Zaterdag 17 juli 2021

Velden - Maria Hoop
fiets 60 km totaal 875 km
boot 0 km totaal 134 km

Als ik de tent open doe, zie ik nog steeds het groene gras. Niet dat ik echt bang was dat we onder water zouden komen staan. Maar gisteren waren er zoveel verrassende wendingen in de voorspellingen dat ik er redelijk nerveus van werd.
En dat Velden, de plaats waar we nu zijn, in de NOS-App verschijnt bevestigt mijn unheimische gevoel.
Een nooddijk zien bouwen en zandzakken vullen had ik nooit eerder gezien.

Hier, op ons veldje van het huisjespark, merken we niets van dit alles. We staan met vier tentjes. Twee jongens die het Pieterpad pogen te lopen, maar dat nu een niveautje hoger moeten doen. Een jongen uit Letland. Voor hem is het een eendaags bezoek aan Nederland. Via Santiago de Compostela wil hij Porto bereiken.
Hij is wat onbenaderbaar. In zijn tent slaat hij af en toe heel hard op zijn tassen en gromt daarbij.
Misschien omdat ze te klein zijn, want als hij even later halsoverkop vertrekt, puilen zijn spullen uit de tasjes en hangt er nog van alles los naast. Toch denk ik dat hij Porto wel zal halen, want we schatten dat hij er al zo’n 3000 km op heeft zitten.
De man uit de vierde tent is al vertrokken voordat wij de tent uitgaan. Hij was heen en weer naar Bazel gefietst en had onderweg verschrikkelijke dingen meegemaakt door de overstromingen. Totaal weggevaagde dorpen en wegen.
Hij kon geen slaapplaats meer vinden en treinen reden niet meer.
Deels over de snelweg is hij terug komen fietsen.

JM heeft onze route voor vandaag aangepast. Niet direct langs de Maas, maar zoveel mogelijk iets hoger, parallel aan de Maas. We doen ook stukjes Duitsland. Vandaag kan dat nog zonder gedoe. Vanaf morgen moet je je dan ‘registrieren’.
Het voelt wel wat beklemmend om te fietsen in een strook, waar aan de ene kant het water dreigt en je aan de andere kant gezien wordt als burger uit een land met een hoog coronarisico.
Fietsend In de bossen merk je gelukkig niets van dit alles. De mensen die we tegenkomen zijn vrolijk. Het is lekker weer en het is hun vrije zaterdag of ze hebben vakantie.
De plaatsnamen op de borden lezen we nu ook geregeld in het nieuws.
Ze zullen beter in ons geheugen geprent staan dan andere plaatsen die we passeerden. Voor altijd gekoppeld aan de watersnoodramp van 2021.
In Duitsland wordt het al de grootste ramp van de eeuw genoemd. Vind ik wat voorbarig, want we hebben nog 79 jaar te gaan.

Om de volgende camping te bereiken moeten we wel ergens de Roer over. Helaas is de brug bij Vlodrop niet begaanbaar, dan maar door naar Sint Odiliënberg.
Daar kunnen we de rivier oversteken, want de brug is vrijgegeven. We zijn onder de indruk van de kolkende massa water.

Stil fietsen we verder. Stil met onze gedachten over de impact van de ramp. Je huis of bedrijf onder water hebben staan heeft opeens niets meer te maken met een overspannen vastgoedmarkt.
En mij zul je voorlopig niet meer horen mopperen als er weer een modderplasje in ons tentje ligt.

Zo bereiken we op veilige afstand van het water een lekker rommelige mini-campinkje in een plaatsje met de mooie naam Maria-Hoop.
Maria zal het wel druk hebben deze dagen. Ik hoop voor haar dat ze daarboven wat assistentie heeft voor het aanhoren van zoveel ellende.

Joke