gisteravond in herinnering durf ik haar daar wel om te vragen. Binnen dertig seconden komt ze terug met een eersteklas exemplaar. Ze kijkt even mee.
Ik moet de dop wel vastzetten, zeg ik, misschien kan dat met een tie wrap.
Nee, zegt zij, dat gaat niet. Dat breekt bij deze constructie: een slangklem moet er boven, dan zit-ie muurvast. En ze voegt eraan toe terwijl ze wegloopt: je moet denken in oplossingen, niet in problemen.
Ik neem een slokje van mijn koffie en daar komt ze al weer terug met een grote doos gesorteerde slangklemmen met bijbehorende schroevendraaier.
Terwijl ik de klem monteer vraagt Joke haar wat over de camping. Ze heeft hem twee jaar en runt die in haar eentje. Hiervoor heeft ze de zeevaartschool gedaan en is ze jarenlang stuurman geweest op
zee, op een zeilschip.
Nu snap ik het: je moet je niet laten opjutten door nattigheid. Nat wordt je toch wel.
Overmorgen gaan we met een bootje van Texel naar Vlieland. Er is windkracht zeven voorspeld. We zullen nog aan haar terugdenken.
Jan Marten
-
06 Juli 2021 - 07:16
Henny:
Leuk om jullie reisverslagen weer te lezen! Veel plezier. -
06 Juli 2021 - 10:34
Hilde:
Ach, had ik maar een paar genen van deze vrouw-uit-een-stuk geërfd.. Hebben jullie wat van de aanblik van haar zeebenen meegenomen op jullie tocht? -
22 Juli 2021 - 16:42
Ab Kuling:
Heerlijk om weer in stereo van jullie te lezen. Ben net begonnen met dag één en zo verder.
Minstens zo goed verwoord en boeiend als Ilja Leonard over zijn tocht van Leiden naar Genua via Rome. Volgens mij zijn jullie in staat om boeiend te schrijven over mijmeringen tijdens de afwas.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
