Zondag 11 juni 2017

Plasencia - Hervás

56 km totaal 519 km

Er is sinds het begin van onze vakantie iets aan Joke veranderd. Telkens als ze iets signaleert dat op een drempel, verhoging of afstapje zou kunnen lijken, zegt ze 'Mind your step!'' Wat ik meestal meteen met een herhaling in hetzelfde ritme beantwoord. Stel dat ze een nieuwe baan zou moeten zoeken, dan kan ze meteen op Schiphol terecht.

Nee, serieus: Joke is niet écht veranderd. En ik ook niet. Meestal stort ik toch ter aarde, is het niet over de drempel waarop Joke doelde, dan is het wel over het kiezeltje erna.
Het is allemaal wel aanleiding om vandaag over 'anders' en 'verandering' te mijmeren.

Eigenlijk vind ik ons samen wel een bijzonder stel. We gedragen ons niet alsof we alles van het leven al gehad hebben, of dat we genoeg aan onszelf hebben. We kunnen overal wat van leren. Wie denkt dat voorbij te zijn, leeft eigenlijk niet.

Zo zien we aan het tafeltje naast ons een uitgeblust stel, iets ouder dan wij. Zij wisselen geen woord. Hij kijkt op zijn smartphone, zij een beetje in het rond. Een paar keer per uur steken ze routineus een sigaret op. Ik denk dan: 'Wat is er veranderd? Jullie hebben elkaar toch niet zó gevonden?
Zo zien we de vaste campinggasten om ons heen. Een stel dat zit in de omheinde buitenplaats van de caravan. Hij, al vroeg met bier, een bijbehorende buik. Zij met wijn. De hele dag voor een luid schetterende tv. Ze hebben elkaar af en toe wat te vertellen. Maar dat gebeurt dan met een stem als een oude betonmolen, en zo luid om boven de tv uit te komen. Waren zij vroeger ook zo? Zijn ze langzaamaan geworden tot een karikatuur?

Het is gevaarlijk mensen zo te bekijken. Om mensen te beoordelen en veroordelen. Hoe zouden mensen hier ons zien? Als een stelletje ongezonde, gekke Hollanders, die zich voor hun plezier het apenzuur trapt in bizarre temperaturen? En kijk mij eens, dat buikje laat zich maar al te graag zien. Ik doe ook maar sporadisch mee met het ochtendritueel van Joke waaronder de buikspieroefeningen. Ik hou ook wel van een biertje. En als je ons tijdens de rit tegen elkaar hoort schreeuwen, evenaren we vast het eerdergenoemde stel. Zij hebben de tv, wij harde rijwind.

Om 15:00 uur komen we aan op de camping in Hervás. En verrek: het zwembad is juist vandaag geopend! De rode linten zijn doorgeknipt, de fanfare staat aan de bar te hijsen. Het hele dorp ligt laveloos in het bad.
Nee, zonder gekheid: het was gewoon een gezellig badje.

's Avonds gaan we Hervás in. Er is een oude joodse wijk. Het verhaal van intolerantie en tolerantie en tenslotte onverdraagzaamheid. Eerst elders door de moren (moslims) te zijn verdreven. Dan hier door de christenen getolereerd. En vervolgens in 1492 voor de keuze gesteld: of bekeren, of Spanje uit. Dat is grondig gebeurd. Daarna woonden er geen joden meer in Spanje. Ik kom er niet onderuit, maar de christenen waren in dit geval kennelijk het meest intolerant.
Zouden mensen toch kunnen veranderen?

Jan Marten