Donderdag 2 mei 2019

Heidelberg - Oedheim 90 km
totaal 523 km

Met veel genoegen denk ik terug aan Heidelberg. Dit was vroeger wel anders. De ‘Heidelberger’ was de Heidelbergse catechismus, een belangrijk document in reformatorisch kringen.
Ellende, verlossing en dankbaarheid zijn mij met de paplepel ingegoten.
Ellende maakte je alleen maar depressief en was niet bevordelijk voor je zelfvertrouwen. Verlossing was mij te passief en lijdzaam. En altijd maar dankbaar moeten zijn kwam me als kind ook mijn neus uit.
Vanaf nu heb ik een nieuw beeld van de ‘Heidelberger’: onze aardige campingbaas, van wie we vanmorgen heel hartelijk afscheid nemen.
Een heel behulpzame en relaxte man. Hij rekent een habbekrats voor twee overnachtingen, wat wijntjes, biertjes en verse broodjes.
En van dankbaarheid moet hij niets hebben.
Een Heidelberger naar mijn hart.

Vandaag wordt het geen heel lange fietsdag. Ruim zeventig kilometer. Nog steeds vrij vlak.
We fietsen langs de Neckar. Prachtige fietspaden, rustige wegen. Een liefelijk groen landschap met geurende bloemen, bomen met bloesem en fluitende vogels. Droog. Zonnig. Perfect genieten.
Om de komende nachten toch wat warmer te slapen, gaan we vandaag op zoek naar een slaapzak erbij.
Eberbach is een vrij grote plaats op de route. Eerst naar de grote fietsenzaak. Blijkt niet ver. Wel behoorlijke klim. Nee, geen slaapzakken, waarschijnlijk wel bij de Hagebaumarkt. Zit een stukje verder. JM belt. Ja, ze hebben slaapzakken. We rijden in de aangewezen richting. Weer klimmen. Geen Hagebaumarkt. Toch maar Google Maps. Het is twee kilometer terug. Eindelijk gevonden. Alleen mummieslaapzakken, maar die willen we niet. Dan nog maar even bij het Kaufhaus kijken. Een grote supermarkt met ook non-food. Geen slaapzakken.
We besluiten niet langer op zoek te gaan. Al met al zijn we twee uur verder en geen meter opgeschoten. Het kost zelfs nog een half uur om weer op de route te komen.

Dan is het weer genieten zoals vanmorgen. Het valt mij op dat JM eigenlijk meer aan het varen is dan aan het fietsen.
In de Neckar zijn veel stuwen. Steeds weer kijkt hij of naast de stuw een rail zit. Zoiets zagen we gisteren in Heidelberg voor het eerst. Via een karretje op rails worden kano’s langs de stuw geloodst.
JM heeft in gedachten al een tocht gepland met zijn Klepper (opvouwbare zeilkano) stroomafwaarts de Neckar af. Campings genoeg en zo veel spectaculairder dan een tochtje op de Kagerplassen.
In de loop van de dag hoort hij ook nog dat Jelte (onze jongste zoon) een nieuwe aankoop heeft gedaan: een Skippy. Skippy is een opblaasbare catamaran. JM’s dromen over spannende zeiltochten nemen alleen maar toe.

Door onze mislukte slaapzakkenjacht wordt het toch weer veel later dan gedacht.
We besluiten een camping eerder te nemen, in Neckarmühlbach.
Als we bij de camping aankomen, staat het gras een meter hoog en zit alles dicht. Deze camping bestaat niet meer. Dan toch nog tien kilometer verder. En het loopt al tegen zevenen.
Dan begint het ook nog te plenzen.
We fietsen stevig door en bereiken net om 20.00 uur camping Oedheim. We hebben geluk dat we er nog op mogen, want daarna gaat het hek potdicht.
Er blijkt nog een fietsstel net aangekomen. Uit België.
Zij hebben het enige plekje met overdekte picknicktafel.
Daarom besluiten wij toch maar de campingkantine op te zoeken.
In een enorme ruimte, met gebeamde voetbal-tv op een groot scherm, zitten vier mensen en zijn er twee voor de bediening.
Ze willen nog wel wat eten maken, ondanks het ‘late tijdstip’. Biertje en wijntje erbij en wij zijn weer helemaal gelukkig.

Joke