Vrijdag 18 juli 2014

León - Sta. Colomba de Somoza
80 km totaal 1288 km

Het is weer gedaan met ons luxe leven van slapen in een hotelkamer met airco. Er moet flink gefietst worden.
Iets meer klimmen vandaag, maar wel heel goed te doen. Ook iets meer tegenwind vandaag, maar ook nog haalbaar.
We passeren weer mooie stadjes: Hospital de Órbigo en Astorga. In Astorga bezoeken we de mooie kathedraal. Dat kan pas vanaf vier uur, vanwege de middagpauze natuurlijk. Daarom gaan we natuurlijk weer uitgebreid lunchen.
De verdere dag is weer heerlijk genieten van rust, ruimte en natuur. Je hebt de hele dag om te denken of niet. Ook denken aan de dagen die komen. Morgen gaan we naar het hoogste punt van onze reis: Cruz de Ferro (1504 m), een simpel ijzeren kruis bovenop een boomstam.
Sinds Keltische tijden ligt daar een steenhoop, waar pelgrims nu ook stenen of andere voorwerpen neerleggen met een bepaalde betekenis. Het afleggen van een last.
Wij hebben twee stenen van huis meegenomen. Eén steen uit onze eigen tuin. Voor ons staat die symbool voor de onnodige ballast in de ruim 37 jaar dat wij wat hebben met elkaar.
De tweede steen heb ik de dag vóór ons vertrek meegenomen van het graf van onze overleden vriendin Gonny. Zoals iedereen die ons lief is meegaat in al die eindeloze dagen fietsen, gaan ook zij mee die niet meer leven. Met Gonny heb ik ook een aantal korte fietsvakanties gedaan en ik weet zeker dat zij zo'n tocht geweldig zou vinden. Vandaar een steen voor haar op deze speciale plek.

We hebben via WhatsApp contact met onze fietsmaat Rob. Hij meldt ons dat de door ons geplande albergue al vol zit. We kiezen dan maar voor een camping zeven km naast de route. Als we aankomen, blijken er geen gasten op de camping te zijn, maar we worden wel heel gastvrij ontvangen. Het is wel een ma Flodder gebeuren in een hippieachtige setting, maar heel ontspannen.
Er wordt speciaal voor ons gekookt. En deze zeer gezonde tweede warme maaltijd gaat weer met gemak naar binnen. Een heerlijk fruitsalade met cointreau toe en daarna nog een likeurtje. Dat naast de al genuttigde vino tinto maakt dat we vast goed zullen slapen.
Later op de avond komen er nog drie Nederlandse gasten bij. Zij komen voor een bruiloft morgen. Ze wonen al ruim tien jaar in Sevilla, maar gaan dit jaar weer terug naar Leeuwarden. De warmte maakt dat ze nog tot weinig dingen komen en daarom gaan ze terug. Ik kan me het niet voorstellen, omdat ik dit land zoveel relaxter vind. Ik zou er wel aarden, schat ik in. (Gelooft vast niemand?).
JM kletst nog met de camping-mevrouw die heel goed Duits spreekt.
Ze blijkt getrouwd te zijn met een Duitse musicoloog uit Lübeck, die nu in Valladolid is als straatmuzikant. Zelf is ze politicoloog. Ze hebben vijf jaar terug deze camping gekocht en alleen in de maand augustus is er topdrukte.
We bekijken het allemaal weer met verwondering en zijn steeds weer verbaasd dat je op onverwachte momenten zulke leuke ontmoetingen hebt.

Joke