Dinsdag 7 juli 2015

Arnés
3 km totaal 448 km

Vandaag heb ik mijn badpak gerepareerd. Deze vakantie heb ik het badpak al meer aan gehad dan de vorige vijf vakanties bij elkaar. Wij hadden altijd net de koudste en natste zomer voor de streek waar we doorheen fietsten. Dit jaar anders. In de kranten is het voorpaginanieuws: een 'ola de calor' (hittegolf).
Het repareren is nodig, omdat diverse naadjes zwakke plekken vertonen. Natuurlijk heb ik voor dergelijke klusjes zo'n standaard vakantie naaisetje. Het enige handige eraan is het doosje zelf, het is licht en compact. Erin zit een kartonnetje met vijf kleuren garen van inferieure kwaliteit, waarvan ik alleen de zwarte kan gebruiken voor onze beperkte garderobe. Verder twee naaldjes, zo'n onhandig ding om de draad in de naald te krijgen (veel zonlicht en een leesbril werken beter) en iets wat de naam 'schaartje' niet waard is. Het ziet er wel uit als een schaartje maar kan niets en zeker niet knippen, bovendien hebben we altijd een nagelschaartje bij ons. Tenslotte twee knoopjes, twee drukknoopjes, twee veiligheidspeldjes en vier knopspelden. Eigenlijk is één goed klosje zwart garen met een naald voldoende. Dit alles geeft aan hoe ik op zo'n dag als vandaag, onze eerste rustdag in een ontzettende tutmodus ben beland.
Toch is dit getut een essentieel onderdeel van onze reis, omdat je over alles wat je meeneemt dubt, of het nodig is, handig is en vooral: of het niet te veel weegt.
Het toppunt van efficiency is toch wel mijn vuilniszak. Na een fietstocht is alles wat we aan ons lijf hebben niet meer om beet te pakken. We pellen het af en vervolgens stop ik al het textiel, inclusief veiligheidshesjes en handschoentjes in de vuilniszak. Deze laat ik vervolgens vollopen met warm water en spuit er wat super geconcentreerd outdoor wasmiddel bij. Ik knoop de vuilniszak dicht en ga er een minuut of vijf mee rollen. Mijn wasmachine. Daarna spoelen en fris. Tenslotte gaan onze Teva sandalen in het sop. Pas daarna zijn we zelf aan de beurt. Niet in dit sop dus, zoals ik vroeger als derde in de teil moest in het vuil van mijn broer en zus, nee gewoon lekker de douche en graag daarna in het inmiddels gerepareerde badpak in het zwembad.
De dag bestaat uit luieren, lezen, nagels lakken, de verdere route wat aanpassen aan de tropische temperaturen. Dit betekent wel twee campings minder, omdat we dan weer extra hellingen moeten nemen. We maken nog wat reserveringen via booking.com. Nog steeds een ideale manier om goedkope overnachtingen te vinden en heel grappig dat je bij aankomst ook al echt verwacht wordt. Voor de echt avonturiers vast helemaal geen optie, maar voor mij werkt dit beetje zekerheid als de worst die je een hond voor houdt. Ik moet de bestemming halen, anders is het zonde van het geld.
Ik blijf tenslotte Hollander.
Het wordt steeds benauwder en de vliegen zijn zo irritant dat mijn zo gewenste middagdutje niet lukt. De lucht betrekt en wat we niet meer voor mogelijk houden gebeurt. Onweer, storm en een wolkbreuk. Een half uur lang. Even verkoeling. Na een uur is het weer zinderend warm.
Rond half acht even shoppen in Arnés. Het prachtige plaatsje dichtbij. Gisteravond deden we hier wat boodschappen in het ieniemienie-winkeltje dat speciaal voor ons weer werd geopend. Daarna uren geborreld in het van buitenaf nauwelijks te herkennen dorpscafé met weer een ma Flodder achter de tap, tv keihard aan, veel oude mannetjes, een vrouw die loten verkoopt voor het goede doel. Wij pimpelen rustig door, lezen de plaatselijke krant en onze ergste honger wordt gestild met kaaskroketjes.
Als we hem al redelijk voelen zitten gaan we op zoek naar een restaurantje. Bij het eerste restaurantje horen we van de oude mannetjes op een bankje ernaast dat ze op vakantie zijn, maar in het volgende straatje is er nog een. Al snel zien we een heel uitnodigend bord buiten met het 'menú del dia'. Alleen de deur van het restaurant zit potdicht. En dat om 21.30 uur! Hét tijdstip waar ze hier zo ongeveer gaan denken aan eten.
We gaan terug naar de camping. Misschien is daar toch nog iets te krijgen, hoewel ik alleen een bord met broodjes heb zien staan.
Om 22 uur zitten we heerlijk te eten van een enorme salade met daarna verrukkelijke tonijn. Lekkere fles 'vino tinto' erbij.
Vanavond doen we dat gewoon nóg een keer, alleen dan met groene asperges met garnalen als hoofdgerecht.
Wij hebben deze dag de omzet van de camping verdubbeld, gewoon omdat er heel weinig mensen zijn en omdat we de hele dag dóór onszelf verwend hebben met frisse watertjes, drankjes en ijsjes. En dat allemaal binnen ons budget.
En dan hebben we ook nog voor ons diner even bij de buren gezeten. De eerste Nederlanders sinds anderhalve week. Hij heeft ook in drie jaar naar Santiago gefietst met een club mountainbikers, voor het goede doel. Wel even lekker om weer in je eigen taal te kletsen en vooral om zo'n boeiend verhaal te horen.

Joke