Maandag 26 juni 2017
Blijf op de hoogte en volg Jan Marten en Joke
26 Juni 2017 | Nederland, Oegstgeest
Santiago - Oegstgeest
0 km totaal 1175 km
In het tweede vliegtuig zitten we nu van Madrid naar huis. Het eerste had ruim vier uur vertraging.
En ik denk dan: met de auto waren we al voorbij Parijs geweest.
Dat vliegen niet een hobby van me is geworden, heb ik op de eerste dag van onze reis al verteld.
Ik heb het vanaf dag twee heel diep weggestopt om mijn angst de reis niet te laten verpesten.
Dat is gelukt omdat we leefden bij de dag, in het moment.
Ik probeer nu even niet in het moment te leven, omdat ik vliegen nog steeds verschrikkelijk vind en zoek afleiding in het schrijven van dit verhaal.
Het is goed om naar huis te gaan, hoewel ik ook nog wel twee maanden door wilde fietsen.
De afgelopen dagen zaten we al weer plannen te maken voor volgend jaar. JM wil wel in Zuid-Amerika gaan fietsen, Mexico of Colombia bijvoorbeeld.
Dat is mij een brug te ver. Misschien wél met meer mensen, maar niet met zijn tweeën.
Misschien nog een keer naar Spanje, maar dan diagonaal en nog een stuk Portugal, de Ruta Iberica.
Zo hoog in de wolken raken we heel snel verwijderd van al het moois dat we gezien hebben, de natuur, de kunst en cultuur en vooral ook de mensen. We hebben veel gastvrijheid en hulpvaardigheid ontmoet. De enkele lomperiken bedierven niet het positieve gevoel.
Ook heel bijzonder was het deze keer om zo de historie van dit land te zien langskomen: de Romeinen, moren, Visigoten, Joden en christenen.
We trekken steeds weer paralellen met wat nu gebeurt in de wereld.
Trump die als een Pizarro de wereld zijn 'beschaving' wil opleggen en, als het even kan, daar heel veel geld mee wil verdienen.
We fietsten door zo verschillende streken : Andalucia, Extremadura, Castilia en Galicia.
Het verschil tussen de Galicische dans en de flamenco in Andalucia is net zo groot als het verschil tussen een klompendans en ballroom dansen.
Het was ook heel stimulerend om de verslagen te maken en te weten dat ze gelezen werden, zeker toen de hitte bijna niet meer te doen was. Je wilt niet opgeven, het verhaal moet doorgaan.
En steeds weer werden de verhalen veel te lang. Voor ons zelf voor later heel leuk, maar dat anderen het volhouden om ze steeds weer door te ploegen... Ik vind het knap.
De reacties, die er dagelijks waren, deden ons soms denken dat het best bijzonder is zo'n pelgrimstocht.
En dat vinden we ook, waarbij het natuurlijk duidelijk gaat om zelf gekozen 'lijden'. Ook waren er genoeg relativeringen wat onze prestatie betreft. Een 79-jarige die 170 kilometer per dag fietste, het 71-jarige stel dat bij voorkeur op onverharde paden reed, maar ook het oude Portugese vrouwtje met dikke zwarte kleren dat in de volle zon met een zeis het gras maaide.
Tenslotte hebben we het ook weer samen volgehouden. Twee zo verschillende mensen, met zo'n verschillende gebruiksaanwijzing. En toch zijn we als pelgrims een goed team en genieten we van elkaars verschillen en overeenkomsten.
En zo hopen we ook in het gewone leven door te gaan.....
Om 22.00 uur landen we op Schiphol en worden we warm welkom geheten door Auke en Henny en Peter. Dat voelt echt als thuiskomen.
Voor hun gevoel zijn wij niet zo lang weg.
Wij ervaren dat heel anders.
Joke
0 km totaal 1175 km
In het tweede vliegtuig zitten we nu van Madrid naar huis. Het eerste had ruim vier uur vertraging.
En ik denk dan: met de auto waren we al voorbij Parijs geweest.
Dat vliegen niet een hobby van me is geworden, heb ik op de eerste dag van onze reis al verteld.
Ik heb het vanaf dag twee heel diep weggestopt om mijn angst de reis niet te laten verpesten.
Dat is gelukt omdat we leefden bij de dag, in het moment.
Ik probeer nu even niet in het moment te leven, omdat ik vliegen nog steeds verschrikkelijk vind en zoek afleiding in het schrijven van dit verhaal.
Het is goed om naar huis te gaan, hoewel ik ook nog wel twee maanden door wilde fietsen.
De afgelopen dagen zaten we al weer plannen te maken voor volgend jaar. JM wil wel in Zuid-Amerika gaan fietsen, Mexico of Colombia bijvoorbeeld.
Dat is mij een brug te ver. Misschien wél met meer mensen, maar niet met zijn tweeën.
Misschien nog een keer naar Spanje, maar dan diagonaal en nog een stuk Portugal, de Ruta Iberica.
Zo hoog in de wolken raken we heel snel verwijderd van al het moois dat we gezien hebben, de natuur, de kunst en cultuur en vooral ook de mensen. We hebben veel gastvrijheid en hulpvaardigheid ontmoet. De enkele lomperiken bedierven niet het positieve gevoel.
Ook heel bijzonder was het deze keer om zo de historie van dit land te zien langskomen: de Romeinen, moren, Visigoten, Joden en christenen.
We trekken steeds weer paralellen met wat nu gebeurt in de wereld.
Trump die als een Pizarro de wereld zijn 'beschaving' wil opleggen en, als het even kan, daar heel veel geld mee wil verdienen.
We fietsten door zo verschillende streken : Andalucia, Extremadura, Castilia en Galicia.
Het verschil tussen de Galicische dans en de flamenco in Andalucia is net zo groot als het verschil tussen een klompendans en ballroom dansen.
Het was ook heel stimulerend om de verslagen te maken en te weten dat ze gelezen werden, zeker toen de hitte bijna niet meer te doen was. Je wilt niet opgeven, het verhaal moet doorgaan.
En steeds weer werden de verhalen veel te lang. Voor ons zelf voor later heel leuk, maar dat anderen het volhouden om ze steeds weer door te ploegen... Ik vind het knap.
De reacties, die er dagelijks waren, deden ons soms denken dat het best bijzonder is zo'n pelgrimstocht.
En dat vinden we ook, waarbij het natuurlijk duidelijk gaat om zelf gekozen 'lijden'. Ook waren er genoeg relativeringen wat onze prestatie betreft. Een 79-jarige die 170 kilometer per dag fietste, het 71-jarige stel dat bij voorkeur op onverharde paden reed, maar ook het oude Portugese vrouwtje met dikke zwarte kleren dat in de volle zon met een zeis het gras maaide.
Tenslotte hebben we het ook weer samen volgehouden. Twee zo verschillende mensen, met zo'n verschillende gebruiksaanwijzing. En toch zijn we als pelgrims een goed team en genieten we van elkaars verschillen en overeenkomsten.
En zo hopen we ook in het gewone leven door te gaan.....
Om 22.00 uur landen we op Schiphol en worden we warm welkom geheten door Auke en Henny en Peter. Dat voelt echt als thuiskomen.
Voor hun gevoel zijn wij niet zo lang weg.
Wij ervaren dat heel anders.
Joke
-
27 Juni 2017 - 08:09
Anneke:
Welkom thuis na alle mooie ervaringen en bijzondere ontmoetingen.
Succes met de re-integratie in het vlakke, redelijk voorspelbare Nederland. -
27 Juni 2017 - 09:32
Marjan:
Beste Jan Marten en Joke,
Jullie kennen mij niet, maar ik heb jullie hele reisverslag gelezen (weinig te doen op het werk ;)) en ik heb er vreselijk van genoten! Jammer dat jullie weer thuis zijn en dat de verhalen stoppen. Jullie kunnen allebei mooi schrijven en hebben ook een mooie prestatie neergezet, daar kunnen jullie trots op zijn.
Hartelijke groet,
Marjan uit Ermelo.
-
27 Juni 2017 - 21:42
Rob:
Het zit er weer op en dat is weer iets minder. Ondanks je eigen bedje en toiletje is er niet mooiers dan onderweg zijn. Een mooie bijkomstigheid is dat ik jullie verhalen en jullie reisperikelen kan volgen via jullie verslagen. Dit wordt een beetje een jaarlijks terugkerend fenomeen waar ik weer naar uit kijk zoals ook naar de vakantie, carnaval, de Tilburgse kermis. Dit is er een onderdeel van geworden en hopelijk niet meer weg te denken uit de categorie: hoogtepunten.
Zoals Toon Hermans het altijd zei: dankjewelalstublieft. -
29 Juni 2017 - 15:18
Hilde:
Fijn dat jullie er weer zijn, en kunnen terugkijken op bijzondere dagen en belevenissen.
Alweer grootse plannen (JM) voor volgend jaar, las ik.
Ach, het is al niet te bevatten dat we als mens bestaan...Wie weet waar de volgende levensreis jullie naartoe brengt?
Ik sluit me van harte bij Rob aan, die weer Toon Hermans aanhaalt:
dankjewelalstublieft -
30 Juni 2017 - 06:40
Ineke Weinreich:
Heel fijn dat jullie er weer zijn(in't land).
Ik heb (nog) niet alles gelezen door drukte met 2 banen.
Ik ben niet zo'n lezer, maar het leest 'lekker' door.
Veel liefs en tot ziens(in augustus?), Ien
-
08 Oktober 2017 - 20:36
Marja Termeulen:
Mooi reisverslag. Wij hebben de tocht 10 jaar geleden gemaakt, willen het nog een keer doen. Zo kwam ik op jullie verhaal.
Tip: de tocht van Burgos naar Valencia (in het spoor van el Cid) is ook prachtig. Heel anders dan de Zilverroute, langs eindeloze graan- en zonnebloemvelden, je fietst door het armste gebied van Spanje, waant je soms in de middeleeuwen, maar een schitterende route. En overal ontzettend aardige mensen.
succes met jullie volgende reis,
Marja
-
28 Februari 2018 - 09:28
Marianne:
weer fietsplannen aan het maken?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
