Zondag 6 mei 2008
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
07 Mei 2018 | Portugal, Évora
Beja - Évora 87 km
totaal 606 km
We schrikken van de prijs als we vanmorgen precies om acht uur bij de receptie van de camping staan. € 7,36. We krijgen wonderwel de ter plekke gemaakte kopieën van onze paspoorten terug. Ze hebben de hele nacht in een bakje op de balie gestaan. Dat is nog minder erg dan het feit dat we bijna overal onze paspoorten moeten laten scannen. We kunnen onze meegenomen kopietjes met doorgestreept BSN wel weggooien. Dat werkt echt niet.
Het dark web raakt overspoeld met paspoortkopieën van ons.
Het beste kunnen we na iedere vakantie een andere identiteit aannemen.
Toen we hier gisteren de camping opreden moest ik wel even slikken.
Iedereen kan de camping op en af en er stond een handje vol aftandse caravans.
Het badderhok is een oude zooi met soms gaten in een plank, waar waarschijnlijk ooit een wastafel heeft gezeten, maar gelukkig zijn er nog wel wat werkende wastafels over.
Eerst wilde ik er niet douchen, maar, spreek ik mezelf toe: als je niks aanraakt kan er toch niks misgaan. Het was alsof ik een Kärcher-hogedrukspuit op me gericht kreeg, maar schoon was ik!
We zijn vanmorgen al om half zeven opgestaan, want er moet ruim 80 kilometer gereden worden.
Het ontbijt is karig. Een paar energiereepjes en crackers met vispâté, die ons erg aan kattenvoer doet denken.
Net buiten de camping blijkt een megagrote supermarkt te zijn, die ook op zondag open is vanaf half negen.
Moeten we nota bene wachten tot een supermarkt open is. Toch maar doen: we zullen vandaag waarschijnlijk geen winkels meer tegenkomen die open zijn.
Eenmaal op de fiets hebben we de eerste uren echt een e-bike-gevoel. Wind mee, beetje helling af. Gemiddeld zo’n 25 kilometer per uur.
Het is rustig op de weg. Zondag.
We slaan een klein landweggetje in
En dan is het gedaan met de rust. Aan de ene kant loopt een stoet pelgrims, die onderweg is naar Fatima. Dat staat tenminste achterop de gele hesjes die ze dragen. We voelen ons opeens veel minder debiel met onze reflecterende bretels.
Aan de ander kant van het weggetje is een wedstrijd van mountainbikers. Jong en oud, zelfs vrouwen. Vooral de vrouwen groeten ons uitbundig.
Daarna weer rust. Tijd voor mijmeren, maar ook alert zijn. De weinige auto’s passeren met een enorme snelheid.
Plotseling zie ik in de verte rookpluimen. Gisteren zagen we op tv dat er alweer bosbranden waren, dus waar rook is....
JM heeft allang gezien dat de rook uit drie pijpen van een fabriek komen. Het hele dorpje ernaast is in mist gehuld en de stank is niet te harden. Dan woon je in een prachtige streek, met waar je maar kijkt glooiende velden, en dan kun je zelfs in Oegstgeest nog beter ademhalen.
De rest van de dag wisselen langzame klimmen en dalen elkaar af. We zien buien komen en daarom fietsen we stug door.
Al om half vijf rijden we de prachtige camping van Évora op.
Binnen een kwartier staat de tent en dan barst de bui los. We schuilen in het cafeetje.
Ik raak aan de praat met twee Vlaamse fietsers. De mannen zijn een paar dagen onderweg vanuit Lissabon en hadden drie maanden gepland om via Spanje naar huis te rijden. Vandaag belde de vrouw van de ene man dat hij een maand eerder terug moest zijn vanwege het ondertekenen van de belastingaangifte. Op zo’n moment ben je toch erg blij met onze digiD.
De mannen vertellen me dat Lissabon verschrikkelijk is met de fiets, niet te doen, levensgevaarlijk.
Leuk om naar uit te kijken dus, want donderdag hopen we er aan te komen. Tel daar nog bij op de 30.000 verwachte extra bezoekers voor het Songfestival.
Pas net voor onze vakantie kwam ik erachter dat Lissabon dit jaar aan de beurt is voor dit evenement en dan ook nog precies in het weekend dat wij er zijn.
We laten het maar gebeuren.
Joke
totaal 606 km
We schrikken van de prijs als we vanmorgen precies om acht uur bij de receptie van de camping staan. € 7,36. We krijgen wonderwel de ter plekke gemaakte kopieën van onze paspoorten terug. Ze hebben de hele nacht in een bakje op de balie gestaan. Dat is nog minder erg dan het feit dat we bijna overal onze paspoorten moeten laten scannen. We kunnen onze meegenomen kopietjes met doorgestreept BSN wel weggooien. Dat werkt echt niet.
Het dark web raakt overspoeld met paspoortkopieën van ons.
Het beste kunnen we na iedere vakantie een andere identiteit aannemen.
Toen we hier gisteren de camping opreden moest ik wel even slikken.
Iedereen kan de camping op en af en er stond een handje vol aftandse caravans.
Het badderhok is een oude zooi met soms gaten in een plank, waar waarschijnlijk ooit een wastafel heeft gezeten, maar gelukkig zijn er nog wel wat werkende wastafels over.
Eerst wilde ik er niet douchen, maar, spreek ik mezelf toe: als je niks aanraakt kan er toch niks misgaan. Het was alsof ik een Kärcher-hogedrukspuit op me gericht kreeg, maar schoon was ik!
We zijn vanmorgen al om half zeven opgestaan, want er moet ruim 80 kilometer gereden worden.
Het ontbijt is karig. Een paar energiereepjes en crackers met vispâté, die ons erg aan kattenvoer doet denken.
Net buiten de camping blijkt een megagrote supermarkt te zijn, die ook op zondag open is vanaf half negen.
Moeten we nota bene wachten tot een supermarkt open is. Toch maar doen: we zullen vandaag waarschijnlijk geen winkels meer tegenkomen die open zijn.
Eenmaal op de fiets hebben we de eerste uren echt een e-bike-gevoel. Wind mee, beetje helling af. Gemiddeld zo’n 25 kilometer per uur.
Het is rustig op de weg. Zondag.
We slaan een klein landweggetje in
En dan is het gedaan met de rust. Aan de ene kant loopt een stoet pelgrims, die onderweg is naar Fatima. Dat staat tenminste achterop de gele hesjes die ze dragen. We voelen ons opeens veel minder debiel met onze reflecterende bretels.
Aan de ander kant van het weggetje is een wedstrijd van mountainbikers. Jong en oud, zelfs vrouwen. Vooral de vrouwen groeten ons uitbundig.
Daarna weer rust. Tijd voor mijmeren, maar ook alert zijn. De weinige auto’s passeren met een enorme snelheid.
Plotseling zie ik in de verte rookpluimen. Gisteren zagen we op tv dat er alweer bosbranden waren, dus waar rook is....
JM heeft allang gezien dat de rook uit drie pijpen van een fabriek komen. Het hele dorpje ernaast is in mist gehuld en de stank is niet te harden. Dan woon je in een prachtige streek, met waar je maar kijkt glooiende velden, en dan kun je zelfs in Oegstgeest nog beter ademhalen.
De rest van de dag wisselen langzame klimmen en dalen elkaar af. We zien buien komen en daarom fietsen we stug door.
Al om half vijf rijden we de prachtige camping van Évora op.
Binnen een kwartier staat de tent en dan barst de bui los. We schuilen in het cafeetje.
Ik raak aan de praat met twee Vlaamse fietsers. De mannen zijn een paar dagen onderweg vanuit Lissabon en hadden drie maanden gepland om via Spanje naar huis te rijden. Vandaag belde de vrouw van de ene man dat hij een maand eerder terug moest zijn vanwege het ondertekenen van de belastingaangifte. Op zo’n moment ben je toch erg blij met onze digiD.
De mannen vertellen me dat Lissabon verschrikkelijk is met de fiets, niet te doen, levensgevaarlijk.
Leuk om naar uit te kijken dus, want donderdag hopen we er aan te komen. Tel daar nog bij op de 30.000 verwachte extra bezoekers voor het Songfestival.
Pas net voor onze vakantie kwam ik erachter dat Lissabon dit jaar aan de beurt is voor dit evenement en dan ook nog precies in het weekend dat wij er zijn.
We laten het maar gebeuren.
Joke
-
08 Mei 2018 - 10:49
Hilde:
Just sing along : > ))
Dit jaar ook met Gebarentolken! -
08 Mei 2018 - 15:17
Rob:
Ik wil even terug naar jullie verslag zaterdag 5 mei. Motorrijden en mannen heeft onlosmakelijk iets te maken een verloren libido. Het is zoiets als een gitarist met gebroken vingers die dan maar luchtgitaar speelt. Wel aanwezig zijn maar niets presteren. Alleen luchtgitaar spelen maakt geen geluid en dat kun je bij deze groep motorrijders niet zeggen.
Het bezit van een (zware) motor is een compensatie van het afwezig zijn van iets, waar ze nog alleen heimelijk over kunnen dromen. We noemen dit penis verlengend gedrag. Niets meer aan te doen en als je de motor afpakt dan valt dat onder de rubriek castratie. Mag niet.
De campings zijn weer zoals ik lees als vanouds, basic en dat is toch mooi want je improvisatietalent wordt dan weer op de proef gesteld. Geen ontbijt behalve een ondefinieerbaar reepje. Jammer, maar dan...een Fata Morgana, de Lidl op de hoek. Soms is het net of je thuis bent.... -
08 Mei 2018 - 21:16
Aline:
Wat kan ik nog schrijven na de poetische en filosofische reactie van Rob hierboven....:)
Portugal lonkt om terug te komen. Heeeeeerlijk vakantie! Dan neem je zelfs de songfestivalparade voor lief!
Aline -
09 Mei 2018 - 17:37
Wilma:
Vallen de toiletten van de bieb toch weer mee, hoewel zo'n hogedruk spuit daar best handig zou zijn.
Ben blij voor jullie dat alles redelijk vlekkeloos verloopt. Succes verder!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
