Woensdag 21 juli 2021

Gastel - Borkel
fiets 29 km totaal 1071 km
boot 0 km totaal 135 km

Om half zes word ik wakker van de haan van de buren. We waren gewaarschuwd door de eigenaresse van de camping. ‘Dat vinden wij helemaal niet erg’, was mijn reactie geweest. Na een aantal keer kraaien wens ik het beest een acute hartstilstand toe.
De kippen en moeder en dochter alpaca, die pal naast ons veldje huizen, zijn nog in diepe rust. Kennelijk negeren ze het opgewonden standje van hiernaast en slapen door het gebrul van dat monster heen. Mij lukt dit niet. En het had wel gemogen vanmorgen, want we gaan maar een heel klein stukje fietsen. Een foutje in de route. Kennelijk konden we niet kiezen tussen deze en de volgende camping en zijn ze beide in de route gekomen.
Een heerlijk excuus om lekker uit te slapen. Maar meneer de haan denkt daar anders over en ook de zon heeft andere plannen vandaag. Het is de eerste keer deze vakantie dat we de tent uit branden.
Dan maar opstaan en lekker lang ontbijten. We mogen gratis eieren pakken, die de campingkippen hebben gelegd.
Zittend aan een enorme picknicktafel schuift een ander senior stel bij ons aan.
Ze tetteren beiden aan een stuk door over de Nijmeegse vierdaagse die ze al twintig jaar lopen, over de uit de hand gelopen verbouwing van het huis van hun dochter en dat die toen met man en kind anderhalf jaar bij hen introk en tot overmaat van ramp ook nog zwanger werd.
Het gaat maar door. En ik wil vanmorgen zo graag rustig in het zonnetje ontbijten en de krant lezen.

Pas aan het eind van de morgen stappen we op de fiets. We zijn vandaag zeker niet de enige fietsers. Het lijkt wel of half Brabant boven de 70 vandaag uitgerekend híer met de e-bike aan het rondjes rijden is.
Na een uurtje file rijden kiest JM een mul zandpad. Meestal sputter ik dan gelijk tegen, maar nu volg ik gedwee. Eindelijk weer de rust om oog en oor te hebben voor de omgeving.

Onze eerste stopplaats is de Achelse Kluis. In onze studententijd waren wij beiden met ons dispuut een aantal dagen in deze Sint-Benedictus-abdij.
Het was onze eerste keer in een klooster. Cisterciënzers woonden er, ook wel ‘trappisten’ genoemd. Ze mochten niet praten met elkaar. Hun levensritme werd bepaald door de getijden. Op zeven momenten, verspreid over de dag kwamen de monniken naar de kerk om te bidden en zingen. Tussendoor werkten ze op het land en vóór 1917 ook in de bierbrouwerij. Wij als gasten mochten toen in het gastenverblijf gelukkig wel praten.
We deden mee in dit ritme. De rust die dit ritme gaf was weldadig. Ook al werd je al om 4.00 uur gewekt met een luidklokje voor de metten.
Dat kun je veel beter hebben dan een kraaiende haan.
Nooit heb ik meer zo in positieve zin ervaren dat een dag zo lang kan duren.
Toch ben ik niet het klooster ingegaan, want ik overtreed graag regels. Dat deden we destijds door niet in de ons toegewezen aparte kamers te slapen, maar bij elkaar in bed te kruipen. Met de kuisheid was het toen gauw gedaan.

We wisten al dat de laatste twee broeders naar Westmalle waren vertrokken. De bierbrouwerij, die vanaf 1998 weer in gebruik is, is gebleven. Er is een winkel, zelf normen ze het de ‘bierhal’, die voor JM de hemel nadert. Zoveel soorten trappistenbier hebben we nog nooit gezien.
Voor één keer overtreedt JM een van onze heilige regels: geen alcohol voor de eindbestemming.
We snappen nu de drukte op de fietspaden. Bij de poort zagen we al tientallen e-bikes en eenmaal binnen de muren denk ik even dat dit ik niet in een bierhal, maar in een outlet van Stella fietsen ben beland.
Een vrouw die haar eigen exemplaar parkeert, verzucht: ‘Het lijkt wel een plaag, die fietsen’.
Vandaag geen stilte in de Achelse Kluis.

Joke