Zondag 28 juni 2015
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
30 Juni 2015 | Spanje, San Dalmay
Oegstgeest - Etampes
530 km per auto
Na een voorspoedige rit komen we aan in Etampes, net onder Parijs, ideaal gelegen als doortrekplaats. (Hiermee bedoel ik dus niet enige vorm van sanitair.) Het is 20:30 u en het hotel is makkelijk te vinden. We zetten de auto in de parkeergarage, en onze, door Joke zorgvuldig geselecteerde en verpakte, doortrekbagage op de hotelkamer. We gaan in het aardige plaatsje meteen op zoek naar een restaurant voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
We komen terecht bij een Japanse eetgelegenheid. Lekker, sushi! Het is een all-you-can-eat-constructie, met een geldelijke straf op het eten dat je na beëindiging van de maaltijd op je bord laat liggen, en wel per gerecht. We kiezen uit de menukaart met foto's van de verschillende sushi's. Oei, dat is moeilijk: de formaten op de kaart zijn slecht in te schatten. Met de mogelijke financiële consequenties in ons achterhoofd hadden we graag een toevoeging gezien: 'Sushi Saumon, 5x4x3,5 cm'. Of 'Riz Japonnais, schaal 1:25'. Joke kiest bescheiden. Echt Joke. Ik kies bescheiden-plus. Ja, als de portemonnee in het geding is, ga zelfs ik minder eten! Na de bestelling volgen enkele spannende minuten. In onze visioenen zien we al een hele batterij knipmessende Aziatische obers aankomen, die van her en der tafels aanschuiven en de ene na de andere schotel bij, naast en tussen ons inzetten. Waarna ze zorgvuldig controleren of wij alles wel tot op de bodem opeten. Dit visioen wordt versterkt door het enige bestek wat voor ons ligt: stokjes! 16x0,2x0,2 cm...
Gelukkig: er komt maar één ober en hij heeft een voor ons goed behapbare hoeveelheid. Met het knipmessen valt het ook wel mee. Het personeel bedient hier namelijk nogal ongeïnteresseerd en je moet moeite doen om sowieso een bestelling te kunnen plaatsen. Joke wordt overmoedig. Ze bestelt een karaf water.
Het smaakt allemaal prima. Een karafje slobberwijn erbij maakt het nog een beetje Frans. Toch blijft de angst om iets óver te laten ongezegd boven tafel hangen. Met onze stokjes nuttigen we dus zorgvuldig de zalm (dat is eenvoudig), de avocado (iets moeilijker) en de rijstkorrels (een tijdrovende klus). Joke ziet nog een flink stukje avocado liggen op de schaal. Nee nee, er mag niets overblijven. Snel, opeten voor de ober het ziet! Joke stopt het groene goedje in één hap in haar mond. Ze is even stil. Daarna komen de restanten groen haar uit ogen, oren, neus en mond. Het is wasibi...
Gelukkig hebben we een karaf water en is de brand na een uurtje geblust.
Zou dit misschien ons thema worden voor de komende weken: Je denkt iets leuks, iets lekkers, te zien, maar het blijkt onmogelijk, een zinsbegoocheling? Je wil graag met 39 graden een berg van 800 meter hoog op fietsen, maar je zakt na 100 meter al in elkaar? Je hoopt op een dorpje met een schaduwrijk pleintje maar het blijkt een fata morgana te zijn die zich tussen je oren genesteld heeft?
We rekenen af met de ober en verlaten het restaurant, maar niet voordat we het laatste beetje water hebben opgedronken. Je kan nooit weten...
Jan Marten
530 km per auto
Na een voorspoedige rit komen we aan in Etampes, net onder Parijs, ideaal gelegen als doortrekplaats. (Hiermee bedoel ik dus niet enige vorm van sanitair.) Het is 20:30 u en het hotel is makkelijk te vinden. We zetten de auto in de parkeergarage, en onze, door Joke zorgvuldig geselecteerde en verpakte, doortrekbagage op de hotelkamer. We gaan in het aardige plaatsje meteen op zoek naar een restaurant voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd.
We komen terecht bij een Japanse eetgelegenheid. Lekker, sushi! Het is een all-you-can-eat-constructie, met een geldelijke straf op het eten dat je na beëindiging van de maaltijd op je bord laat liggen, en wel per gerecht. We kiezen uit de menukaart met foto's van de verschillende sushi's. Oei, dat is moeilijk: de formaten op de kaart zijn slecht in te schatten. Met de mogelijke financiële consequenties in ons achterhoofd hadden we graag een toevoeging gezien: 'Sushi Saumon, 5x4x3,5 cm'. Of 'Riz Japonnais, schaal 1:25'. Joke kiest bescheiden. Echt Joke. Ik kies bescheiden-plus. Ja, als de portemonnee in het geding is, ga zelfs ik minder eten! Na de bestelling volgen enkele spannende minuten. In onze visioenen zien we al een hele batterij knipmessende Aziatische obers aankomen, die van her en der tafels aanschuiven en de ene na de andere schotel bij, naast en tussen ons inzetten. Waarna ze zorgvuldig controleren of wij alles wel tot op de bodem opeten. Dit visioen wordt versterkt door het enige bestek wat voor ons ligt: stokjes! 16x0,2x0,2 cm...
Gelukkig: er komt maar één ober en hij heeft een voor ons goed behapbare hoeveelheid. Met het knipmessen valt het ook wel mee. Het personeel bedient hier namelijk nogal ongeïnteresseerd en je moet moeite doen om sowieso een bestelling te kunnen plaatsen. Joke wordt overmoedig. Ze bestelt een karaf water.
Het smaakt allemaal prima. Een karafje slobberwijn erbij maakt het nog een beetje Frans. Toch blijft de angst om iets óver te laten ongezegd boven tafel hangen. Met onze stokjes nuttigen we dus zorgvuldig de zalm (dat is eenvoudig), de avocado (iets moeilijker) en de rijstkorrels (een tijdrovende klus). Joke ziet nog een flink stukje avocado liggen op de schaal. Nee nee, er mag niets overblijven. Snel, opeten voor de ober het ziet! Joke stopt het groene goedje in één hap in haar mond. Ze is even stil. Daarna komen de restanten groen haar uit ogen, oren, neus en mond. Het is wasibi...
Gelukkig hebben we een karaf water en is de brand na een uurtje geblust.
Zou dit misschien ons thema worden voor de komende weken: Je denkt iets leuks, iets lekkers, te zien, maar het blijkt onmogelijk, een zinsbegoocheling? Je wil graag met 39 graden een berg van 800 meter hoog op fietsen, maar je zakt na 100 meter al in elkaar? Je hoopt op een dorpje met een schaduwrijk pleintje maar het blijkt een fata morgana te zijn die zich tussen je oren genesteld heeft?
We rekenen af met de ober en verlaten het restaurant, maar niet voordat we het laatste beetje water hebben opgedronken. Je kan nooit weten...
Jan Marten
-
30 Juni 2015 - 10:07
Coreisha:
Arme Joke! Hoe kan dat nou? Jullie (joke) hebben nog wel een mini cursus sushi rollen van mij gehad!
Als jullie terug zijn zullen we een uitgebreide cursus geven, om wasabi incidenten in het vervolg te voorkomen...
Ik denk niet dat het jullie thema zal worden, maar voor de zekerheid, succes!!!
Liefs,
Coreisha
-
30 Juni 2015 - 11:10
Joost:
de kop is eraf en het belooft hier heter dan wasibi te worden ....
bon courage j & b -
30 Juni 2015 - 11:22
Marja:
Jullie zijn al onderweg! Ik dacht dat jullie morgen pas gingen, maar ziedaar, jullie zitten al halverwege Frankrijk. Heel veel plezier, geen onverwachte ziektes, rampen of gekke dingen dit keer (jammer vioor het verslag dan) en een behouden thuiskomst gewenst. Ik volg jullie!
Groetjes, Marja -
30 Juni 2015 - 12:33
Marianne:
HAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!!
Maar een heeeeele fijne vakantie! XX -
30 Juni 2015 - 14:13
Gerda:
Haha! Het eerste etentje was al geslaagd merk ik. Ik dacht ook dat jullie morgen pas zouden vertrekken.
Ik wens jullie een hele fijne en zonnige vakantie! Geniet ervan! -
02 Juli 2015 - 08:19
Wilma:
Dit herinnert me aan het bezoek dat Pierre Wind aan de bieb in Noordwijk bracht om kinderen smaaksensatie bij te brengen. Met als hoogtepunt (en eindpunt) het proeven van wasibi... Ik zie die kinderen nog gillend door de bieb rennen en de foto van Joke deed me hier weer aan denken.
Een heerlijke vakantie samen met veel leuke verhalen om met ons te delen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
